به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ تراز آب دریای خزر در گذشته نه‌چندان دور بارها در محدوده 24 متر تا 28 متر نوسان داشته است. تفاوت مساحت سطح دریا در این دو تراز حدود 60 هزار کیلومتر مربع و تفاوت حجم آب دریا 2 هزار کیلومتر مکعب است. تغییر در پارامترهای فیزیکی و شیمیایی آب، تغییر زیستگاه جانداران و سپس تغییر در تراکم و تنوع زیستی از دیگر پیامدهای نوسان تراز آب دریاست. سطح آب دریاچه خزر در زمستان سال 98 به کمترین میزان طی ۳۰ سال اخیر رسید. بر اساس این ارزیابی میانگین تراز آب در این سال با کاهش ۱۳ سانتی متری نسبت به سال ۲۰۱۸ رو به رو شد.
معصومه بنی‌هاشمی، سرپرست مرکز ملی مطالعات و تحقیقات دریای خزر، در این خصوص گفت: کاهش سطح آب چندین علت متفاوت دارد که در وهله اول ناشی از کم شدن آب ورودی رودخانه ولگاگراد به دریای خزر است.
او افزود: از سوی دیگر افزایش میانگین دمای سطح آب دریای خزر نیز علت دیگری دارد. در سال ۲۰۱۹ میلادی نسبت به سال ۲۰۱۸ میانگین دمای آب دریای خزر حدود دو دهم درجه سانتیگراد و نسبت به میانگین بلندمدت یک درجه گرمتر شد.
بنی‌هاشمی با تشریح علل گرم شدن آب دریای خزر اظهار کرد: در همین راستا آنچه که مشخص است علت اصلی گرم شدن سطح دریا تاسیسات صنعتی اطراف آن است. هرگونه توسعه تاسیساتی که در حاشیه دریای خزر به دلیل پسروی در کشورهای حاشیه دریای خزر به خصوص استان مازندران که از لحاظ جمعیتی بالاترین تراکم جمعیتی را بین استان های شمالی کشور دارد، باید بر اساس اطلاعات دقیق پژوهشی باشد.
سرپرست مرکز ملی مطالعات و تحقیقات دریای خزر افزود: پسروی دریای خزر نباید به عنوان آزادسازی دریا و فرصتی برای ساخت تاسیسات و تجهیز امکانات تلقی شود، به این علت که این بخش جزئی از بستر دریا بوده و احتمال پیشروی مجدد آب دریای خزر و باز پس‌گیری این بستر وجود دارد.
به گفته او در سال 99 هنوز آماری مبنی بر کاهش و یا افزایش سطح آب دریاچه خزر وجود ندارد.
//انتهای پیام:3.5