هفته گذشته در یک تصمیم عجیب، مسئولین حوزه سریال‌سازی در شبکه نمایش خانگی اعلام کردند تا اطلاع ثانوی برای سریال‌سازی در شبکه نمایش خانگی مجوزی صادر نخواهد شد.
این تصمیم از چند منظر قابل بررسی است؛
ساخت چندین سریال موفق در سال‌های اخیر و چند سریال در نوبت پخش و چند سریال در دست تولید نشان از این دارد که بازار کار سریال‌سازی در شبکه نمایش خانگی داغ است. سرمایه‌گذاران علاقه‌مند هستند در این حوزه فعالیت کنند، کارگردانان با میل و رغبت بیشتری به این مدیوم روی خوش نشان می‌دهند، بازیگران سینمایی که علاقه‌مند نیستند در سریال‌های تلویزیونی حضور داشته باشند با بازی در این دست آثار مشکلی ندارند و در بحثی دیگر اینکه سریال‌سازی در شبکه نمایش خانگی می‌تواند چند بعد حرفه‌ای و تخصصی را در حوزه سریال‌سازی در کشور ما ارتقا ببخشد.
در قدم اول باید گفت با توجه به محدودیت توان تولید در رسانه ملی (شرایط فعلی) و ظرفیت مشخص آنتن تلویزیون ، تولیدات تلویزیون با ظرفیت و محدودیت مشخصی اتفاق می‌افتد.
در این شرایط بدیهی است که همه کارکنان این حوزه از بازیگران و کارگردانان و نویسندگان گرفته تا دیگر عوامل پشت دوربین، تنها با ساخت سریال در شبکه نمایش خانگی می‌توانند مشغول به‌کار باشند در حقیقت در شرایطی که سریال‌سازی در تلویزیون به دلیل شرایط نامساعد رسانه ملی با افت محسوسی مواجه شده است بدیهی است که بخش اعظمی از خانواده سینما و تلویزیون، برای امرار معاش شان با مشکل مواجه شوند و ساخت سریال در شبکه نمایش خانگی می‌تواند عاملی باشد برای اینکه هنرمندان و عوامل تولید و فنی سریال‌ها، زمان بیشتری را سرکار حضور داشته باشند و در واقع چرخ زندگی خانواده سینما و تلویزیون نیز بچرخد.
از زاویه دیگر باید گفت: سریال‌سازی در شبکه نمایش خانگی به نوعی سرمایه‌گذاری شخصی محسوب می‌شود. عدم صدور مجوز برای سریال‌سازی در این رسانه به نوعی افراد را از ورود به حوزه تولید اثر فرهنگی منع می‌کند. وقتی که هزینه‌های ساخت یک سریال برای شبکه نمایش خانگی را از محلی خارج از عرف دولتی تأمین می‌کنیم و قرار است بدین وسیله گروهی را برای تولید کاری یا اثری دور هم جمع کنیم عدم صدور مجوز فعالیت به شرط رعایت عرف و چهار چوب تصمیمی قابل تأمل و تعجب‌برانگیز است.
از سوی دیگر باید گفت سریال‌سازی در شبکه نمایش خانگی تأثیر بسیار زیادی بر کیفیت سریال‌های تلویزیون گذاشته است و با توجه به محدودیت کمتر سریال‌سازی در شبکه نمایش خانگی قطعا شاهد بالاتر رفتن کیفیت تو لیدات در این مدیا هستیم و خواه ناخواه این مسئله رقابتی را میان تلویزیون و شبکه نمایش خانگی به راه می‌اندازد و سریال‌سازان تلویزیون به دلیل مقایسه احتمالی مخاطبان و حتی مدیران سیما میان تولیدات هردو مدیا، به این راحتی از کنار کیفیت آثارشان در تلویزیون نخواهند گذشت و عملا سریال‌سازی برای شبکه نمایش خانگی در بالا بردن کیفیت تولیدات سریال در رسانه ملی نیز موثر است.
از بحث بازار کار ایجاد شده توسط سریال‌های نمایش خانگی و تأثیرش بر بالا رفتن کیفیت سریال‌های تلویزیونی که بگذریم به نکته‌ای دیگر می‌رسیم که سریال‌سازی در شبکه نمایش خانگی امروز مخاطب خاص و ویژه خود را دارد. اگر با این منطق که تعداد سریال‌های تولید شده در دست تولید و آماده پخش در شبکه نمایش خانگی به حدی است که بایستی تولید آن برای مدتی متوقف شود تا آثار آماده و آثار در دست تولید به پخش برسند و از این ترافیک جلوگیری شود، عملا چرخه تولیدات را دچار خلل می‌کنیم. بدیهی است که سرمایه‌گذارانی که برای فعالیت در یک حوزه تفکری از پیش تعیین شده و بیزینسی دارند حاضر نیستند چرخش اقتصادی‌شان را که بر اساس یک قاعده زمانی و یک روند منطقی اقتصادی شکل گرفته است دچار خلل کنند.
با زبان ساده‌تر می‌توان گفت:
توقف صدور مجوز برای ساخت سریال در شبکه نمایش خانگی عاملی است که ما سرمایه‌گذاران و علاقه‌مندان فعالیت در این عرصه را به نوعی از این بازار دور کرده و ناخواسته عاملی باشیم برای سوسو کردن چراغی که این روزها نه تنها روشن است، نه تنها نقل همه محافل است که شاهد هستیم سریال‌های شبکه نمایش خانگی هم به لحاظ جذب مخاطب و هم به لحاظ موفقیت اقتصادی برای سرمایه‌گذاران، رضایت مطلوبی را ایجاد کرده است.
با توصیف فوق باید گفت توقف صدور مجوز برای ساخت سریال در شبکه نمایش خانگی، حتی با هدف پایین آوردن ترافیک تولیدات، و ایجاد شرایط پخش برای آثار آماده، ضرری است که ما ناخواسته از چند زاویه بر مدیومی که جوان است و روزگار آزمون و خطا را به تازگی پشت سرگذاشته و مخاطب خود را پیدا کرده است وارد می‌کنیم.