هنوز چند فریم از عکس گرفتنم نگذشت که یکی یکی سرو کله یشان پیدا شد و توی کادرم رژه رفتند، یکی با ماسک و یکی بی ماسک، یکی با دشداشه و دوچرخه یکی هم با نگاه هاش دنبالم می کرد. از نگاه و حرکاتشون اینطور می شد فهمید که"عمو از ما هم عکس بگیر". چهار تا شون که از مسوولین برگزار کننده مراسم ماسک گرفته بودند، ایستادن روبروم و ژست دعا کردن گرفتند. عین عکس های قدیمی زوار امام رضا(ع) شد. برخی ها هم کنار خانواده یا به دعا کردن مشغول بودند و یا به خوردن و موبایل بازی کردن و برخی در کنار بزرگ ترها به خدمات رسانی مشغول بودند. خلاصه اینکه امشب بچه ها با ماسک هاشون حال و هوایی دیگه داشتن، قیافه گرفته بودند و احساس بزرگی می کردند. فارغ از حیاهوی کرونا و مصائبش. امشب فضای باز محوطه مسجد جامع خرمشهر پر از نواهای عاشقانه و صداهای ناب کودکانه بود.
