به گزارش برنا،این سند آشکارا از سنت ارزشمحور دیپلماسی آمریکا فاصله میگیرد و اعلام میکند بر ایدئولوژی تکیه ندارد و تنها «آنچه برای آمریکا کار میکند» ملاک است؛ رویکردی که نشریه اکونومیست آن را نوعی «رئالیسم مبهم و تناقضآلود» مینامد. نتیجه، چشمپوشی از اصول دیرینه و تبدیل «اول آمریکا» به نمایش قدرتی خام است.
* فشار بر متحدان، سکوت درباره چین
«استراتژی امنیت ملی» در بخش آسیا، کشورها تشویق میشوند هزینه دفاعی و همکاری نظامی با آمریکا را افزایش دهند، اما در سراسر سند هیچ انتقاد مستقیمی از چین یا روسیه دیده نمیشود. درباره تایوان نیز تنها بر پیامدهای راهبردی موقعیت و نقش اقتصادی آن تأکید شده و موضوعات سیاسی و دموکراتیک کاملاً کنار گذاشته شده است.
*اروپا؛حمله به مهاجرت و لیبرالیسم، حمایت ضمنی از راست افراطی
تندترین بخش سند به اروپا میپردازد و بحران آن را نه اقتصادی یا نظامی، بلکه ناشی از «زوال هویت ملی» و مهاجرت گسترده معرفی میکند. NSS حتی ادعا میکند برخی کشورها ممکن است طی دهههای آینده «اکثریت غیراروپایی» داشته باشند و از اینکه چنین کشورهایی همچنان ارزشهای ناتو را حفظ کنند ابراز تردید میکند، تحلیلی که اکونومیست آن را بیسابقه و هشداردهنده میداند.
سند همچنین با استقبال از «احزاب میهنپرست» عملاً از جریانهای راست پوپولیست حمایت میکند. موضوع روسیه و تهدیدهای آن تقریباً نادیده گرفته شده و تنها بر لزوم پایان سریع جنگ اوکراین تأکید شده است.
* بازگشت آشکار به منطق مونرو
در نیمکره غربی، سند صریحتر از سایر بخشهاست. در این سند تاکید شده کشورهای منطقه باید مهاجرت، مواد مخدر و نفوذ چین را مهار کنند و در موارد لازم ممکن است آمریکا از نیروی نظامی استفاده کند. این رویکرد، بهگفته اکونومیست، بازگشتی مستقیم به دکترین مونرو و نسخهای مدرن از رویکرد تهاجمی اوایل قرن بیستم است.
*شکاف میان ادعا و واقعیت
ترامپ در مقدمه سند نوشته است: «آمریکا دوباره قدرتمند و محترم است.» اما اکونومیست مینویسد جهان دولت او را «بیش از هر دولت آمریکایی در دهههای اخیر ناآرامکننده و غیرقابلاعتماد» میبیند،موضوعی که میان ادعا و برداشت جهانی شکافی عمیق ایجاد کرده است.
انتهای پیام