به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا ؛ ایلیا شمش در ادامه این پیام نوشت :در روزگاران نه چندان دور تیٔاتر همواره ارتباطی موثر با مخاطب خود داشته است، این مخاطب به معنای عامِ مخاطب نیست کما اینکه به اشتباه تیٔاتر را هنری برای عموم می‌دانیم ؛ در صورتی که این هنر برای همه تعریف نشده است.
مقصود از عبارت فوق رسیدن به این نکته است که دو مولفه‌ی مخاطب و تاثیرش از اثر هنری همواره در هم تنیده بوده است، که برآیند آن دیدگاهِ تماشاگر را نسبت به یک اثر هنری الزاماً تیٔاتر بر ما نمایان می‌کند، خواه این مخاطب یک فعالِ عرصه‌ی نمایش باشد یا صرفاً مخاطب علاقه‌مند بر این عرصه باشد.
اما چند صباحی است این حلقه از زنجیره‌ی تولید یک اثر نمایشی و به روی صحنه رفتن آن، از هم منفک شده است. اگر چه همواره تلاش بر آن بوده که این مهم، حضوری مداوم و موثر داشته باشد. اما با ایجاد فاصله بین طیف تاثیرگذار که آن را با واژه‌ی «مخاطبین » می‌شناسیم، عملا آن را به ورطه‌ی فراموشی سپرده‌ایم و برآیند آن دوری هنر و هنرمندش از جامعه‌ی پیرامون و دایره‌ی تاثیرگذاریش است، این امر موجب تضعیف کیفیت آثار هنری شده است.
عملاً مخاطبِ وفادار و همیشگی تیٔاتر که سبب گردش اقتصادی و همچنین ایجاد بستری برای تفکر بیشتر در میان نخبگان این حوزه بوده ، مفقود شده است.
اما در عصر کنونی با رشد و توسعه‌ی بسترهای ارتباطاتی و گسترش فزاینده‌ی فضای مجازی و نبود فرهنگ استفاده از این امکانات و عدم وجود متخصص، ما در یک بزرگراه یکطرفه اسیر شده‌ایم.
حال آن که با ارتقای کیفیت آموزش، فرهنگ سازی، نیرو پروری و تفهیم صحیح جایگاه روابط عمومی در تیٔاتر ایران می‌توانیم، سطح کیفی سواد رسانه‌ای مخاطب و تاثیرگذاری هنرمند را بالا ببریم.
امید بدان که با شناخت هر چه بیشتر واژه‌ای روابط عمومی به جای تبلیغاتِ کم محتوا و کم نتیجه تعهد مخاطبین علاقمند را روزافزون کنیم و با ایجاد تعامل از آشفتگی، انحراف و انحصار جلوگیری کرده و گامی نوین در ترفیع بستر ارتباطات برداریم.
.