به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا، هنوز معنای خروج از توافقات مبهم است، به ویژه که هیچ سخنی درباره افزایش عملیات مقاومت در کرانه باختری یا بازداشت شهروند اسرائیلی سرگردان توسط تشکیلات خودگردان درکرانه باختری به جای بازگرداندن وی برحسب عادت، نشنیده ایم.
ازاین رو فلسطینیان، منتظر واکنش های عملی هستند که اسرائیل نیز آن را احساس کند، اما اکنون فلسطینیان خود در حال پرداختن بهای آن هستند. زیرا حدود 160 هزار کارمند وابسته به تشکیلات تا الان، حقوق ماه می را دریافت نکرده اند چرا که شرط اسرائیل برای پرداخت درآمدهای مالیاتی غیرمستقیم که تشکیلات با آن حقوق کارمندان را می دهد؛ از سرگیری هماهنگی امنیتی است. بنابراین ملت فلسطین می داند در مرحله شکسته شدن استخوان است و برای حمایت از الحاق فلسطین به اسرائیل، آماده تحمل سختی ها و پرداخت بهای آن است.
فلسطینی ها در مقابل، حق دارند بدانند در برابر صبر و مقاومت چه چیزی به دست خواهند آورد؟ زیرا تشکیلات تا این لحظه درباره رویارویی مستقیم یا غیرمستقیم یعنی به رسمیت نشناختن رژیم صهیونیستی و بازگذاشتن دست مقاومت و بلکه تجدید نظر در مبارزه مسلحانه تشکیلات که رئیس تشکیلات گفته آن را باور ندارد، هیچ سخنی نگفته است.
پس تشکیلات چه زمانی به مرحله انکار همه راهکارهای مسالمت آمیز و مذاکرات و حتی میانجی گری های این و آن خواهد رسید؟
اما مساله شک برانگیز اقدام تشکیلات در ارسال پیام به کمیته بین المللی چهارجانبه برای توضیح موضع خود نسبت به طرح ترامپ است. با این اقدام، ما به این باور رسیدیم که تشکیلات با احیای کمیته بین المللی چهارجانبه، در صدد یافتن برون رفت از بحرانی است که مذاکرات را تعطیل کرده. پیش بینی اهداف تشکیلات یا درست است یا نادرست، اما تشکیلات خود به تنهایی می تواند با سخن گفتن درباره طرحی واضح به مردم و گروهها درباره تصمیمش مبنی بر خروج از توافقات؛ به پیش گویی ها پایان دهد.
اگر الحاق کرانه باختری به اسرائیل صورت بگیرد، دیگر چه چیزی برای فلسطینیان باقی می ماند. لذا اقدامات پیشگیرانه واجب است. فلسطین نیز باید مخالفت خود را به گونه ای اعلام کند که اشغالگران را به درد آورد. زیرا اشغالگران نیمه اول و دوم را طی کرده اند و هم اکنون در وقت اضافه هستند، طرح الحاق کاملا روشن است که طرح دولت نتانیاهو–گانتز است و زمینه چینی برای اجرای آن در حال انجام است.
موافقت‌ها و مخالفت‌های اروپا با الحاق نیز فایده ای نخواهد داشت زیرا آنها فقط مخالفت می کنند و قدرت ندارند رژیم صهیونیستی را از اجرایی کردن آن بازدارند. تنها گزینه تشکیلات؛ مقابله ملت و نیروهای مقاومت است و باقی ماندن تشکیلات در منطقه خاکستری بدون تجدید نظر بر ضرورت پایان دادن به اختلافات و پیش گرفتن استراتژی و برنامه ملی مشترک برای مقابله با چالش‌های این مرحله، تشکیلات و ملت فلسطین را به عنوان طعمه ای سهل الوصول در اختیار اشغالگران قرار می دهد.