مازیار فکری‌ارشاد در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، در مورد تاثیر منفی تلویزیون و برنامههای نقد سینمایی این مدیوم گفت: «چیزی که از نظر من مسجل است: نیت تلویزیون به‌خصوصی در هفت‌هشت سال اخیر، تخریب سینمای ایران بوده است. در برنامه‌ها با نگاهی منفی نسبت به سینما برخورد می‌شود. مشخصا این موضوع را می‌توان در برنامه «هفت» که پربیننده‌ترین برنامه سینمایی تلویزیون است، مشاهد کرد. سینمای ایران نقدهای زیادی دارد و من به عنوان یک منتقد وظیفه‌ام نقد این وضعیت است اما وقتی برنامه «هفت» با یک منتقد ثابت و یکی‌دو نفر دیگر که از جناح خاص سیاسی هستند، به یک برنامه تک‌صدایی بدل شده، نمی‌توانم ارزیابی‌ای داشته باشم جز این‌که نیت خیری در این ماجرا نیست.»
فکری‌ارشاد با اشاره به انتخاب افراد خاص برای حضور در برنامههای سینمایی که از تلویزیون نمایش داده می‌شوند، گفت: «تلویزیون در انتخاب منتقدان فرق قائل می‌شود. به عنوان کسی که دوره‌های مختلف برنامه «هفت»، مهمان این برنامه بوده‌ام، می‌گویم که انتخاب‌ها کاملا جناحی و از یک طیف خاص سیاسی است. شاید این برنامه منتقد ثابتی دارد که ادعا می‌کند به هیچ جناحی وابسته نیست و مستقل است اما مسعود فراستی به شکل مشخص در حال تخریب سینمای ایران است.»
این نویسنده و منتقد درباره چهره شدن افراد پس از حضور در برنامههای تلویزیونی و تاثیر تلویزیون در دیده شدن‌شان هم گفت: «تلویزیون تاثیر ویژه‌ای در شهرت یک منتقد دارد؛ همچنین تبدیل کردن صحبت‌های یک منتقد به سند و مدرک با مرور زمان... برای مثال یک بازیگر درجه چهار در یک سریال درجه چهارِ تلویزیونی بدل به چهره می‌شود. تلویزیون هر هفته یک چهره خاص را برای توده مخاطب نمایش می‌دهد و آنها را منتقد سینمایی معرفی می‌کند و اتفاقی که رخ می‌دهد این است: بعد از مدتی حرف‌های منتقد _ حتی اگر اشتباه هم باشند _ برای مخاطب بدل به سند می‌شود، به‌خصوص منتقدی که به نقد شفاهی و به کلام مسلط باشد و به راحتی بتواند تحلیل‌های درست یا غلط ارائه بدهد و تاثیر بگذارد. از این نظر، تلویزیون تاثیر بسزایی در شهرت افراد دارد.»
او درمورد سیاست‌های کلان تلویزیون در قبال سینما گفت: «می‌پرسید این سیاست کلی صدا و سیما است؟ در دوره‌های گذشته گاهی اوقات رابطه نسبتا سازنده‌ای میان سینما و تلویزیون دیده می‌شد، اما در دوره فعلی هیچ حسن نیتی در مدیریت کلان صدا و سیما نسبت به سینما نمی‌بینم؛ همچنین در بُعد کوچکتر، در اتاق فکرهایی که برنامه تولید می‌کنند هم با نوعی کینه با سینما برخورد شود. دلیلش را همه‌مان می‌دانیم: یک جناح سیاسی حاکم شدهاند که برخی فیلم‌ها را می پسندند و تعدادی از فیلم ها را دوست ندارند که دست به تخریب‌شان می‌زنند.»
فکری‌ارشاد در ادامه افزود: «تصور می‌کنم سیاست حاکم بر صدا و سیما به این شکل است که برخی از فیلمسازان و فیلم‌ها که از لحاظ فکری به مدیران و اتاق فکرها نزدیکند، حمایت می‌شوند و دیگر فیلم‌ها از سوی آنها محکوم‌اند. می‌خواهند آنبخش را تقویت و بخش دیگر را تعطیل کنند. این واقعیت غیرقابل انکار است.»
این منتقد درمورد تاثیر چنین تفکری بر سینما گفت: «متاسفانه تا حدودی در تحقق هدف‌شان، موفق بوده‌اند. جدای از این موضوع که بخشی از افت فروش فیلم‌ها در اکران عمومی به مشکلات اقتصادی مردم برمی‌گردد، ولی بخش دیگر تاثیر مخرب منتقدان ثابت تلویزیونی است. البته قسمت‌های زیادی از سینمای ایران باید به شکل جدی نقد شود و اساسا فیلم باید نقد شوند اما وقتی فیلم‌های خوب به شدت تخریب می‌شوند و فیلم‌های بد مورد حمایت قرار می‌گیرند، این شائبه به وجود میآید که نگاهی غیرسینمایی حاکم و تفکری ضد سینمایی در جریان است.»
مازیار فکری‌ارشاد در آخر به منتقدانی که می‌توانند در برنامههای سینمایی حاضر شوند و روی مخاطب خود تاثیر بگذارند هم گفت: «در دوره‌های گذشته تنوع بیشتری شاهد بودیم و منتقدان از طیف‌های مختلف در برنامه‌ها حاضر می‌شدند اما بعدها منتقدان مورد اعتماد تلویزیون کم شدند و اکنون به انگشتان یک دست میرسد. این در حالی است که ما بیش از 10 منتقد داریم که به کلام مسلط هستند و کاراکتر ویژه‌ای برای حضور در برنامه های تلویزیونی دارند. تک‌صدایی در سازمان صدا و سیما و در زمینه نقد سینما، بزرگترین آسیبی است که برنامههای تلویزیونی به سینما می‌زنند و اگر این انحصار نشکند منجر به معضل‌های بیشتری در آینده نزدیک خواهد شد.»/2/5