به گزارش خبرگزاری برنا؛ هفتم تیرماه سال ۶۶ زمانی که جنگ تحمیلی ایران و عراق در اوج خود بود شهرستان مرزی سردشت مورد حمله شیمیایی رژیم بعث عراق قرار گرفت و فاجعه انسانی بزرگی بعد از جنگ جهانی اول و تصویب کنوانسیون‌های منع سلاح‌های شیمیایی در این شهر به وقوع پیوست.
در این جنایت بشری ۱۰۹ نفر از مردم ۱۲ هزار نفری سردشت بلافاصله جان باخته و نزدیک ۱۰ هزار نفر مصدوم شدند، هر چند از این فاجعه انسانی بیش از ۳۳ سال می‌گذرد اما به دلیل استفاده از نوع گازهای شیمیایی خاص به خصوص خردل هنوز اهالی این شهر مرزی با عواقب آن دست و پنجه نرم می‌کنند.
تاول‌های چرکی، سرفه‌های خشک و زخم‌های کهنه‌ای که هر روز سرباز می‌زد نزدیک چهار دهه است مردم محروم و مرزنشین این شهرستان را تحت تأثیر قرار می‌دهد زخم‌هایی که بی توجهی و غفلت رسیدگی مسئولان درد مضاعف و بغض کهنه‌ای بر دل اهالی نخستین شهر شیمیایی جهان شده است.
اینجا تاریخ و زمان در هفتم تیرماه سال ۶۶ متوقف شده و خنده و شادی مردم این سرزمین پشت همان روز تلخ جامانده است، تیرماه برای مردم سردشت ماه تلخ تاول‌های چرکی و سرفه‌های خشک و زخم‌های کهنه‌ای است که خیال ندارد به این زودی ها از شهر رخت بندد.
فاجعه انسانی سردشت امسال در حالی چهارمین دهه خود را طی می‌کند که بسیاری از ابعاد دلخراش آن هنوز مشخص نشده است، بر اساس اعلام کارشناسان خردل ماندگاری ۱۰۰ تا ۱۸۰ سال ر دارد که بر اساس این ادعا تمام مردم سردشت آلوده به این گازها هستند و تا سه نسل دیگر هم در این شهر، امکان آلودگی وجود دارد، کودکان ناقصی از پدران و مادران مصدوم متولد می‌شوند و حتی گفته می‌شود که وزارت بهداشت اعلام کرده است از ساکنان این شهر خون اهدایی دریافت نشود.