آهار با پیشینهای کهن، روزگاری بخشی از مسیر کاروانهایی بود که از شمیران راهی قلههای مرتفع البرز میشدند؛ از همین رو نام این روستا برای بسیاری از کوهنوردان و عاشقان طبیعت، تداعیکننده آغاز سفری است که به قلهی پرصلابت توچال یا آبشار دیدنی شکرآب ختم میشود.
چشمهها و رودخانههای خروشان، کوچههای سنگفرش شده، خانههای گلی با سقفهای شیروانی و باغهای پر از گیلاس و آلبالو، چهرهای رؤیایی به آهار بخشیدهاند؛ چهرهای که در هر فصل، رنگ تازهای میپوشد. در بهار، عطر شکوفهها کوچهها را پر میکند و در پاییز نیز برگهای زرد و نارنجی بر جویبارها نقش میبندند.
آهار علاوه بر طبیعت بیبدیلی که دارد؛ آبشار شکرآب را در دل خود جای داده که در روزهای گرم تابستان، خنکای کوهستان را در جان رهگذران جاری میکند. بقایای قلعه شکرآب و امامزاده طاهر و زاهد هم یادگارهایی از گذشتههای دور هستند که حالا به اماکن گردشگری برای گردشگران تبدیل شدند.
مسیر آهار از بزرگراه شهید بابایی در شمال شرقی شهر تهران آغازو تا ورودی جاده لشگرک ادامه پیدا میکند. بعد از ورود به جاده لشگرک از ابتدای جاده لشگرک تا روستای آهار ۳۳ کیلومتر راه پیش رو است. پس از رسیدن به پلیس راه انتهای این جاده، مسیر در جهت فشم ادامه پیدا میکند. با گذشتن از حاجی آباد و اوشان و پیش از رسیدن به فشم باید به خروجی «دره بهشت» وارد شد. این جاده فرعی به سمت این روستا است.
انتهای پیام/