رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان مبلمان
هشدار نسبت به افزایش هزینه‌های تمام‌شده تولید صادراتی/ نباید اجازه دهیم روند صادرات و ارزآوری کند شود

به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا به نقل از گنفدراسیون صادرات ایران، حسن احمدیان، عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی تهران، به بررسی افزایش هزینه صادرکنندگان پرداخت و اظهار داشت: بی‌ثباتی نرخ ارز را می‌توان از فاکتورهای مهم در افزایش هزینه صادرکنندگان دانست؛ این در حالی است که مسائلی از جمله کرونا، تصمیمات آنی دولتی و بی‌ثباتی آنها باعث شده هزینه‌های تمام‌شده صادرکنندگان و تولیدکنندگان بالا برود و اینگونه قضایا باعث کند شدن روند صادرات و کاهش ارزآوری خواهد شد.

عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران به موضوع کارت‌های بازرگانی و اثر آن در حوزه صادرات نیز اشاره کرد و گفت: تمدید این کارت‌ها از اتاق بازرگانی گرفته و به سازمان توسعه تجارت ایران سپرده شده است که این منجر به برخی اثرات منفی در عرصه تجارت شده است.

احمدیان در خصوص تعهدات ارزی نیز تصریح کرد: اصل و فرع نرخ ارز به دارایی‌های بانک مرکزی و کشور نسبت به مدیریت در این موضوع برمی‌گردد؛ به این معنا که با وجود تحریم‌ها و عدم فروش نفت، دولت با محدودیت منابع ارزی مواجه شده و تلاش دارد تا با اتکای به صادرکنندگان و فشار برای برگرداندن ارز صادراتی، بازار را مدیریت نماید؛ این در حالی است که بخش عمده از این ارزهای صادراتی متعلق به خصولتی‌ها و شرکت‌هایی است که مستقیما زیر نظر دولت بوده و خارج از حیطه صادرکنندگان عام فعالیت می‌کنند.

وی ادامه داد: شرکتهای پتروشیمی و فولاد، ارز زیادی را می‌توانند به کشور بازگردانند؛ اما مدیریت به گونه‌ای دیگر بوده و تاثیر منفی این امر به صادرکنندگان خرد وارد شده و عملا فشاری غیرمنطقی به این بخش وارد آورده است.

عضو هیات مدیره کنفدراسیون صادرات ایران، به وضعیت بازار سرمایه نیز اشاره کرد و گفت: در بورس نگاه بر اساس ورود سرمایه مردم و کنترل نقدینگی در حوزه تولید و تامین سرمایه بود؛ اما بخش عمده‌ای از آن به شکل کاذب عملیاتی شده است.

وی افزود: بخشی از سرمایه‌های در دست مردم جمع آوری شده؛ اما طبق پیش‌بینی اقتصاددانان و بخش خصوصی، افت سرمایه‌های مردم به لحاظ آنچه در بورس طی روزهای اخیر اتفاق افتاده، فضای کاذب و متلاطمی را ایجاد کرده که ثمره آن بی‌اعتمادی خواهد بود.

احمدیان معتقد است که نگاه به بخش تولید عملی نشده و تنها در خرید و فروش های کاذب خلاصه شد که نه در بخش تولید و نه در بازار سرمایه جذب آن اتفاق نیفتاد.