به گزارش گروه روی خط رسانه خبرگزاری برنا؛ بازیگران جوان سریال «ع.ش.ق» با نام اولیه «مجردها» به کارگردانی قاسم جعفری در نامه‌ای سرگشاده خطاب به عبدالعلی علی عسکری رییس صداوسیما نسبت به بلاتکلیفی یک ساله این پروژه اعتراض کردند.
سریال تلویزیونی «عین، شین، قاف» با نام اولیه «مجردها» سال ۹۷ به کارگردانی قاسم جعفری و تهیه‌کنندگی علی حجازی مهر کلید خورد. قاسم جعفری را خیلی‌ها با سریال‌هایی مثل «مسافری از هند» و «خط قرمز»، «کمکم کن» و… می‌شناسند.
این سریال در سکوت خبری کلید خورد و بعد از آن علی حجازی‌مهر در گفتگویی با مهر در دی ماه ۹۷ اعلام کرد که حدود پنج قسمت از این سریال به تصویربرداری رسیده است. اما تا آن زمان جز عوامل اصلی سریال نه بازیگران و نه خط قصه و نه جزئیات دیگری برای رسانه‌ها بیان نشده بود و همه اتفاقات در سکوت خبری پیش رفت.
حجازی‌مهر در همان گفتگو اعلام کرده بود که در این سریال و برای نقش مجردها، از بازیگران جوان تئاتری بهره گرفته شده است. هرچند بازیگرانی مثل رسول نجفیان، نیما رئیسی، بیژن بنفشه‌خواه، ثریا قاسمی، امید روحانی نیز در این سریال به ایفای نقش پرداختند.
با این حال بعد از آن تنها چند بار خبرهایی درباره تغییر نام سریال به «پیچ تند» و بعد «عین، شین، قاف» مطرح شد که نه از طرف تهیه‌کننده بلکه بیشتر از طرف بازیگران سریال اعلام می‌شد و سکوت خبری همچنان ادامه داشت.
تصویربرداری این سریال تیرماه سال گذشته به پایان رسید و حدود ۲۵ قسمت به تلویزیون تحویل داده شده است. با این حال هنوز تکلیف این سریال مشخص نیست و بازیگران آن از وضعیت بلاتکلیفی که برای سریال پیش آمده است گلایه دارند. سوال این بازیگران این است که سریالی که فیلمنامه آن تصویب شده و بارها به آن‌ها خبر پخشش داده شده همچنان بلاتکلیف است؟ چرا تهیه‌کننده و سازمان به آن‌ها پاسخگو نیستند و اگر مشکلی برای پخش سریال وجود دارد، چرا صراحتاً اعلام نمی‌شود.
در بخشی از متن نامه اعتراضی جمعی از بازیگران جوان و تئاتری «عین. شین.قاف» حضور خطاب به رئیس صدا و سیما آمده است:
«جناب آقای علی‌عسکری عزیز
رئیس محترم سازمان صداوسیما
سلام
ما ده نفر بودیم پر از شوق و امید از اینکه بالاخره هنوز هستند کسانی که به ما جوانان اعتماد کنند. با انگیزه‌ای که کوه را جابه‌جا می‌کرد شروع به ساختن کردیم. تمرین کردیم. ضبط کردیم. شد سریالی به نام «ع.ش.ق».
صدا. دوربین. حرکت.
دو سال گذشت.
الان پر از سرکوب و ناامیدی این نامه را می‌نویسیم که شاید بخوانید، شاید به دستتان برسد.