علی خودسیانی فیلمنامه‌نویس سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، درباره طرح حمایت از فیلمنامه‌نویسان مختص اعضای رسمی انجمن صنفی فیلمنامه‌نویسان گفت: اگر طرح حمایت از فیلمنامه‌نویسان به درستی اجرا شود اتفاق خوبی است ولی این خطر وجود دارد که به اسم حمایت از فیلمنامه‌نویسان اتفاقات دیگری رخ دهد که آرزو کنیم کاش این طرح اجرایی نمی‌شد.
خودسیانی تصریح کرد: طرح حمایت از فیلمنامه‌نویسان باید بدون رانت و پارتی‌بازی برای همه فیلمنامه‌نویسان باشد و امیدوارم با اجرای این طرح همه برای استفاده از آن هجوم نبرند و حمایت شامل حال عده‌‍ای خاص نشود. همانطورکه تأکید کردم طرح حمایت از فیلمنامه‌نویسان ایده خوبی است و امیدوارم مثل همیشه ایده‌های خوب به فساد آلوده نشود و تنها تمامیت‌خواهان از آن بهره‌مند نشوند.
او افزود: در این طرح اگر برای حمایت بیشتر اصرار بر اقتباسی بودن آثار شود، لطمه‌زننده است چرا که ادبیات ما آنقدر قوی نیست که بخواهد منبعی برای اقتباس‌های سینمایی باشد و وضعیت در آثار مورد تأیید سیستم به مراتب بدتر است. در حوزه چاپ و نشر شاهد وضعیت عجیبی هستیم و می‌بینیم آثاری که بیش از 5 یا 6 بار چاپ شده‌اند هر بار 200 جلد منتشر شده و با عنوان‌هایی مثل «چاپ پنجم» بازارگرمی می‌کنند. در بحث اقتباس باید به سراغ آثاری رفت که مورد تأیید باشد و همین مسأله رانت ایجاد می‌کند. اگر هم قرار باشد از یک اثر ادبی اقتباس کرد نویسنده باید به صاحب اثر مبلغی بپردازد و این مبلغ در بسیاری مواقع رقمی است که فیلمنامه‌نویس قرار است به عنوان یک مبلغ حمایتی دریافت کند.
نویسنده مجموعه تلویزیونی «دنیای شیرین دریا» در ادامه تأکید کرد: اقتباسی که در هالیوود می‌بینیم هیچ ربطی به سینمای ما ندارد، در کشورهایی مثل آمریکا و دیگر کشورهای پیشرفته در صنعت سینما رمان یا داستان را کمپانی می‌خرد و نویسنده فیلمنامه نقشی در گرفتن مجوز اقتباس از نویسنده رمان ندارد اما در ایران اینگونه نیست و فیلمنامه‌نویس باید از نویسنده اجازه بگیرد و هزینه را نیز خودش پرداخت کند.
این فیلمنامه‌نویس تأکید کرد: حمایت از طرح و فیلمنامه با خرید از سوی فارابی اتفاق خوشایندی است اما مشروط بر این است که قید و بندهای اضافه را شاهد نباشیم و فیلمنامه‌نویسان در شرایط ایده‌آلی کارشان را انجام دهند. اگر تمام تولیدات سینمای ایران را مساوی تولیدات یک سال کمپانی پارامونت بدانیم، طبق گفته بیلی وایلدر این کمپانی هر سال 300 فیلمنامه‌نویس برایش کار می‌کردند و 150 فیلمنامه نوشته می‌شد که 50 اثر ساخته و 100 اثر دیگر ذخیره می‌شد. در ایران هم می‌توان چنین برنامه‌ای داشت و نباید افراد نزدیک به سیستم هر سال 10 فیلمنامه داشته باشند و افراد بسیاری بدون حتی یک کار در سال زندگی خود را بگذرانند.
خودسیانی تصریح کرد: جلوگیری از این وضعیت یک راهکار دارد و آن اینکه افراد نزدیک به فارابی نتوانند از این امتیاز استفاده کنند یا افراد حاضر در شورای نظارت و تصمیم‌گیری نتوانند از این طرح بهره‌مند شوند. در این طرح بهتر است از فیلمنامه‌هایی حمایت شوند که شاید رنگ و بوی یک اثر هنری را دارند و آثار کمدی و جنگی که معمولاً تهیه‌کننده‌ها از آنها استقبال می‌کنند بیشتر مورد حمایت قرار بگیرند.
او در ادامه تأکید کرد: بنیاد سینمایی فارابی نباید با تعیین سقف حمایت که به عنوان مثال 30 میلیون تومان است در سینما یک سقف برای فروش فیلمنامه مشخص کند که تهیه‌کننده‌ها با استفاده از آن به حداقل‌ترین قیمت فیلمنامه‌ها را خریداری کنند. معمولاً در این شرایط شاهد وضعیتی هستیم که تهیه‌کننده‌ها متوجه نهایت قیمتی که فارابی پرداخت می‌کند شده و آنها که پیش‌تر حاضر بودند فیلمنامه را با مبلغ بیشتری بخرند با توجه به سقف تعیین شده در فارابی توجه می‌کنند. شرایط باید به شکلی باشد که یک فیلمنامه‌نویس با نوشتن یک اثر در سال بتواند امرار معاش کند.
نویسنده فیلم سینمایی «رز زرد» اظهار داشت: در این طرح بهتر است تنها به افرادی که عضو انجمن فیلمنامه‌نویسان هستند توجه نشود. کسانی که نویسنده تله فیلم یا سریال هستند و عضویت انجمن را ندارند هم می‌توانند مورد حمایت باشند. حتی نمایشنامه‌نویسان و نویسندگان رمان که چند اثر منتشر شده یا اجرا شده دارند هم می‌توان در این طرح از آنها حمایت کرد. بهتر است در این طرح به جای حمایت از کارگردان‌ها و تهیه‌کننده‌هایی که دست به قلم شده‌اند از نویسندگان دیگر مدیوم‌ها که می‌خواهند فیلمنامه بنویسند نیز حمایت شود.