به گزارش سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ داستان «مرغک مینای من» داستانی است ظریف که در لایه‌های خود مفاهیم بسیاری را برای مخاطبش به ارمغان دارد؛ از تشویق غیر‌مستقیم او به مطالعه تا توجه دادنش به مفاهیم اجتماعی و معنوی بسیار. از لزوم احترام به خانواده تا تکریم دوستان و آشنایان.
اما آنچه این داستان را بیش از پیش خواندنی می‌کند حس لطیفی است که نویسنده در داستان جاری کرده است. حسی زیبا که در آن سخن از عاشوراست و اینکه گوشی که به نوای عزای حسینی خو کند به موسیقی دیگری مشغول نمی‌شود و دهانی که برای عزای اما حسین (ع) باز شود و کلام در آن جاری شود دیگر مایل به بیان حرف دیگری نیست.
اینها بخشی از مفاهیم لطیفی است که پوررضائیان در این اثر سعی کرده تا آن را بازگو کند و برای این کار از رابطه دوستی و برادروار میان پدر راوی و دوست جانبازش بهره برده است و در کنار آن تاکید چندباره جانباز برای آموختن کلام نیکو به مرغک و تشویق پسرک به این مساله و نیز دل مرده شدن مرغک دور افتاده از صدا و نوای عاشورایی را نیز باید به این مضامین افزود.
این کتاب گرچه داستانی است کوتاه اما همانند شعری ناب مجموعه‌ای از مفاهیم را پیش چشم مخاطب خود قرار می‌دهد و او را در تجربه کردن حس زیبای این فضا همراه و شریک می‌کند.
در کنار متن اثر، از تصویرگری جذاب این کتاب که حاصل تلاش فرهاد جمشیدی است نیز نمی‌توان به سادگی عبور کرد. جمشیدی در این کتاب سعی کرده تا آمیختگی ویژه‌ای میان تصاویر و متن کتاب ایجاد کند و آنها را به شکلی در هم بیامیزد که گویی این تصاویر خود در حال روایت داستانی تازه و بکر هستند.
دکتر مهدی پوررضائیان مؤلف بیش از ۳۰۰ اثر ادبی و هنری در قالب‌های مختلف است که کماکان نوشتن برای کودکان و نوجوانان را اصلی‌ترین وظیفه خود می‌داند.