به گزارش گروه روی خط رسانه‌های خبرگزاری برنا؛ تومور سرطانی کلیه یکی از موذی ترین تومورها هستند که در اغلب مواقع علیرغم انتشار به مناطق دیگر بدن، هیچ علامت و نشانه ای ندارند و در اغلب موارد به صورت اتفاقی و در بررسی ها و چکاب کلیه با سونوگرافی و یا سی تی اسکن تشخیص داده می شوند.از مشخصات بد این توموهای سرطانی، مقاوم بودن آنها به شیمی درمانی و رادیوتراپی است.
در اینجا شایع ترین علائم این سرطان بیشتر معرفی شده است:
وجود خون در ادرار: خون در ادرار که به نام هماچوری شناخته می شود، یکی از علائم بارز ابتلا به سرطان کلیه است. اغلب حتی مقدار بسیار کمی خون در ادرار، می تواند باعث تغییر رنگ آن شود. گاهی اوقات خون در ادرار آنقدر ناچیز است که تنها با آزمایش ادرار می توان آن را تشخیص داد. البته عواملی مانند عفونت مثانه، سنگ گلیه، کیست، یا التهاب نیز باعث وجود خون در ادرار می شود. به هر حال در صورت مشاهده این علامت باید سریعا به پزشک مراجعه کرد.
درد پایین کمر: اکثر افراد این درد را تجربه نمی کنند تا زمانی که سرطان به مراحل پیشرفته خود رسیده باشد. درد ناشی از سرطان کلیه در یک طرف از پهلو و بالاتر از لگن احساس می شود. این درد می تواند یک درد مبهم و تیز باشد. اگر هر گونه درد ناگهانی را در پهلوی خود احساس کردید که برای چند روز ادامه داشت، حتما به پزشک مراجعه کنید.
وجود توده در شکم: وجود توده در شکم می تواند علامت هشدار دهنده ابتلا به سرطان کلیه باشد. حس کردن توده کلیوی سخت است چون بیشتر در اعماق شکم وجود دارد. کشف این توده پزشک را وادار به سفارش آزمایش هایی مانند سونوگرافی و سی تی اسکن می کند. البته در نظر داشته باشید که اغلب این توده ها همیشه نشان دهنده ابتلا به سرطان نیستند.
کم خونی و خستگی: خستگی یک علامت شناخته شده در مورد اغلب سرطان ها است. خستگی ناشی از سرطان با خستگی معمولی تفاوت دارد و با خواب و استراحت برطرف نمی شود. این خستگی با فعالیت های روزمره و طبیعی تداخل دارد و می تواند فرد را تحریک پذیر و ضعیف کند. هر گونه خستگی غیر معمول باید به اطلاع پزشک رسانده شود.
از دست دادن اشتها، تب و از دست دادن وزن: یکی از نشانه های رایج سرطان، از دست دادن ناگهانی و غیر منتظره وزن است؛ بدون این که بیمار از رژیم غذایی خاصی تبعیت کرده باشد. تب با علت ناشناخته نیز ممکن است همراه با سایر علائم، نشانه ای از ابتلا به سرطان کلیه باشد.
تشخیص
اگر بیمار علایمی داشت که مشابه سرطان کلیه بود، پزشک یک یا بیشتر از این آزمایش ها را در مورد او انجام می دهد:
تست بدنی: پزشک علایم حیاتی مثل تب و فشار خون بیمار را چک کرده و پهلوهای او را لمس می کند.
تست ادرار: برای چک کردن خون در ادرار
تست خون: برای اندازه گیری موادی مثل کراتینین (غلظت زیاد کراتینین به این معنی است که کلیه ها کار خود را درست انجام نمی دهند).
تست آی وی پی: پزشک رنگ خاصی را به درون وریدی در بازو تزریق می کند. رنگ در بدن حرکت می کند و به وسیله کلیه ها دریافت می شود. رنگ باعث درخشش کلیه ها در زیر اشعه ایکس می گردد. مقداری از اشعه ایکس رنگ را هنگام عبور از مثانه و حالب ردیابی می کند. اشعه ایکس می تواند تومورهای کلیه و مشکلات دیگر را نشان دهد.
سی تی اسکن: دستگاه تولید کننده اشعه ایکس به کامپیوتری متصل است و یک سری عکس از جزئیات کلیه می گیرد.
تست ماورای صوت: از امواج فوق صوت که افراد آن را نمی شنوند استفاده می گردد. امواج از کلیه بازتاب می شوند و پژواک آنها توسط رایانه ای دریافت و تصاویری تحت عنوان سونوگرام ساخته می شود.
بیوپسی (نمونه برداری): عبارتست از خارج کردن تکه ای از بافت کلیه برای بررسی سلول های سرطانی.
تاخیر نکنید!
متاسفانه اغلب علائم بالینی سرطان کلیه، تا رسیدن به مراحل پیشرفته خود را نشان نمی دهند. به همین دلیل مهم است که در صورت مشاهده هر کدام از علائم ذکر شده، به پزشک مراجعه کنید. اگر سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان را دارید، تسریع مراجعه به پزشک در شما اهمیت چندبرابر دارد. به یاد داشته باشید که بسیاری از علائم سرطان کلیه خوش خیم و قابل پیشگیری هستند. هرچه زودتر با این علائم به پزشک مراجعه کنید، گزینه های درمانی بیشتری نیز پیش روی شما قرار دارد.