به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ در سراسر دنیا بیمارستان‌ها و درمانگاه‌ها به خط مقدم مبارزه با کووید-۱۹ تبدیل شده‌اند. اما موفقیت در این مبارزه عمدتا به کارآمدی نظام درمانی هر کشور بستگی دارد. بین توانایی یک کشور در مهار ویروس و توان نظام درمانی آن کشور ارتباط قابل توجهی وجود دارد.
تصمیم گرفتیم برای این گزارش به "شاخص رفاه لگاتوم" رجوع کنیم و عملکرد برخی از کشور‌های تراز اول در حوزه سلامت را بررسی کنیم. این شاخص با ترکیب وضعیت در ۹ حوزه مختلف، از جمله سلامت، کشورها را بر اساس سطح رفاه رتبه‌بندی می‌کند.
به همین منظور پای صحبت پزشکان و ساکنان بعضی از کشور‌های بالای جدول نشستیم تا بفهمیم نظام درمانی چگونه به آن‌ها در مدیریت ویروس و عواقبش کمک کرده است، در آینده با چه چالش‌هایی باید روبه‌رو شوند، و محلی‌ها چه حسی نسبت به زندگی در آن کشور دارند.
ژاپن
ژاپن جایگاه دوم را در حوزه سلامت دارد و به خاطر برخورد اولیه‌اش با کووید-۱۹ با تمجید بسیاری روبه‌رو شده بود. البته اخیرا بر سرعت رشد تعداد مبتلایان افزوده شد و به همین خاطر دولت اعلام وضعیت اضطراری کرد. با این حال هنوز به خانه‌نشینی اجباری روی نیاورده است، چرا که نظام درمانی ژاپن توانسته است ویروس را در مراحل نخست بیماری مهار کند.
تست کرونا در ژاپن صرفا به افرادی ارائه می‌شود که علائم شدید داشته باشند، اما درمانگاه‌های محلی از همه مراجعان سی‌تی اسکن می‌گیرند.
دکتر میکا واشیو، پزشک ساکن توکیو، می‌گوید "سی‌تی اسکن وجود سینه‌پهلو را حتی در بیماران بدون نشانه بیماری هم نشان می‌دهد و بیمار می‌تواند خیلی سریع برای درمان اقدام کند. این یکی از دلایل کمی موارد وخیم بیماری در ژاپن است. "از طرف دیگر، فرهنگ سلامت‌محور ژاپن نیز به کم کردن ضربه کووید-۱۹ کمک کرده است. او می‌گوید "خیلی از ژاپنی‌ها پیش از این هم از ماسک استفاده می‌کردند، مخصوصا در بهار و زمستان.
۶۰ درصد مردم هم سالانه برای بررسی وضعیت سلامتی خود به پزشک مراجعه می‌کنند و سعی می‌کنند زندگی سالمی داشته باشند. این هم دلیل دیگری برای کمی موارد وخیم است. "
البته همه چیز بر وفق مراد نیست. دکتر واشیو اشاره می‌کند که در شرایط عادی خیلی از این بیماران باید در بیمارستان بستری می‌شدند، اما اولویت فعلی کشور خالی نگه داشتن تخت‌ها برای موارد وخیمتر است.
کره جنوبی
این کشور که در رتبه چهارم قرار دارد به خاطر تجربه مهار شیوع بیماری مرس در سال ۲۰۱۵ وضعیت خوبی برای برخورد با کووید-۱۹ داشت. بیمارستان‌ها و دیگر مراکز درمانی امکانات لازم را در اختیار داشتند و آموزش دیده بودند. از ۴۵۰ هزار نفر تست گرفته شده است و تعداد مبتلایان جدید کمتر شده است.
ماهیت نظام درمانی این کشور هم به تشخیص و درمان زودهنگام کووید-۱۹ در جامعه کمک کرده است. سرویس بیمه سلامت ملی این کشور همه مردم را پوشش می‌دهد. دکتر برندون سو، پزشک ساکن سئول، می‌گوید "بیمه عمومی سلامت همگانی و تعیین قیمت‌ها توسط دولت هزینه درمان را پایین آورده است و در کنار خدمات پولی باعث شده است تا تست آزمایشگاهی و سی‌تی اسکن در مقیاس وسیعی انجام شود. بسیاری از مبتلایان به کووید-۱۹ خیلی سریع پیدا شدند و تحت درمان قرار گرفتند. "
دولت و کسب‌وکار‌ها هم خیلی سریع دست به اقدامات بهداشتی موثر زدند. یانگبوک لی، کارمند اهل سئول، می‌گوید "دولت خیلی سریع در بازار ماسک ثبات ایجاد کرد و راه جدیدی برای خرید آن به وجود آورد. خیلی جا‌ها دمای بدن را هنگام ورود می‌سنجند. دولت و مقامات بهداشتی تلاش زیادی برای مقابله با این بیماری کرده‌اند و مردم هم قدر این کار را می‌دانند. "
بیمه خصوصی نیز در کره جنوبی متداول است و ۷۷ درصد مردم برای مواردی که تحت پوشش سرویس بیمه سلامت ملی نیست از آن استفاده می‌کنند. البته دکتر سو می‌گوید این بیمه‌ها در بعضی موارد مردم را به استفاده از درمان‌های پرهزینه‌ای ترغیب می‌کنند که واقعا نیاز نیست.
