خبرگزاری برنا: دستفروشی کودکان ؛ کار کودکان و هر آنچه که کودکی کودکان را نابود می کند در همه جای دنیا؛ غیر قانونی و خطای محض است.
متاسفانه در شهر تهران؛صدها کودک در ساعات مختلف با یک گونی به دوش در مخازن زباله می‌گردند و زباله های خشک را جمع می کنند. آنها کودکی خود را میان زباله ها گم کرده اند و برای منافع عده ای محدود با دستهای کوچک خود؛ طلای کثیف جستجو میکنند. آنها در این شرایط؛ ناقل هزاران بیماری اند و سلامت شهر را تهدید میکنند. سالهاست ؛ واژه مافیای زباله را اختراع کرده و خودمان هم از آن می ترسیم. بخش مهمی از مافیای زباله؛ عمدتا همان پیمانکاران قانونی و رسمی خودمان هستند که نزد شهرداری؛ اسناد مالی دارند و به طور قانونی مراوده دارند.اسمشان را رستم و قدرت گذاشته ایم خودمان هم از صدا کردن شان می ترسیم.
متاسفانه همانند بسیاری از گره ها و مشکلات کشور؛ برنامه و تدبیری برای حل دایمی آن وجود ندارد و فقط از مدیری به مدیر دیگر منتقل می شود. قانون کمک به ساماندهی پسماندهای عمومی با مشارکت بخش خصوصی که در ۶ ماده و چند ماه قبل در مجلس تصویب شد می تواند یک جرقه بزرگ باشد که وقتی ؛ مدیریت شهری با امکانات محدود نمی تواند از زباله؛ ثروت تولید کند با استناد به این قانون؛ چندین بخش خصوصی قدرتمند وارد شوند و کارخانه تولید برق از زباله راه اندازی کنند. مدیریت شهری هم محبت کند و فقط کاری به کارشان نداشته باشد. حتی جمع آوری زباله ها را به صورت چند قسمتی کردن شهر؛ به همان بخش خصوصی واگذار کند. نترسیم از اینکه دهها میلیار تومان زباله ارزشمند تهران را می خواهند استفاده کنند. وقتی دهها سال است بلد نیستیم از زباله؛ ثروت تولید کنیم تمام زباله های شهر را با کمال میل به پنج الی ۶ گروه خصوصی وتجاری قدرتمند تقدیم کرده و خودمان با استناد به قوانین و قراردادهایمان ؛ بر کیفیت اقدامات نظارت کنیم و ببینیم که چگونه بخش خصوص قدرتمند؛ معجزه می‌کند.
شاید امنیتی تر و حاکمیتی تر از اتوبوسرانی در وظایف شهرداری نبود و همگان‌مخالف واگذاری اتوبوسرانی به بخش خصوصی بودند اما دیدیم که واگذار شد و هیچ اتفاقی رخ نداد. باید گفته های میلتون_فریدمن را طلا بگیریم که گفته است اگر مدیریت یک شن‌زار را به بخش دولتی بدهید، بعد از مدتی با مشکل کمبود شن در آن شن‌زار مواجه خواهید شد. بپذیریم که برای حل مشکل زباله گردی و دفن زباله و شیرابه و تخریب محیط زیست؛ نیاز به یک اقدام بزرگ و هماهنگ داریم که خوشبختانه بعد از قانون مدیریت پسماند؛ قانون جدید ۶ ماده ای مصوب سال نودونه بزرگترین چراغ راه مدیریت شهری است. نیاز به یک جهش بزرگ و یک تصمیم بزرگ وجود دارد و گرنه در همان دور باطل؛ ادامه خواهیم داد.