در روزهایی که شاهد سالن‌های خالی تئاتر در جای جای شهرمان هستیم و گروه‌های نمایشی نمی‌توانند با سالن‌های پر روی صحنه بروند و عملا هزینه‌های اجرای یک نمایش روی صحنه به وسیله بلیت‌فروشی تأمین نمی‌شود و البته از سوی دیگر شاهد این هستیم که هیچ سوبسید یا کمک‌هزینه‌ای برای نمایش‌های روی صحنه لحاظ نشده است به نظر می‌آید می‌توان فکر بکری کرد.
رسانه ملی میتواند به کمک تئاتر بیاید مثل روزهایی که تئاتر به کمک رسانه ملی و سینما آمد و درجه‌بندی بازیگری تلویزیون و سینما را تحت تأثیر خود قرار داد. درواقع می‌توان از رسانه ملی و به خصوص معاونت سیما و سیمافیلم که این روزها مدیر جوان و جسورش میتواند تصمیمات جذاب و جالب و متفاوتی بگیرد خواست که جایی در باکس‌های روزانه آثار نمایشی تلویزیون در شبکه‌های مختلف و به خصوص شبکه 4 که خاستگاه تئاتر تلویزیونی است باز کرد و نمایش‌های روی صحنه را با براوردهای منطقی، خریداری کرد تا هم هنر تئاتر و تئاتری‌ها زنده بمانند و هم نمایش‌ها با بازخورد بیشتری از مخاطبان در رسانه ملی مواجه شوند.
قطعا برای هر هنرمند تئاتر جذاب است که تعداد بیشتری از تماشاگران حرفه‌ای کار او را ببینند. می‌شود نمایش‌های صحنه‌ای را مثل سال‌های سال پیش، روی صحنه تصویر‌برداری کرد و با یک کارگردانی حتی معمولی تلویزیونی روی آنتن فرستاد تا هم فرهنگ تئاتر دیدن را اشاعه داد و هم کمک حالی بود برای خانواده تئاتر که در شرایط فعلی بتوانند به حداقل‌هایی امیدوار و امرار معاش‌شان با خدشه و خللی مواجه نشود.
باز شدن مسیر تئاتر در تلویزیون قطعا اتفاقی است که از چند جنبه میتواند مهم و اثرگذار باشد. در نگاه اول می‌توان گفت اضافه شدن تئاتر به کنداکتور نمایشی تلویزیون بسیاری از مردم را که شناخت کامل و صحیحی از این هنر نمایشی ندارند با این عرصه آشنا شوند و از سوی دیگر میتواند فرصت و موقعیتی باشد که تئاتری‌ها بیشتر از قبل دیده شوند.
تجربه، آمار و ارقام و درخشش خانواده تئاتر در جشنواره های مختلف فیلم نشان داده است بازیگران تئاتر، سینما و تلویزیون را تحت تأثیر خود قرار داده‌اند و باز تجربه ثابت کرده است که بازیگران و ستاره‌های تئاتری تأثیر بسیار زیادی روی وضعیت بازیگری سینما و تلویزیون گذاشته‌اند.
تلویزیون قطعا بهترین موقعیت برای دیده شدن هنر نمایشی است که شاید در سال‌های اخیر هر بار برای جان گرفتنش اتفاقات نامرغوبی رخ داده است.