دیوار شیخ هنوز کوتاه است

به گزارش برنا، «پا منقلی»، «دروغگو»، «فاسد»، «وقیح» و... تنها بخشی از اهانت هایی است که این روزها چهره های مختلف علیه نفر اول اجرایی کشور با 24 میلیون رای مطرح می‌کنند اما افراد هتاک که در لباس های مختلف اعم از نماینده مجلس، لباس مقدس روحانیت و ... حضور دارند از مصونیتی آهنین برخوردار هستند.

سال های زیادی از زمان ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد چهره مورد حمایت جریان اصولگرایی نگذشته و طیف های مختلف سیاسی فعال در کشور از نحوه برخورد مراجع ذیصلاح با منتقدان و نه هتاکان با رییس جمهور وقت اطلاع دارند اما چه اتفاقی رخ داده است که نهادهای نظارتی با توهین ها به حسن روحانی برخورد نمی‌کنند؟ این عدم برخورد قاطع با رییس جمهوری اسلامی ایران سبب شده است تا افراد در موقعیت‌های مختلف دست نوازش خود را بر سر دولت بکشند. این عصبانیت از کجا نشات می گیرد؟

حسن روحانی در ماه های پایانی ماموریت خود در کرسی ریاست جمهوری روزهای سختی را سپری می‌کند. دوست و دشمن هم صدا شده‌اند تا روحانی نتواند قطار دولت را به سلامت به ایستگاه سیزدهم برساند. این روزها دیوار شیخ کوتاه ترین دیوار است چرا که توهین و تخریب نه تنها برخورد قضایی به همراه ندارد بلکه هرکسی تلاش دارد با حمله به دولت اعتباری کسب کند غافل از آنکه درحال تیشه زدن به ریشه جمهوریت هستند.

همواره در دولت های مختلف شاهد استانداردهای دوگانه بوده‌ایم. جریانی که روزی اطاعت از رییس جمهور وقت را اطاعت از خدا قلمداد می‌کرد و این روزها انصارشان در مجلس شورای اسلامی رییس جمهوری قانونی کشور را در توییتر وقیح می‌خواند.

واقعیت آن است که در دولت حسن روحانی دیگر محکومیتی تحت عنوان توهین به رییس جمهور وجود ندارد چرا که تیم دولت تدبیر و امید، آنقدر سعه صدر دارند که توهین ها را بشنوند و تخریب ها را به جان بخرند اما شرایط به گونه‌ای در حال رقم خوردن است که ورود نهادهای نظارتی را طلب می‌کند.

جریان منتقد دولت خوب است دقت کند در این روزها که دولت سخت درگیر جنگ اقتصادی و برنامه ریزی مناسب برای از سرگیری مذاکرات در جهت بهبود روابط دیپلماتیک است، چه جریان و گروه هایی از تخریب دولت ذوق زده می‌شوند؟ نگاهی گذرا به سیاست های رسانه های فارسی زبان خارج از کشور نشان می‌دهد، منتقدان دولت کار اتاق فکر و عمملیات روانی رسانه این شبکه ها را راحت کرده اند چرا که هر چیزی برای تخریب لازم باشد از داخل کشور مطرح می‌شود. سال ها جریان فارسی زبان خارج کشور تلاش دارد تا اتهامات سخیفی را به متوجه مسئولان جمهوری اسلامی ایران کند اما ناگهان فردی با لباس روحانیت در سیمای ملی جمهوری اسلامی شنیع ترین توهین را به رییس جمهور کرده و همین دست آویز جریان رسانه‌ای خارج از کشور می‌شود تا با تکیه بر این اظهارات ادعاهای بی اساس خود را ثابت کنند. هرچند علی عسکری، رییس سازمان صداوسیما، بابت این توهین از رییس جمهور عذرخواهی کرد اما آیا اثرات این توهین پاک می‌شود؟

منتقدان دولت در حال کاشت باد هستند. این جریان در پوشش مخالفت با دولت تیشه به دست گرفته و ریشه جمهوریت را می زند. بذر دو دستگی و اختلاف می‌کارند و انتظار دارند آب از آب تکان نخورد اما خوب است بدانند که بدیل روحانی جریان مورد نظر آنها نخواهد بود.

شاید بتوان روحانی را بدشانس ترین رییس جمهور ایران دانست. مردی که با دیپلماسی کلید در قفل برنامه هسته‌ای ایران انداخت و سایه جنگ و شر تحریم را از کشور از دور کرد. شیخ محبوبی که روزی حتی بدلیل موفقیت های ورزشی ایران در مسابقات بین المللی هشتگ روحانی مچکریم ترند شبکه های اجتماعی می شد در دولت دوم خود با دیوانه‌ای در آمریکا طرف شد که به هیچ یک از توافقات آمریکا پایبند نماند. بیماری کرونا، عهد شکنی طرف اروپایی و فشار های غیر قابل وصف داخلی از جمله مشکلاتی بود که روحانی در دولت دوم خود با آنها سرشاخ شد و با همه این مشکلات چنان سرداری تنها در میانه میدان، هنوز ایستاده است.

فارغ از همه مسایل، آزادی بیان ایجاد شده در دوره حسن روحانی قطعا در ذهن اهالی رسانه اعم از منتقد، مخالف و موافق خواهد ماند. برای اثبات این ادعا کافی است چند ماهی صبر کنید تا روحانی از پاستور برود آن وقت دلتنگ این روزها خواهید شد. روزهایی که توهین به نفر اول اجرایی کشور نه فقط هزینه ندارد بلکه برخی با استفاده از این سلاح مرگبار سعی در دست و پا کردن اعتبار برای خود کردند. رییس جمهوری که دیوارش کوتاه است و توهین به او هزینه ندارد.

حال باید دید آیا نهادهای نظارتی و قوه قضاییه برای دفاع از حیثیت جمهوریت و نفر اول اجرایی کشور به پرونده توهین ها و تخریب ها ورود می کنند یا خیر.