تعویق المپیک را به فال نیک می‌گیرم/ همه دنیا به کاراته ایران احترام می‌گذارند/ مردم آمریکا به بوکس علاقه‌مند هستند

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا؛ سعید احمدی، کاراته کای ایرانی که چند مدتی است برای تمرین و برگزاری سمینارهای آموزشی به آمریکا رفته است گفتگویی را با خبرگزاری برنا انجام داده است که در ادامه می‌خوانید:

*آمریکا هم با بحران کرونا دست و پنجه نرم می‌کند

حدود 1 ماه پیش انگلیس بودم و در کمپ تیم‌ملی انگلیس که زیر نظر کمتیه ملی المپیک است تمرین می‌کردم تا اینکه کرونا باعث شد همه اردوهای تیم‌ملی در تمام کشورها تعطیل شود و ما به تبع برگشتیم و حتی پرواز به ایران هم کنسل شد. الان آمریکا هستم و تمریناتمان را ادامه می‌دهیم. من پرواز داشتم حدود 45 روز پیش و دو روز قبل از پروازم پروازها را بستند و همان اتفاقی که برای حسین روحانی افتاد که مربی تیم ملی روسیه است در یک کشور اروپایی ماند به خاطر شرایط جدیدی که پیش آمد. همین اتفاق برای ما هم داشت می‌افتاد که پرواز اینجا باز بود و به اینجا آمدیم و منتظریم ببینیم در آینده چه می‌شود. در آمریکا هم مثل همه جا کرونا همه چیز را تعطیل کرده و همه جا قرنطینه است و منتظر دارو هستند یا هوا گرم‌تر شود مثل تمام کشورها... اما یک موضوع جدید است و تمام دنیا غافلگیر هستند. امیدواریم هرچه زودتر این موضوع برطرف شود و زندگی مردم به حالت قبلی برگردد چاره‌‌ای نیست و باید تحمل کرد. اینجا همه چیز تعطیل است و ما به صورت انفرادی تمرین می‌کنیم گاها در پیج‌ها اینستاگرام می‌گذاریم به صورت انفرادی در منزل با محدودیت خاصی مگر بشود در پارکی تمرین کرد. کلیه باشگاه‌ها تعطیل هستند و ما به صورت انفرادی طراحی تمرین می‌کنیم. برنامه‌هایم را اینگونه پیش می‌برم که خیلی افت نکنیم.

*تعویق المپیک را به فال نیک می‌گیریم

کاراته ایران روی مسیر خودش خوب داشت حرکت می‌کرد و همیشه هم همینطور بوده اما این موضوع را کرونا به فال نیک گرفتیم همان طور که مربی تیم ملی گفته بودند بچه‌ها خیلی خوب نتیجه گرفتند، خیلی‌ها هم به ضررشان شد چون خیلی از کشورها بازیکنانشان با اختلاف امتیاز خیلی کم که می‌توانند در مسابقات بعدی جبران کنند و سهمیه را بگیرند مسابقات کنسل شد و اولویت را به رنکینگ‌های قبلی دادند و خیلی‌ها به این موضوع اعتراض کردند ولی خیلی ایران درگیرش نمی‌شود چون چند تا از بچه‌های ما خدا را شکر سهمیه گرفتند و این مسابقات هم که برگزار شود انشالله مابقی سهمیه‌ها را هم کاراته‌ ایران می‌گیرد و الان در مورد برنامه فدراسیون جهانی هیچ چیز مشخص نیست. یک برنامه موقت دادند اما معلوم نیست و حتی المپیک در سال 2021 ممکن است در حالت ابهام قرار بگیرد. یک موضوع جهانی است و بازی با جان انسان‌ها است در  همه زمینه‌ها. باید ببینیم چه اتفاقی می‌افتد اما در کل کاراته ایران از عقب افتادن مسابقات خیلی آسیبی نمی‌بیند و به مراتب شاید بهتر شود چون بیشتر تمرین می‌کنند و با برنامه جدید‌‌تری جلو می‌آیند. در وزن 67 کیلوگرم که وزن اصلی خودم است در این چند سالی که مسابقه دادم، 6 ماه یا یک سال از مسابقات دور بودم و آسیب داشتم این مسابقات کسب سهمیه الویت‌بندی بود با کسانی که مدال جهانی گرفته بودند دور قبل یا اینکه کلیه مسابقات به صورت منظم شرکت کرده بودند و رئیس فدراسیون جهانی خیلی مسابقه برگزار کرد و اعتراض خیلی کشورها را به دنبال داشت و شاید بالای 50 کشور مکاتبه می‌کردند که برنامه‌ها زیاد است و کشورها نمی‌توانند مسابقات را هندل کنند به هر حال مسابقات برگزار شد و ما در این مسابقات شرکت نکرده بودیم و فقط یک مسابقه برای کسب سهمیه وزن 67 کیلو یا باقی وزن‌هایی که ایران را باقی کشورها نگرفتند به اصطلاح آخرین فرصت است. در پاریس در ماه می در چند روز آینده باید برگزار می‌شد که کنسل شد و باید ببینیم فدراسیون جهانی چه سیاستی را می‌خواهد اتخاذ کند. من تمرینانم را دارم انجام می‌دهم و هیچ وقت مدعی وزن تیم ملی ندانستم و تا جایی که مربیان تشخیص می‌دادند در خدمت تیم ملی بودیم و از این موضوع استثنا نیست و هر زمان بخواهند در خدمت تیم ملی هستیم و خودمان را آماده نگه می‌داریم. تصمیم فدراسیون و مربیان و فدراسیون جهانی چیست، ولی به نظر من هر کدام از بچه‌های ما در وزن 67 کیلو، در بحث خانم‌ها هم همچنین، چند فرصت داریم، اعزام شوند مطمئن هستم که دست پر برمی‌گردیم در مسابقات کسب سهمیه، هرچند که خیلی سخت است مثل مسابقات جهانی برگزار خواهد شد و تمامی کشورها با تمام قدرت تمرکز می‌کنند روی این کسب سهمیه. من امیدوارم هم در بخش خانم‌ها و هم در بخش‌ آقایان این سهمیه کسب شود.

