به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری برنا؛ زور فولاد هم به کووید19 نرسید و این بیماری واحدهای فولادی را در سراسر جهان یا تعطیل کرده و یا تولید آنها را کاهش داده است. صنایعی مانند ساخت‌و‌ساز و خودروسازی در جایگاه مصرف‌کنندگان اصلی محصولات فولادی تعطیلی شده‌اند و این اتفاق باعث شده تقاضا برای فولاد کم شود. در مورد ایران اما یه اتفاق مثبت روی داده است. بهای نفت پایین آمده و به دنبال آن هزینه حمل دریایی کم شده در همین حال چین متقاضی بیلت و اسلب ایران است. جریانی که می‌تواند در یک بازه زمانی محدود، فرصتی قابل توجه برای عرضه فولاد ایران به شمار آید.
«کیوان جعفری طهرانی»، کارشناس ارشد بازارهای بین‌الملل فولاد و سنگ آهن، در گفت‌و‌گوی اختصاصی با برنا درباره تاثیرات کووید19 بر صنعت فولاد توضیح داد: چین بزرگ‌ترین تولیدکننده فولاد جهان است و آغاز اپیدمی نیز از این کشور بود. در نتیجه بیشترین تاثیر کووید19 بر صنعت فولاد از این کشور آغاز شد.
او ادامه داد: از روز 10 ژانویه (20 دی ماه) و اعلام رسمی این بیماری و به دنبال آن تعطیلات طولانی مدت کارخانه‌های فولاد این کشور، تولید متوقف شد. کارخانه‌های چینی کار خود را از نیمه دوم فوریه (اوایل اسفندماه) از سر گرفتند، اما هم در این ماه و هم در ماه بعدی میلادی (مارس) تولید آنها کمتر از نصف ظرفیت کارخانه‌ها بود. پس از مارس، در ماه آوریل تولید فولاد چین به تدریج رشد پیدا کرد. با این حال در سال جاری میلادی چین نمی‌تواند به اندازه سال‌های گذشته فولاد تولید کند، به هر حال این کشور سه ماهه نخست سال جاری میلادی را با کاهش تولید سپری کرد.
جعفری‌طهرانی در ادامه وضعیت تولید فولاد را در خارج از چین بررسی کرد و در این باره توضیح داد: پس از چین، تولیدکنندگان فولاد در اروپا، هندوستان و کشورهای آسیای میانه همانند روسیه، اوکراین و قزاقستان از شیوع بیماری متاثر شدند. در میان کشورهای شمال شرق آسیا، فولاد ژاپن بیش از هر کشور دیگری درگیر اپیدمی شد و شرکت‌های فولادی، مانند نیپون استیل و جی‌اف‌ای در جایگاه اولین و دومین فولادسازان بزرگ این کشور، شماری از واحدهای تولیدی خود را در شهرهای مختلف به طور کامل تعطیل کردند.
این کارشناس افزود: در کره جنوبی شرکت پوسکو با کاهش تولید رو‌به‌رو شد، با این حال کره هیچ یک از واحدهای تولیدی را به طور کامل تعطیل نکرد اما به دلیل کاهش تقاضا، ظرفیت تولید را کاهش داد. در همین راستا تولیدکنندگان فولاد اروپا مانند تیسن‌کروپ آلمان، وست‌آلپاین اتریش و آرسلورمیتال فرانسه با کمتر از 70 تا 50 درصد از ظرفیت تولید، کار می کنند.
او اضافه کرد: در مورد آمریکا نمی توان اظهارنظر کرد. این کشور همزمان با اروپا درگیر بیماری شد اما اطلاعات دقیقی در مورد کاهش تولید فولاد منتشر نکرده است. با این حال در آمریکا نیز این روند بی تردید وجود خواهد داشت و کاهش تقاضا از سوی صنایع خودرو و ساختمان به کاهش تولید، خواهد انجامید. کشورهای عربی حوزه خلیج فارس نیز از این قاعده مستثنی نشده‌اند در این کشورها همه پروژه‌های ساخت‌و‌ساز متوقف و مصرف فولاد، کاهش یافته است.
جعفری‌طهرانی خاطرنشان کرد: در نهایت برآورد می‌شود بازار جهانی فولاد نیمه نخست سال جاری میلادی (اواسط دی 1398تا اواسط تیرماه 1399) را با رکود پشت سر بگذارد. با این حال اما فولادسازان چین در حال حاضر مشغول به کار هستند و با اندکی بیش از 80درصد ظرفیت خود تولید می کنند. با ادامه این روند، جهان با مازاد عرضه فولاد رو‌به‌رو خواهد بود و این مازاد عرضه بهای فولاد را پایین خواهد آورد. اتفاقی که خطرناک است و می‌تواند به دامپینگ فولاد منجر شود.
او در پایان افزود: در مورد ایران می‌توان گفت قیمت حمل دریایی به دلیل کاهش قیمت نفت پایین آمده است و فولادسازان ایران، می توانند تا حد امکان از این فرصت استفاده کنند. چین در حال حاضر به خرید محصولات میانی فولادی همچون بیلت و اسلب روی آورده چون حتی محصولات صادراتی ایران به دلیل کاهش قیمت نفت و کاهش حمل دریایی پایین تر از قیمت این محصولات در داخل کشور چین است اما افزایش جهانی عرضه فولاد در پایان ماه آینده میلادی، این فرصت را نیز از بین خواهد برد. چون حتی اگر قیمت نفت بالاتر نرود، به دلیل افزایش عرضه، قیمت فولاد پایین می‌آید و در آن زمان، دیگر مجبوریم با کاهش بیشتر قیمت‌ها محصول را عرضه کنیم اتفاقی که به کاهش سود فولادسازان کشور منجر می‌شود.