مهرداد فرید، کارگردان سینما، در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: بحث اصلی ما در اعتراض به نظام‌نامه جدید تهیه‌کنندگی این است که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در تصمیماتی که مستقیماً به اصناف سینمایی مربوط می‌شود به خواسته و میل اصناف توجه کند و کارهای لازم تماماً به دست خود صنف انجام شود.
فرید تصریح کرد: کارمندان وزارت ارشاد پشت درهای بسته مسائل خود را ملاک ارزیابی قرار می‌دهند و اهالی سینما که خود در جریان مسائل هستند و در این حوزه فعالیت دارند هیچ جایگاهی در این تصمیمات ندارند. قطعاً اهالی سینما، نیازهای خود را بهتر می‌شناسند و اگر قرار است اتفاق جدیدی رخ دهد یا مشکلی حل شود باید اصناف درباره آن تصمیم بگیرند. توقع ما بر این است که وزارت ارشاد هسته مرکزی تشکل‌های تهیه‌کنندگی را که همان شورایعالی تهیه‌کنندگان است ملاک تصمیمات خود قرار دهد تا سینمای دولتی ما به سمت سینمای ملتی برود.
او افزود: به نظام‌نامه جدید تهیه‌کنندگی انتقادات بسیاری وارد است اما عمده‌ترین مشکل ما تقسیم کردن فعالان حرفه سینما به درجه یک و دو است. اینکه در این نظام‌نامه یک تبعیض آشکار وجود دارد و عده‌ای بر عده دیگر ترجیح داده شده‌اند اصلاً پسندیده نیست و به طور کل این درجه‌بندی باید از بین برود و هر ملاکی که برای آن در نظر گرفته می‌شود را باید کنار گذاشت چرا که این نگاه باعث شکل‌گیری دو قشر فراتر و فروتر در سینما می‌شود و این تبعیض به هیچ‌وجه برازنده نظام جمهوری اسلامی نیست. در صنوف خانه سینما چه کسانی که به تازگی وارد این حرفه شدند و چه افراد قدیمی باید از حقوقی برابر برخوردار باشند.
کارگردان فیلم سینمایی «دعوتنامه» درباره پیشنهاد حذف پروانه ساخت از سینمای ایران، گفت: به نظر من وجود پروانه ساخت از ابتدا اشتباه بود. سینمای ایران و سازمان سینمایی باید به جای مجوز به سمت سیستم ثبت برود. به این معنی که هر کس تصمیم به ساخت فیلم گرفت به جای اجازه گرفتن از وزارت ارشاد، ساخت فیلمش را به این وزارتخانه اطلاع دهد. در این شرایط آنچه که می‌تواند موجب رضایت سیستم ممیزی و سانسور شود پروانه نمایش است. فیلم‌ها ساخته می‌شوند و در وهله دوم برای نمایش از وزارت ارشاد مجوز می‌گیرند که در این شرایط ممیزی‌های لازم می‌تواند اعمال شود.
این کارگردان در پایان گفت: سیستم ثبت، باعث می‌شود که دولت به میزان تولیدات نظارت داشته باشد و با پروانه نمایش می‌تواند اکران و نمایش را مدیریت کند و دیگر نیازی به سیستم اداری عریض و طویل که روند فیلمسازی را به شدت کند می‌کند، نیست.2/5