«ماموران مبارزه با موادمخدر درهفته گذشته موفق به کشف ۳۰۰ کیلوگرم مواد مخدر در ریگان شدند.» «۴۰ کیلوگرم تریاک در عملیات پلیس شهرستان ریگان کشف شد.» «محموله ۸۰۰کیلوگرمی مواد مخدر در ریگان کشف شد.» «توقیف سه دستگاه تانکر حامل ۹۰ هزار لیتر سوخت قاچاق در عملیات پلیس شهرستان ریگان رخ داد.» این جملات را دادستان و فرمانده انتظامی شهرستان ریگان عنوان کرده‌اند. شهرستانی که همواره محل ترانزیت مواد مخدر بوده و قاچاق سوخت نیز با توجه به اعلام منابع خبری نیروی انتظامی استان کرمان در این منطقه و براساس کشفیات صورت گرفته، فراوان رُخ می‌دهد. همچنین افاغنه غیرمجاز هم در این شهرستان تردُد داشته و جابه‌جایی آن‌ها هم چالش دیگری است که مردمان شریف ریگان با آن مواجه هستند. این مسائل، وقتی در کنار هجوم ریزگردها و فقر حاکم بر زندگی مردم قرار می‌گیرد، شرایط را برای امرار معاش در ریگان سخت می‌کند. همه این موارد سبب می‌شود که در شرق استانِ پهناور کرمان با شهرستانی مواجه باشیم که در معرض جدی آسیب‌های اجتماعی قرار دارد و باید در این شهرستان به گونه‌ای عمل شود که زمینه انحراف و کشیده شدن به سمت آسیب‌هایی که زندگی جوانان ریگانی را تهدید می‌کند، کاهش یابد. طبیعتا گسترش و توسعه ورزش، یکی از راه‌حل‌هایی خواهد بود که به عنوان اولین اقدام به ذهنِ هر فردی متبادر می‌شود. توجه به افزایش سرانه اماکن ورزشی و مهیا ساختن شرایط برای جذب علاقه‌مندان به ورزش از جمله مواردی است که در این جا به عنوان راه‌حل‌هایی که هم در دراز مدت و هم در کوتاه مدت برای مقابله با آسیب‌های اجتماعی، موردِ استفاده هستند، مطرح می‌شوند. در مناطقی مثل ریگان، جوانان و افراد علاقه‌مند به ورزش، عمدتا به سمت فوتبال هدایت می‌شوند و در این رشته پرطرفدار ورزشی فعالیت می‌کنند. پس باید مسئولین امر به گونه‌ای برنامه‌ریزی کنند که جوانان روی آورده به فوتبال، از این ورزش محبوب گریزان نشوند و برای ممکن ساختنِ این مهم، گامِ اول، توسعه زیرساخت‌های فوتبالی و گسترش سالن‌های فوتسال و زمین‌ها و استادیوم‌های فوتبال است.
حال که این مسائل بیان شد باید به موضوعی که مدتی پیش روی داد اشاره کنم تا روشن شود که نه تنها گسترش و توسعه زیرساخت‌ها و اماکن ورزشی در ریگان در دستور کار نیست، بلکه زمین‌های باسابقه ورزشی به دستگاه‌های اجراییِ دیگر که متولی ورزش نیستند، اهداء می‌شود. ظاهرا در روز یکشنبه 21 اردیبهشت 99 در یکی از زمین‌های خاکی فوتبال شهر ریگان، کلنگی به زمین می‌خورد برای افتتاح مدرسه آن هم با حمایت بانک کشاورزی. این که بانک کشاورزی در یک منطقه محروم پای کار آمده و قصد دارد مدرسه‌ای افتتاح کند بسیار کار پسندیده و اقدامی شایسته و درخور تحسین است اما موضوع مورد بحث و مناقشه این جاست که مگر در شهرستانی مانند ریگان با کمبود زمین مواجه هستند که فقط زمین‌های ورزشی آن هم ورزش پرطرفدار فوتبال را که مورد توجه ریگانی‌هاست، تصرف می‌کنند و به آموزش و پرورش اهداء می‌کنند. 150 متر بالاتر از همین زمین فوتبالی که کلنگ ساخت مدرسه در آن زده شده، زمین دیگری هست که به اذعان بعضی از معلمین شاغل در آموزش و پرورش ریگان، مناسبِ ساخت مدرسه و فضای آموزشی مفید برای بچه‌هایی است که آینده‌شان با آسیب‌های اجتماعی به شدت در معرض خطر است.
سال پیش نیز یک زمین فوتبال ساحلی در کنار زمین چمن مصنوعی واقع در مجموعه ورزشی امام علی (ع) در این شهر به آموزش و پرورش اهداء شده و کلنگ مدرسه در آن به زمین خورده و تا این لحظه ساختِ آن مدرسه نیز پیشرفت چشمگیری نداشته است.
شاید اگر در این منطقه قبل از آن که به فکر درمانِ آسیب‌های اجتماعیِ مذکور باشیم، بهتر بود برای پیشگیری از گسترش‌شان اقدام می‌کردیم.
جوانانی که با هزاران عشق و امید در این زمین فوتبال بازی می‌کرده‌اند، حالا با این بی‌مهری سرخورده خواهند شد و ممکن است در هزاران دام دیگر در منطقه‌ای که اتفاقا در آن قاچاق سوخت، مواد مخدر و افغنه غیرمجاز انجام می‌شود، گرفتار شوند. از خوردن کلنگِ احداث به زمین، مدت زمان زیادی نمی‌گذرد و مسئولین محترم ریگان و استان برای آن که بتوانند خدمتی ارزنده و ماندگار به مردم شرق استان کنند، بهتر است از بانک کشاورزی بخواهند همین هزینه ساخت مدرسه را که در ریگانِ امروز فراوان هم هست، صرف ساخت استادیوم فوتبالی در همان محل کند که انصافا مورد نیاز مردم ریگان هم هست. با این اقدام، بانک کشاورزی، هم به مسئولیت اجتماعی‌اش عمل کرده و هم در راستای پیشگیری از بسیاری از آسیب‌های اجتماعی قدمی محکم برداشته است. این منطقه در ریگان به زمین فوتبال معروف است و بیش از 60 سال است که مردم آن شهر، این منطقه را به اسمِ «زمین فوتبال» می‌شناسند و حیف است خاطرات رقم خورده در این زمین برای اهالی فوتیال ریگان به یکباره با ساخت یک مدرسه 12 کلاسه دَفن شود.
اگر این پیشنهاد مورد قبول مدیران بانک کشاورزی استان نیست، مرحمت کنند و زمین دیگری را برای ساخت مدرسه از فرمانداری و آموزش و پرورش ریگان طلب کنند، چرا که در ریگان آن چیزی که به وفور یافت می‌شود، زمین است و با قحطی زمین در ابعاد «یک هزار و ۳۲۵ متر مربع» روبه‌رو نیستند.