به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا،  مرتضی مهرزاد، ملی پوش تیم والیبال نشسته ایران در رقابت‌‌های پارالمپیک ریو گفت: اولین تجربه‌ی من در پارالمپیک و دومین مسابقه‌ای بود که خارج از کشور شرکت می‌کردم و با اینکه تجربه ام کم بود اما به لطف خدا و کمک مربیان توانستم حضور خوبی داشته باشم.

وی افزود: سخت‌ترین بازی این مسابقات فینال با بوسنی بود چرا که دیگر فرصتی وجود نداشت و بازیکنان تیم آمده بودند که انتقام شکست فینال لندن را در ریو بگیرند. خوشحالم که توانستم همراه با بازیکنان دیگر به برد تیم کمک کنم و از اینکه وظیفه ام را انجام دادم احساس رضایت دارم.

بلند قامت ترین ورزشکار حاضر در بازی‌های پارالمپیک بیان کرد: هنگامی که بازی فینال تمام شد و بردیم خیلی خوشحالم بودم. همه‌ی ما در این یک سال منتظر این لحظه بودیم و احساسی که از برد و قهرمانی داشتیم قابل توصیف نیست. این احساس اینقدر قوی بود که در آن لحظه به هیچ چیز فکر نمی‌کردم و تمام حواسم معطوف به این برد بود.

مهرزاد گفت: حدود هفت سال است که والیبال نشسته کار می کنم البته سال‌های اول خیلی جدی نبود و تنها برای تفنن بازی می‌کردم و در چند سال اخیر به صورت متمرکز و هدفمند در این رشته فعالیت می‌کنم. هنگام پخش فینال بازی های پارالمپیک لندن هرگز تصور نمی کردم روزی خودم هم در همین میدان حضور داشته باشم و برای قهرمانی بجنگم.

وی افزود: توجه و استقبال مردم و ورزشکاران دیگر در برزیل خیلی عجیب و دیدنی بود. به نظرم آنقدری که در برزیل من را می شناختند در شهرم هنوز من را نمی شناسند! در این مدت توانستم چند کلمه به زبان پرتغالی یاد بگیرم و با همین کلمات مختصر با افرادی که به سراغم می آمدند ارتباط برقرار می کردم.  فکر می کنم این اتفاق و شناخت مردم نسبت به من از افتتاحیه و توجهی که در این مراسم به حضور من شد کلید خورد.

ملی پوش تیم والیبال نشسته کشورمان تصریح کرد: بعد از برنامه ی ماه عسل، آقای گلچین از شهر خودمان چالوس، به سراغم آمد و برای شروع فعالیت در والیبال نشسته من را تشویق کرد، در ادامه‌ی مسیر از همراهی  دوستانی چون آقای ذوالفقاری، خانم قویدل، مربیان و هم تیمی های خوبم در تیم ملی ب، مربیان عزیزم در تیم ملی الف، آقایان رضایی، معمری، تاروردی، مسئولین فدراسیون و کمیته ملی پارالمپیک، هیات جانبازان و معلولین چالوس بهره مند بودم و از تمامی این عزیزان و سایر افرادی که در کنارم بودند و برای موفقیت من تلاش کردند تشکر می‌کنم. از خانواده ی عزیزم نیز سپاسگزارم و خوشحالم که توانستم با کسب عنوان قهرمانی دل آنها را شاد کنم.

مهرزاد افزود: والیبال نشسته معجزه زندگی من بود و خوشحالم که توانستم در این رشته توانمندی خودم را نشان دهم. به غیر از ورزش به مطالعه هم علاقه دارم. قبلا هر ماه حدود 13 عنوان مختلف مجله می خریدم و در کنار آن کتابخوانی هم از علائقم بود. در حال حاضر بیشتر کتاب های تاریخی، رمان، روان شناسی و چند کتاب با موضوع دفاع مقدس از جمله "دا" را خوانده ام و مطالعه به من حس خوبی می دهد. کتابهایم تمام شده و در اولین فرصت که به تهران بیایم حتما کتاب‌های بیشتری خواهم خرید.

دارنده نشان طلای بازی‌های پارالمپیک ریو در پایان گفت: اگر شرایط فراهم باشد دوست دارم در بازی‌های لیگ هم شرکت کنم و امیدوارم بتوانم در آینده و مسابقات برون مرزی پیش رو یکبار دیگر با تیم ملی والیبال نشسته برای کشورمان افتخار آفرینی کنم.

مهرزاد با 2 متر و 44 سانتی متر قد بلند قامت ترین ورزشکار کاروان ایران و بازی‌های پارالمپیک ریو بود و با فیزیک خاص خود چهره ای شاخص در میان سایر ورزشکاران بود.