محمد درمنش در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ درباره مشکلات فرهنگی موجود و تغییر در سال‌‌های اخیر گفت: «ما در کشومان دچار پارادوکس عجیبی هستیم: در مسائل سیاسی کشوری به‌ظاهر آزاد اما تک‌حزبی داریم، در سینما به اقتصاد آزاد پایبندیم در حالی که اقتصادمان شباهتی به اقتصاد جهان غرب ندارد و از طرفی نیز مدعی مبارزه با آن هستیم و... با وجود چنین پارادوکس‌هایی در مسائل جدی و عمیق فرهنگی، اجتماعی و سیاسی در حال پوست اندازی هستیم و چه بخواهیم و چه نخواهیم این اتفاق در حال رخ دادن است.
درمنش درمورد اقتصادی شدن سینما و ورود سرمایه به این بخش گفت: «ورود سرمایه به سینما و شبکه نمایش خانگی و اقتصادی شدن آنها پروسه‌ای دارد که در حال شکل‌گیری است و با وجود تمام مخالفت‌هایی که با آن می‌شود و منتقدانی که دارد شاهد آن هستیم و به نظرم حضور اسپانسرها و این چرخه پول در حوزه فرهنگ طبیعی است و ممکن ما از چنین رخدادی خوش‌مان نیاید، ولی تکرار می‌کنم این پدیده طبیعی‌ست.»
او با اشاره به مشکلات پیش آمده در دوران کرونا و متضرر شدن بخش‌های مختلف اقتصادی هم گفت: «بیماری و مشکلات در تمام زمینه‌های اقتصادی مشکل‌آفرین بوده و سینما هم از این قاعده مستثنا نیست و این روزها شاهد لطمه دیدن صنوف مختلف و مشاغل هستیم و سینما هم جزئی از این کل است. من چون در جایگاه مقامی مسئول نیستم و با توجه به تجربه حضورم در این حرفه و شناختی که از این چرخه دارم، می‌دانم گوش شنوایی وجود ندارد و از شخص رئیس جمهور تا نگهبان وزارت ارشاد گوش‌شان به این حرف‌ها بدهکار نیست و امیدی به تغییر در این چرخه معیوب ندارم.»
درمنش با مثالی از ابتدای انقلاب و بسط به این موضوع به شرایط کنونی گفت: «بگذارید مثالی بزنم تا قضیه کمی روشن شود: سال 1357 دانشجو بودم و اتفاقا فعالیت زیادی هم در انجمن اسلامی دانشگاه داشتم و شرایط دوران پهلوی را هم درک کرده‌ام، پس از انقلاب تمام سرمایه‌گذارهای دوران گذشته یا متواری و یا دستگیر اعدام شدند. پس از آن اقتصاد در اختیار حاکمیت قرار گرفت و وضعیت امروز ماحصل اقدام‌های اقتصادی و سیاسی این چهار دهه است. اگر وضعیت سینما و شبکه نمایش خانگی و انتقاد به ورود پول کثیف و رانت وجود دارد و داد اهالی سینما و دیگر حوزه‌‌های فرهنگی درآمده، دلیل را باید از مسببان این شرایط پرسید.»
او در آخر به ریشه مشکلات اشاره کرد و انتقاد از فیلمسازان را پاک کردن صورت مسئله دانست: «در چنین شرایطی نباید در صنف به دنبال مقصر بود و برای درک مناسبات موجود در سینما و شبکه نمایش خانگی باید زیربنای این وضعیت نابسامان را بررسی کرد تا به جواب رسید. پول‌هایی که از طریق رانت دولتی وارد سینما می‌شوند را باید ردیابی کرد و انتقاد به سینماگرانی که با این پول‌ها کار می‌کنند به نوعی پاک کردن صورت مسئله است.»