به گزارش خبرگزاری برنا ، علی افشاری مقدم اظهارداشت: مطالعات متمرکز محققان دانشگاه زابل از سال ۹۴ با هدف بررسی مجموعه بندپایان تالاب بین المللی هامون به عنوان هفتمین تالاب بین المللی بزرگ دنیا و بزرگترین دریاچه آب شیرین ایران در ناحیه جلگه‌ای منطقه سیستان بویژه در گروه زیر بال غشاییان آغاز شده است.
وی بیان کرد: در این بررسی گونه‌های متعددی شناسایی، نام گذاری و معرفی شدند به طوریکه ده‌ها گونه کمیاب دیگر نیز از این منطقه جمع آوری و وجود آنها برای نخستین بار در ایران به ثبت رسیده است.
مدیر روابط عمومی دانشگاه زابل ادامه داد: شمار گونه‌های جدید در این بازه زمانی کوتاه برای نخستین بار در محدوده تالاب بین المللی هامون شناسایی و نامگذاری شدند که علاوه بر نمایش تنوع زیستی بی نظیر موجود در ذخیره گاه زیست کره اهمیت حراست از تمام گونه‌ها، جمعیت‌ها و حفاظت از زیستگاه‌ها باید مورد توجه قرار گیرد.
وی گفت: تالاب بین المللی هامون زیستگاهی پویا و زایاست که بعنوان یک ذخیره گاه زیستی نقش مهمی در بقای گونه‌های جانوری بویژه بندپایان در سرمنشا زنجیره غذایی جانوری ایفا می‌کند.
افشاری مقدم تاکید کرد: تاکنون افزون‌بر ۲۰ مقاله توسط پژوهشگران دانشگاه زابل در رابطه با گونه‌های جدید تالاب بین المللی هامون که شناسایی و نام گذاری شده‌اند در مجلات معتبر بین المللی انتشار یافته است.
وی اظهارداشت: در سال‌های اخیر کمبود نزولات جوی و خشکسالی ناشی از قطع آب رودخانه هیرمند به همراه وزش بادهای ۱۲۰ روزه در منطقه سیستان علاوه بر تحمیل خسارات اقتصادی و اجتماعی فراوان، خشک شدن کامل تالاب بین المللی هامون اکوسیستم جانوری و گیاهی تالاب را تحت تاثیر قرار داده است.
مدیر روابط عمومی دانشگاه زابل گفت: یکی از مهمترین معیارهای اعطای اهمیت بین المللی به یک تالاب از سوی کنوانسیون رامسر دارا بودن مجموعه قابل توجهی از گونه‌ها یا زیر گونه‌های گیاهی و جانوری نادر، آسیب پذیر و یا در خطر انقراض است.
وی تصریح کرد: استناد به ماحصل تلاش‌های تیم تحقیقاتی دانشگاه زابل تنها در مرحله اول مطالعات می‌تواند مدارک مستدلی برای ارائه به مراجع بین المللی در خصوص تاکید مضاعف بر اهمیت حفاظت زیست بوم تالاب بین المللی هامون و تخصیص حق آبه آن از طریق کشور افغانستان را فراهم کند.