*مدا‌ل‌های المپیک در رشته‌های رزمی قابل پیش‌بینی نیست

ورزش‌های رزمی ثانیه‌ای هستند بنابراین از نظر این موضوعات خیلی قابل پیش بینی نیستند و خیلی از این اتفاقات افتاده و مثلا خیلی از ورزشکاران بودند که قهرمان نامی جهان بودند و رنکینگ اول بودند و رفتند المپیک و در دور اول حذف شدند. اما روی کاغذ، فن و هر چیزی که در نظر بگیریم کاراته ایران واقعا از نظر من تمام کسانی که از ایران اعزام می‌شوند به المپیک شانس فینالیست شدن هم دارند و شانس طلا دارد و همه بچه‌هایمان . کاراته ایران قدرت برتر دنیاست و فکر می‌کنم با توجه به پتانسیلی که داریم و سیستم فدراسیون که خیلی خوب حمایت کرده بچه‌ها را و مربی تیم ملی که زندگی‌اش را گذاشته... یعنی در مجموعه مجموعه خیلی خوبی به سوی موفقیت در حرکت است. فکر می‌کنم بهترین نتیجه را در کل کاروان ورزشی ایران بتواند کسب کند و همه به این موضوع امیدوار و خوشبین هستیم. استاد هروی را از خیلی سال قبل و بیش از 10/15 سال است ایشان را می‌شناسم و چه در لیگ سالیان قبل، که ملی‌پوش نبودیم و چه بعد از آن افتخار شاگردی ایشان را در تیم ملی داشتیم. ایشان خصلت‌های خوبی دارد که با مربی بودن مچ می‌شود یعنی کاراکتر مربیگری و سرمربی تیم ملی بودن آن هم تیمی که قهرمان جهان است و سرآمد است و با جمعیت میلیونی کاراته وقتی وارد تیم ملی می‌‌شوید و این همه مربی داریم، ایشان یک سری فاکتورهای اخلاقی دارند یعنی از نظر شخصیتی و همچنین مدیریتی و فنی، مجموعه‌ای از این موضوعات باعث شده که استاد هروی موفق شود. روحیه و اعتماد به نفسی که ایشان دارند و توانایی فنی که دارند و توانایی جمع کردن تیم و دیسیپلینی که به تیم ملی دادند و جناحی عمل نکردن در تیم ملی خیلی مهم است که یک سری فاکتورها را که کنار هم بگذارید می‌بینید کم هستند  افرادی که این فاکتورها را همزمان با هم داشته باشند و این موضوع باعث شده که ایشان نتیجه بگیرد و خدا کمکش کرده و فکر نمی‌کنم کسی از ایشان تا الان در این چندین سال اعتراضی داشته باشد چون ایشان با توجه به ویژگی اخلاقی و شخصیتی و فنی که دارند موفق بودند و تیم ملی الان یکی از موضوعاتش داشتن یک مربی خیلی خوب است که روی سرتیم است و تیم را مدیریت می‌کنیم و خوشحالیم از این بابت و امیدواریم که آخر این نقطه که المپیک است به موفقیت ختم شود.

