به گزارش برنا از اصفهان، قاسم حدادیفر همیشه برای هواداران ذوبآهن نماد آرامش و صداقت بود؛ نه اهل حاشیه، نه دنبال جار و جنجال. اما در هفته نهم لیگ برتر، همین چهره آرام نشان داد که حتی صادقترینها هم وقتی پای فوتبال ایران وسط است، نمیتوانند همیشه روی حرف خود بمانند.
او بعد از تساوی مقابل ملوان، در نشست خبری با صراحت از شرایط تیمش، کمبود امکانات و تصمیمات مدیریتی گلایه کرد.
اما چند ساعت بعد، همان حدادیفر در گفتوگویی رسمی از مدیران کارخانه تشکر کرد و توضیح داد که حرفهایش سوءتفاهم بوده است. از حمایتها گفت، از همدلی، از اینکه قصد رنجاندن کسی را نداشته است!
درست همانجایی که مخاطب از خودش میپرسد: در این فاصله کوتاه، چه اتفاقی افتاد؟
در فوتبال ایران، مصاحبهها هم مثل تمرینات، ظاهراً با نسخه دوم برگزار میشوند!
نسخه اول برای رسانههاست؛ پر از احساس، نقد و صداقت.
نسخه دوم اما برای انتشار نهایی است؛ پر از ملاحظات، عذرخواهی و جملههایی مثل "منظورم سوءتفاهم شد!"
انگار در فوتبال ما، مربیها باید علاوه بر تاکتیک هجومی و دفاع فشرده، بلد باشند چطور از حرفشان عقبنشینی کنند.
ماجرا فقط حدادیفر نیست. این قصهی تکراریِ فوتبالی است که در آن، صداقت گاهی هزینهبرتر از شکست است و حقیقت، کمتر از یک شب دوام دارد.
در چنین فضایی، سکوت امنتر از گفتن است و توضیح جایگزین موضع میشود.
کاش روزی برسد که مربیان ما بتوانند همان چیزی را بگویند که واقعاً وجود دارد؛ نه چیزی که برایش مجبور شوند توضیح بعدی بدهند.
در این فوتبال، مربیها هرچه بخواهند میتوانند تغییر دهند؛ ترکیب تیم و حتی تاکتیک بازی. فقط کاش روزی برسد که کسی نتواند نظرش را وادار به تغییر کند!
انتهای پیام