به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ گریه را می‌توان نوعی بروز و تجلی احساسات آدمی محسوب کرد. در شرایط خاص احساسی، شادی یا اندوه بیش‌ازحد انسان به طور بی‌اراده اشک می‌ریزد. گاهی نیز اشک به دلیل برخورد یک شی با بخشی از بدن انسان از چشمان فرد جاری شده و حتی ممکن است محرک‌های بویایی نیز باعث جاری شدن اشک و گریه شوند.
بر اساس پژوهش‌های انجام شده، قطرات اشک به سه گروه کلی اشک‌های بی دلیل (Basel tears)، اشک‌های واکنشی (reflex tears) و اشک‌های احساسی (emotional tears) تقسیم می‌شوند و مواد متشکله همه آن‌ها عبارت‌اند از: آب، چربی، گلوکوز، ماده بزاقی، لاکتوفرین، لیپوکالین، لاکریتین، ایمونوگولوبولین، اوره، سدیم، پتاسیم، کلر، منگنز و لیسوزیم. البته در این میان یک استثنا نیز دیده می‌شود: در اشک‌های ناشی از احساسات، موادی مانند پرولاکتین، آدرنوکورتیکوتروپیک و لئوسین انکفالین که یک ماده مسکن طبیعی است، نیز وجود دارد.
در این میان همان‌طور که از ساختار شیمیایی قطرات اشک می‌توان استنباط کرد، گریه ناشی از اندوه و غصه، با سایر انواع گریه متفاوت بوده و تبعات بیشتری در بردارد. معمولاً گریه‌های ناشی از شادی، ضربه ناگهانی به بخشی از بدن یا تحریک حس بویایی، تأثیر خاصی روی بدن انسان ندارند اما بسیاری از افراد در پی گریه‌های عصبی ناشی از اندوه زیاد دچار سردرد و تورم و دردناک شدن چشم می‌شوند.
بر اساس بررسی‌های انجام شده، هورمون‌های استرس با گریه کردن ترشح‌شده و شامل آدرنالین و کورتیزول هستند که ترشح آن‌ها باعث می‌شوند ماهیچه‌های صورت و پوست سر شما منقبض شوند. در صورت تداوم گریه، این فشار روی جمجمه شما افزایش یافته و عروق سر و گردن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این موضوع می‌تواند در بسیاری از افراد باعث بروز سردردهای تنشی شود.
از سوی دیگر، گریه کردن برای مدتی طولانی و بیش از چند دقیقه، باعث ایجاد تأثیر نامطلوب و فشار روی عضلات صورت شده و در پی آن به دلیل خستگی و فشار ایجاد شده در عضلات صورت، اسید لاکتیک و سایر فرآورده‌های جانبی متابولیک ناشی از خستگی عضلات در این بخش‌ها ترشح می‌شود.
این مواد شیمیایی به راحتی و طی بازه زمانی کوتاه مدت از بین نمی‌روند، زیرا علاوه بر زمان بر بودن فرایند جذب و دفع دوباره این مواد، رگ‌های خونی اطراف صورت نیز به دلیل گریه کردن دچار انقباض شده و این انقباض جریان خون را تا حدی از حالت عادی خارج کرده و به نوبه خود موجب التهاب و تحریک اعصاب صورت می‌شود.
در نتیجه بسیاری از افراد سردردهای شدیدی را در پی گریه کردن و عمدتاً گریه‌های ناشی از ناامیدی و اندوه، تجربه می‌کنند. این موضوع در حالی است که گریه‌های ناشی از شادی و خنده، تأثیرات نامطلوب فوق الذکر را روی بدن انسان نداشته و گذرا هستند.