مرز شلمچه این روزها صحنه با شکوه‌ترین نمایش عشق و ارادت است. هزاران زایر زن و مرد، با پای برهنه و کفش‌های خاک‌ آلود، در گرمای طاقت‌ فرسای شهرهای خوزستان را تا بیابان‌های عراق، گام‌ به‌ گام به سوی کربلا پیش می‌روند. شلمچه این روزها روایتی از اخلاص و از خود گذشتگی زایران حسینی است. برخی با چهره‌های خسته اما مصمم، برخی دیگر با لبخندهایی که خستگی راه را تحت‌الشعاع قرار داده، همگی یک پیام دارند: "یا حسین(ع)!". در این میان نوجوانان و جوانان اربعین اولی با شوری خواص در حال تجربه یک معرفت هستند، برخی پرچم به دست و برخی با بنرهایی؛ جوانان یک عشیره عرب بر روی بنری نوشته بودند ثواب پیاده روی و زیارت عتبات را به روح بزرگان از یاد رفته یشان تقدیم می کنند و چه زیباست این همه معرفت و احترام، البته که از دلدادگان حسین(ع) همین هم انتطار است. شلمچه همچنان میعادگاه است، گذرگاه دلداگان حسینی که هر روز بر تعدادشان اضافه می شود و مواکب برای پذیرایی از مهمانان حسین(ع) شب و روز نمی شناسند.