به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ هر سال روز ۱۶ خرداد در سراسر جهان با عنوان روز جهانی محیط زیست گرامی داشته می‌شود. تاریخچه روز جهانی محیط زیست به سال 1972 بر می‌گردد. در آن سال نخستین بار، سازمان ملل کنفرانسی را با موضوع انسان و محیط زیست در شهر استکهلم سوئد برگزار کرد. روزی که می تواند اهمیت این مقوله ارزشمند را در اذهان عمومی زنده کند.
محمد درویش، فعال سرشناس محیط زیست، در این خصوص گفت: روز جهانی محیط زیست فرصت خوبی است تا به مسئولین گوشزد شود که عدم توجه به ملاحظات محیط زیستی می‌تواند تبعات مخرب زیادی بر اقتصاد، سیاست و اجتماع بگذارد. اگر امروز دولت مجبور شده 10 هزار میلیارد تومان برای احیای دریاچه ارومیه هزینه کند به این علت است که در گذشته به ملاحظات محیط زیستی توجه نکرده است.
او افزود: تصور شده با زیر پا گذاشتن ملاحظات محیط زیستی می‌توان اشتغال ایجاد کرد و یا کشاورزی را توسعه در حالی که به این اهداف نیز نرسیده‌اند. برخلاف این طرح های توسعه مهاجرت از شمال غربی کشور افزایش پیدا کرد و به تبع آن معضلات سیاسی، اجتماعی و امنیتی در این منطقه بوجود آمد.
درویش با تاکید بر خلل آموزش در این حوزه تصریح کرد: روز جهانی محیط زیست باید بهانه‌ای شود تا آموزش و پرورش نگاه فرزندان ما را به مقوله محیط زیست تغییر دهد و آن‌ها را به این حوزه علاقه‌مند سازد و آن‌ها را تبدیل به حافظان محیط زیست کند.
او با انتقاد از رسانه ملی گفت: رسانه ملی ما باید بخش قابل توجهی از برنامه‌های خود را به موضوع محیط زیست اختصاص دهد. در روزهایی که جنگل‌های ما در حال سوختن است، حتی یک برنامه کوتاه آموزشی نیز در این رابطه از تلویزیون پخش نشده است. حتی یک بار هم در این روزها اعلام نشد که اگر مردم از چه رفتارهایی اجتناب کنند آتش سوزی های تصادفی در جنگل‌ها کاهش خواهد یافت.
این کارشناس سرشناس محیط زیست اذعان کرد: نباید به سبب طرح‌های اقتصادی که منافع کوتاه مدت دارد گنجینه ارزشمند خود که محیط زیست است را از بین ببریم. طرح انتقال آب از سرچشمه‌های کارون و دز، طرح انتقال آب از خزر به سمنان و از میناب به بندرعباس همگی مصداق این است که فهم صحیحی از محیط زیست در کشور وجود ندارد.
درویش ادامه داد: در زمینه محیط زیست صرفا شعار داده می‌شود و همچنان این تفکر وجود دارد که محیط زیست مخل توسعه در کشور است. در دولت یک میثاق نامه امضا شده که هیچ یک از مسئولین نباید زیر بار طرح‌هایی بروند که محیط زیست را تخریب می‌کند اما در عمل اتفاق دیگری رخ داد. وضعیت محیط زیست کشور به همین دلایل هر سال در حال بدتر شدن است.
این متخصص حوزه محیط زیست با اشاره به بزرگترین تهدید برای محیط زیست اذعان کرد: مهم‌ترین تهدید برای محیط زیست بی‌تفاوتی مسئولین نسبت به این مقوله است. اگر این بی‌تفاوتی از بین برود می‌توان امیدوار بود که بواسطه سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی مشکلات آب و خاک و محیط زیست در سایر حوزه‌ها برطرف شود.
او افزود: باید نگاه‌ها نسبت به فعالیت های سازمان های مردم نهاد حامی محیط زیست تغییر کند. به کمک این نهادها می‌توان تا حدودی محیط زیست را نجات داد. متاسفانه ضعیف‌ترین نهادها در دولت همان‌هایی هستند که به نحوی با محیط زیست و منابع طبیعی در ارتباطند. این امر نشان دهنده آن است که این مقوله اهمیت ندارد. هر مدیری که بخواهد در مقابل طرح‌های توسعه‌ای مخرب محیط زیست قرار بگیرد به راحتی کنار گذاشته می‌شود.
درویش در پایان در خصوص رابطه مستقیم حفظ محیط زیست و توسعه کشور اظهار کرد: طبق اصل 50 قانون اساسی، در جمهوری اسلامی ایران، حفاظت محیط زیست که نسل امروز و نسل های بعد باید در آن حیات اجتماعی رو به رشدی داشته باشند، وظیفه عمومی تلقی می شود از این رو فعالیت های اقتصادی و غیر آن که با آلودگی محیط زیست یا تخریب غیرقابل جبران آن ملازمه پیدا کند، ممنوع است. حق برخورداری از آب، خاک و هوای سالم جز حقوق اولیه هر شهروندی است که در این کشور زندگی می کند.
انتهای پیام:3