دکتر سو می‌گوید "شیوع این بیماری مشخصا رو به کاهش است. مردم دوباره به محیط‌ها عمومی برگشته‌اند، اما همه هنوز از ماسک استفاده می‌کنند. "
ونگ-جونگ وانگ اهل دئگو است که یکی از مناطق آسیب‌دیده اصلی از کووید-۱۹ محسوب می‌شود. او می‌گوید "ما برای قدم زدن بیرون می‌رویم، ولی همچنان سعی می‌کنیم جا‌های شلوغ نرویم. به نظرم کار درست برای سلامت فرد و جامعه این است که مردم بیشتر در خانه بمانند، اما دوست دارم روزی برسد که دوباره بتوانم دوستانم را از نزدیک ببینم و با آن‌ها خوش بگذرانم. "
آلمان
این کشور در جایگاه دوازدهم جدل رده‌بندی قرار دارد و نسبت به همسایه‌های اروپایی خود مرگومیر کمتری تجربه کرده است. اما کارشناسان می‌گویند که خطر هنوز رفع نشده است.
فرانسیس د. واریکور، متخصص علوم مدیریت در مدرسه مدیریت و فناوری اروپا در برلین، می‌گوید "تعداد تست بسیار زیاد در آلمان می‌تواند باعث ایجاد توهم در کارآمدی نظام درمانی و همچنین میزان واقعی مرگومیر در مقایسه با دیگر کشورها شود.
" با این حال تست گسترده مردم به مقامات اجازه داده است تا بیماران و مبتلایان بی‌علامت را از بقیه جدا کنند و مانع شیوع بیشتر ویروس شوند.
اما تعداد کم مبتلایان می‌تواند در صورت بی‌توجهی در آینده برای کشور خطرناک باشد، چرا که ممکن است باعث کمبود مصونیت در بین مردم شود.
مردم پذیرفته‌اند که روال زندگی قرار نیست به این زودی‌ها عادی شود و صرفا سعی می‌کنند که امید خود را حفظ کنند. اینگلرید گروس، از ساکنان نواحی کوهستانی باواریا، می‌گوید "سختترین کار این است که نگذارم مادرم از خانه خارج شود. برایش ماسک درست کردم و امروز برای اولین بار در سه هفته گذشته با هم رفتیم خرید.
حالا که تعداد موارد جدید بیماری دارد کمتر می‌شود، به نظرم باید به فکر راهی برای پایان محدودیت‌ها باشیم. اطمینان دارم که مقامات می‌توانند تعادل مناسبی بین زندگی عادی و حفاظت از مردم برقرار کنند. "
نظام فدرال آلمان هم نقش بزرگی در مهار این بیماری ایفا کرده است. به گفته فرانسیس د. واریکور "تعداد تخت‌های عادی و ویژه بیمارستان‌ها بیشتر است و، چون مسئولیت با دولت‌های محلی است، همه احزاب باید نقش ایفا کنند و مسئولیت به عهده بگیرند. این کار مستلزم همکاری است که خود امری مهم برای مهار ویروس و مراقبت از بیماران محسوب می‌شود. "
آزمون واقعی نحوه مدیریت زنجیره تامین توسط نظام درمانی است که بسیار فراتر از ملاحظات پزشکی خواهد بود.این کشور که توانسته است نرخ افزایش مبتلایان به کووید-۱۹ را به کمتر از ۵ درصد محدود کند، در رتبه هجدهم قرار دارد.
نظام سلامت ترکیبی استرالیا، مخلوطی از بیمه سلامت همگانی و بیمه‌های خصوصی، به این کشور اجازه می‌دهد تا به خوبی با این قبیل مشکلات برخورد کند. دکتر الکس پولیاکف، استاد دانشگاه ملبورن، می‌گوید "تصمیم دولت مرکزی و دولت‌های ایالتی این بود که همه عمل‌های غیرضروری به تعویق بیافتند.
به این ترتیب بیمارستان‌های خصوصی توانستند در حالت آماده‌باش قرار بگیرند. " این کار، به همراه وعده دولت مبنی بر پرداخت هزینه‌های بیمارستان‌های خصوصی، به دو برابر شدن ظرفیت نظام درمانی دولتی منجر شد.
دولت در عین حال خیلی سریع به ردگیری تماس‌ها و قرنطینه اجباری کسانی روی آورد که به مناطق درگیر سفر کرده بودند و به این ترتیب سرعت انتقال محلی بیماری را بسیار کم کرد.
کریس استیونز می‌گوید "من وقتی شیوع کووید-۱۹ داشت شدت می‌گرفت در سریلانکا بودم و باید ظرف ۴۸ ساعت کشور را ترک می‌کردم. دو گزینه داشتم، یا به اروپا پیش والدینم بروم یا به استرالیا پیش برادرم. بنا به توصیه پدرم که سابقه ۴۰ سال کار بهیاری دارد تصمیم گرفتم به استرالیا بیایم. "
اگر روند فعلی ادامه پیدا کند، به نظر می‌رسد که استرالیا مشکلی با مدیریت این همه‌گیری نخواهد داشت. آقای پولیاکف می‌گوید "اضافه شدن ظرفیت بیمارستان‌های خصوصی به این معنی است که هر بیماری که نیازمند بستری شدن در بیمارستان باشد می‌تواند بدون معطلی تحت درمان قرار بگیرد. "