به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری برنا، برگزاری جلسه‌ای به منظور ساماندهی صنعت فولاد در دستورکار سرپرست وزارت صنعت، معدن و تجارت قرار گرفته است. نا‌به‌سامانی این صنعت بیش از هر چیز به قیمت‌گذاری محصولات زنجیره مربوط می‌شود. در کنار قیمت گذاری، صادرات نیز دیگر دغدغه تولیدکنندگان این محصول استراتژیک است. قیمت‌های داخلی برای تولیدکنندگان جذاب نیست اتفاقی که توجه آنها را به بازارهای خارجی جلب می‌کند. رویه‌ای که تاکنون چندان به مذاق مقامات مسئول در وزارت صنعت، معدن و تجارت خوش نمی‌آمده است.
سیدرضا شهرستانی، عضو هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران، در گفت‌و‌گو با برنا در این باره بیشتر توضیح داد و گفت: تولید فولاد خام ایران در سال پیش 27میلیون تن بود. این رقم قرار است در سال جاری به 30 تا 32 میلیون تن رشد کند.
او افزود: این چشم‌انداز را بگذارید در کنار موضوعاتی همچون اینکه ما در شرایط تحریم با پیامدهای کرونا و سقوط بهای نفت رو‌به‌رو هستیم. در چنین شرایطی که دولت در وارد کردن ارز دچار مشکل است، صنعت فولاد می‌تواند پس از پتروشیمی منبع خوبی برای ارزآوری باشد. در سال گذشته با وجود سیاست‌های نادرست و موانع برآمده از این سیاست‌ها، این صنعت توانست 3.5 میلیارد ارز وارد کند.
شهرستانی ادامه داد: با این حال برای صادرات و در پی آن ارزآوری باید به این نکته توجه داشت که صادرات شمش می تواند ارزش افزوده بیشتری برای کشور بیافریند. برنامه‌ریزی ما باید بر صادرات 11میلیون تن شمش فولاد در سال جاری باشد و صادرات محصولات بالادستی مانند آهن اسفنجی، گندله، کنسانتره و سنگ آهن ممنوع باشد، چون کشور در حال حاضر ظرفیت خالی برای تولید 36 میلیون تن شمش و اسلب را دارد. بنابراین این مواد می تواند به تکمیل تولید شمش و اسلب بینجامد و شمش به عنوان موادی که ارزش افزوده بالا دارد، صادر شود.
عضو هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران خاطرنشان کرد: با این حال سودآوری باید طوری باشد که برای همه زنجیره برد داشته باشد. یکی از معضلاتی که در حال حاضر وجود دارد اختلاف بر سر بهای شمش در داخل کشور است. در حال حاضر این قیمت 5درصد زیر قیمت فوب برآورد می‌شود که کاملا درست است اما این فرمول در عمل اجرایی نمی‌شود. مشکل این است که قیمت بر مبنای چه ارزی محاسبه می‌شود.
شهرستانی افزود: عدم محاسبات درست به قیمت‌گذاری پایین‌تر از قیمت‌های واقعی می‌انجامد و فشار برآمده از این قیمت‌گذاری نه تنها بر شرکت‌های فولادی که بر کل زنجیره تحمیل و همه زنجیره را متضرر می‌کند. همچنین واقعی نبودن قیمت فولاد، داخلی تولیدکننده را به صادرات سوق می‌دهد.
او ادامه داد: شرکت‌های تولیدکننده در رقابت برای صادرات، محصولات نهایی فولاد مانند میلگرد را با قیمت هر چه پایین‌تر می‌فروشند، اتفاقی که می‌تواند به دامپینگ محصولات منجر شود. به همین دلیل است که در حال حاضر افغانستان تعرفه 80دلاری و عراق تعرفه 100 دلاری بر واردات میلگرد ایران گذاشته است./2.5