*هر جای دنیا که اسم کاراته ایران بیاید به آن افتخار می‌کنم

مسابقات جهانی آلمان در سال 2012 و 2014 سکوی پرتاب تیم ملی و موفقیت تیم ملی کاراته ایران بود و خود من هم یکی از بهترین خاطرات ورزشی‌ام همانجا بود که همانطور که گفتید نزدیک 15 هزار نفر و 20 هزار نفر تماشاچی تشویق می‌کردند و این خاطره‌ای که برایم ماند و در این شرایط یک پایم شکسته بود و شرایط خیلی سختی بود و حتی فکر کردن به آن هم الان مرا وارد استرس می‌کند. خداوند کمک کرد و در بازی با آلمان به ارنج آخر کشید و داوری هم متأسفانه بعضی وقت‌ها در کاراته تأثیرگذار است و دست داوران باز است و به تبع کشور آلمان هم میزبان بود و هزینه کرده بود و این همه تماشاچی در شبکه‌های مختلف اروپایی همه به صورت لایو نشان می‌دادند مسابقه را و مهم‌تر از همه تیم ما برای اولین بار بعد از 50 سال به فینال رفته بود یعنی برایشان مقداری قابل هضم نبود که تیم ایران که چند سال رو به پایین بود از 2012 خوب شده بود و 2014 می‌خواست طلا بگیرد یعنی خیلی خطشکنی بود این موضوع و من این بازی را با حریفی که از خودم سنگین‌تر بود می‌دانستم کار سختی دارم و با خودم می‌گفتم که اگر می‌خواهم ببرم باید 2 برابر امتیاز بگیرم و می‌دانستم کارم سخت است و یکی از سخت‌ترین روزهای ورزشی‌ام است و خدا کمک کند و آنجا بازی را بردیم و بعد از آن نزدیک 25 روز پایم در آتل بود. تیم ایران در آنجا قهرمان جهان شد و نگاه‌ها به کاراته ایران برگشت و بعدش هم همینطور و موفقیت‌ها ادامه پیدا کرد و تا الان این موفقیت کاراته ایران که در ایران هستید سلسله مراتب و پروسه‌ای داشت یعنی کاراته ایران از 50 سال پیش صاحب نام و عنوان بوده و کاراته شناسانامه‌‌داری است در تمام دنیا و خدا را شکر به مرحله اثبات رسیده و مورد احترام است. من به عنوان یک ایرانی هر جای دنیا اسم کاراته بیاید من افتخار می‌کنم چون تمام دنیا به کاراته ایران احترام می‌گذارند و خیلی از کشورهای اروپایی و آسیایی از مربیان ایرانی استفاده می‌کنند و نزدیک 15 مربی یا بیشتر در سطح بین‌المللی داریم این نشان از قدرت کاراته ایران است و احترامی است که برای کاراته ایران کشورها قائل هستند.

*ورزشکاران مورد احترام و قبول مردم هستند

یکی از خصلت‌های خوب ورزشکار بودن این است که مورد قبول و احترام همگان است چون ورزش همیشه از هر مسئله‌ای به دور بوده و جامعه و فلسفه خاصی دارد و از موضوعات حاشیه تقریبا به دور است و به واسطه کاراته به ما احترام می‌گذارند. در انگلیس تنها بازیکنی بودم که حتی حقوق می‌گرفتم و تمام پروازهایم را با احترام خاصی دعوت می‌کردند  اینجا هم در باشگاه کاراته تدریس می‌کنم و تمرین می‌کنم و در انگلیس هم همین طور بود. در انگلیس فقط تمرین می‌کردم و خیلی راحت بودم و 1 سال و نیم فقط در سفر و مسابقه بودم و یک جا مستقر نبودم. کشورهای مختلف رفتیم و تمرین کردیم و به بهانه المپیک و کسب سهمیه بوده که ما به این مسیر آمدیم و تقریبا ورزشکاران متعلق به جای خاصی نیستند و من هم سمینارهای بین‌المللی برگزار می‌کنم هم در آمریکا و هم در انگلیس، در کشورهای اروپایی. سمینارها به واسطه پارتی ایران است که خدا را شکر به ما احترام می‌گذارند ما را قبول دارند، از ما دعوت می‌کنند که برای یکی دو روز در هر کشور و ایالتی آموزش دهیم برای یکی دو ساعت و استقبال خیلی خوبی می‌شود و نه تنها من بچه‌های ایرانی که از آنها درخواست سمینار شود دیدم که از کشورهای دیگر هم شرکت کردند. از ایالت‌های دیگر هم همینطور. این افتخار و حس غرور دارد و از این موضوع خوشحالم کاراته یک رشته قدیمی است و جمعیت بیشتر کاراته‌کاها در اروپا خیلی زیاد است نسبت به جمعیت‌هایشان و اروپا کاراته‌اش قوی است و همیشه جزو سکوهای اول تا سوم و تمام وزن‌ها قاعدتا اروپایی‌ها هستند و ژاپن هم جایگاه خودش را دارد و در هر قاره‌ای اگر بپرسند کدام کاراته‌اش قوی‌تر است به نظر من اروپا را انتخاب می‌کنم البته در اسیا ایران و ژاپن و بعد هم کشورهای آمریکایی و آفریقایی. در رشته رزمی اینجا به بوکس خیلی علاقه مند هستند اما از زمانی که کاراته المپیکی شده یک رشته‌ای است که خانواده‌ها وقتی می‌بینند علاقه مند می‌شوند چون سراپا احترام است و مخصوصا از زمانی که کاراته المپیکی شده مردم مشتاق شدند به کاراته. جایی خواندم جامعه آماری کاراته‌کارهایی که شرکت می‌کردند در کاراته و ثبت نام می‌کردند از زمانی که المپیکی شده چندین درصد افزایش داشته است. ولی کاراته از قدیم الایام می‌شناسند که چطور رشته‌‌ای است و مثل همه رشته‌ها علاقه‌مندان خاص خودش را دارد.