به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ هر از گاهی شاهد هستیم که برخی از آثار ملی کشورمان به نام سایر کشورها، ثبت جهانی شده و در فهرست یونسکو قرار می گیرد. مقوله ای که اهمیت آن زمانی مشخص می شود که خیل عظیم گردشگران بر طبق همین ثبت آثار به سمت کشور ابداع کننده آن سرازیر می شوند که باید از سوی مسئولین میراث فرهنگی بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
سهمیه سالانه تمامی کشورها برای ثبت جهانی یک اثر است
مصطفی پورعلی، مدیرکل دفتر ثبت آثار، حفظ و احیای میراث معنوی و طبیعی وزارت میراث فرهنگی در این خصوص گفت: پرونده‌های پیشنهادی برای ثبت جهانی را به سازمان یونسکو ارسال کرده‌ایم سهمیه کشورها برای ارسال پرونده های ملی میراث ملموس سالانه یک سهمیه است. از این رو در این زمینه تلاش شده تا علاوه بر استفاده از این سهمیه از ظرفیت پرونده‌های چند ملیتی یعنی مشترک با کشورهای دیگر استفاده شود که البته این آثار نیز به عنوان میراث جهانی ایران ثبت می‌شوند.
او افزود: در زمینه ثبت میراث ناملموس نیز سهمیه کشور ها بر اساس تعداد پرونده های ارسالی به یونسکو و تصمیم کمیته میراث جهانی برای تعیین سهمیه هر کشور است
پورعلی با اشاره به آثار معنوی ارسال شده برای ثبت جهانی گفت: سال گذشته چهار پرونده برای ثبت در اجلاس میراث ناملموس سال ۲۰۲۰ فرستاده شد. مانند مهارت ساختن و نواختن ساز سنتی عود مشترک با سوریه، زیارت تادئوس مشترک با ارمنستان، مینیاتور مشترک با ترکیه ترکمنستان، آذربایجان و ازبکستان و جشن مهرگان اما تاریخ اجلاس میراث جهانی ۲۰۲۰ به دلیل شیوع ویروس کرونا هنوز اعلام نشده است.
مدیرکل دفتر ثبت آثار با بیان همکاری با سایر کشورها در زمینه ثبت آثار اذعان کرد: ایران در اجلاس ۲۰۲۰ سهمیه ملی ندارد چون در سال ۲۰۱۹ سهمیه ملی را که همان دوتار ایرانی بود استفاده کردیم و این میراث ناملموس جهانی شد اما پرونده مشترک می‌تواند داشته باشد به همین دلیل برای سال ۲۰۲۰ پرونده مینیاتور با همکاری کشورهای دیگر تهیه شد.
پرونده ثبت جهانی یلدا اصلاح شد
او افزود: پرونده ثبت جهانی یلدا نیز اصلاح و دوباره ارسال شد این پرونده ملی است و سهمیه لازم دارد یعنی مانند هر پرونده ملی دیگر هر دو سال یک بار مطرح می‌شود. پرونده‌هایی که نوروز امسال به یونسکو ارائه شد می‌بایست در سال ۲۰۲۱ بررسی شوند مانند پرونده یلدا.
پور علی تصریح کرد: در نوروز ۹۹ دو پرونده مهارت سنتی ساختن و نواختن رباب مشترک با تاجیکستان و ازبکستان و جشن سده را با تاجیکستان به صورت مشترک ارسال کردیم.
این مقام مسئول در وزارت میراث فرهنگی گفت: به دلیل محدودیت‌های در نظر گرفته شده به سمت پرونده‌های چند ملیتی رفته‌ایم. حتی می‌خواستیم پرونده مقرنس را با همراهی اسپانیا جهانی کنیم این هنر در ایران تاریخچه طولانی دارد و ممکن است از ایران به نقاط مختلف جهان رفته باشد. در آثار تاریخی کوردوبای اسپانیا مقرنس کار شده و با آنها در این خصوص صحبت کرده ایم اما گفتند این هنر دیگر در اسپانیا رواج ندارد و برای یک دوره تاریخی بوده است و الان پویا نیست با عراق نیز وارد مذاکره شدیم اما در نهایت نشد. بنابراین امیدواریم در آینده این پرونده به عنوان پرونده جهانی برای ایران ثبت شود.
استفاده از ظرفیت چند ملیتی برای ثبت کشتی پهلوانی
او افزود: برای پرونده کشتی پهلوانی نیز از مزیت چند ملیتی استفاده می‌کنیم و برای اجلاس ۲۰۲۲ این پرونده را ارسال خواهیم کرد. سعی شد از طبقه بندی برنامه پاسداری خوب از میراث ناملموس استفاده کنیم و پرونده زیارت رضوی و خوشنویسی را در این فرمت تدوین و ارسال کردیم.
پورعلی در خصوص ثبت جهانی آئین زیارت رضوی گفت: میراث ناملموس ایران بیشتر در فهرست معروف ثبت شده است. در فهرست پاسداری خوب از میراث ناملموس شاید کمتر از ۲۵ کشور پرونده در سطح جهانی داشته باشند اگر چه ثبت در این فهرست به لحاظ فنی پیچیده و سخت گیرانه است ولی لازم است از ظرفیت این فهرست نیز استفاده و پرونده آئین زیارت رضوی را با استفاده از این ظرفیت ثبت کرد. به همین دلیل پرونده ثبت جهانی آئین زیارت رضوی تهیه و ارسال شد.
به دنبال ثبت جهانی خوشنویسی به نام ایران هستیم
او در پایان در خصوص سایر پرونده های آماده ارسال به یونسکو و شایعات ثبت خوشنویسی به نام ترکیه خاطرنشان کرد: پرونده خوشنویسی نیز در فهرست ایران جای می‌گیرد و ثبت می‌شود چون در ایران پاسداری خوبی از آن شده است و برنامه ملی در این خصوص در کشور جریان دارد. یونسکو به تازگی نامه ای ارسال کرده است که از مفاد آن این طور برمی‌آید که در فهرست معرف نیز هر سال هر کشوری تنها یک سهمیه دارد بنابراین احتمال دارد که خوشنویسی که برای یونسکو ارسال شده در سال ۲۰۲۲ مطرح شود.