به گزارش خبرگزاری برنا و به نقل از روزنامه ایران دکتر حسین کرمانپور رئیس مرکز روابط عمومی سازمان نظام پزشکی نوشت: ویروس کرونا معروف به ویروس تاجدار از جمله سنگین‌ترین ویروس‌های گروه خود، گرد و اندازه آن وقتی قابل درک است که یک میلیمتر را به یک میلیون قسمت تقسیم کنیم. آن وقت یکی از این قسمت‌ها شاید به اندازه یک ویروس کرونا شود.
پس در این اندازه:
• با چشم دیده نمی‌شود
• از هر منفذی رفت و آمد می‌کند
• جابه‌جایی آن در فضا چندان مشکل نیست.
ذرات معلق در هوا موسوم به گرد و خاک، میلیون‌ها برابر بزرگتر از ویروس کرونا هستند اما به همان اندازه سبک و قابل جابه‌جایی! مثل تفاوت تکه‌ای غبار و تکه‌ای به همان اندازه شن. غبار در هوا معلق می‌ماند اما شن پس از میزانی از شناوری جایی می‌نشیند تا با جارویی رفته شود!
ویروس کرونا هرچند بسیار کوچک است اما پس از مدت زمانی کوتاه گوشه‌ای آرام می‌گیرد و دیگر در هوا غلطان نمی‌ماند اگر چه این استعداد را دارد که با عطسه و کوران هوا از جایی به جای دیگر منتقل شود. این ویروس شدیداً به لخت شدن و برداشته شدن پوشش پروتئینی خود حساس و نابودشونده است.
به محض آنکه لباس پروتئینی ویروس توسط مواد شوینده از جمله وایتکس یا الکل و حتی آب و صابون برداشته شود، کرونا پادشاهی بی‌تاج و قدرت می‌شود که دیگر حتی سربازش هم فرمانی از او نمی‌پذیرد. ویروس اما زمانی که تاج و تخت و لباس خود را حفظ کرده است بشدت قدرت‌طلب، هجومی و تشنه حکومت بر بدن موجود زنده بویژه اشرف مخلوقات است. ویروس به خودی خود زنده نیست اما مادامی که با قدرت لباس پروتئینی خود به داخل سلول زنده راه یابد فرماندهی برج و باروی سلول را به دست گرفته تکثیر می‌شود و فرزندان خود را به همه جای بدن می‌فرستد و هر فرزند هزاران و میلیون‌ها فرزند چون خود، ناخلف و غارتگر تولید می‌کند.
داستان ویروس تاجدار یا کرونا به همین سادگی است. اگر خودمان دستکاری نکنیم به آرامی گوشه‌ای سقوط می‌کند و رفته رفته لباسش مندرس و نابود می‌شود اما ما انسان‌ها کارهایی می‌کنیم که او را برای حکومت به وجد می‌آورد.
من اینجا در این مختصر دو بخش ساده را توضیح می‌دهم تا همه نیک دریابیم چه کردیم که ویروسی که اواسط خرداد می‌رفت تا در محاصره کادر درمان درآید در تابستان سر از جمع‌های خانوادگی درآورد و نه یک نفر و دو نفر که امروز خانواده‌ها و دورهمی‌ها را هدف قرار داده و مرگ و میری بیش از روزانه 200 نفر را به کام بی‌رحمی خود می‌کشاند.
ویروس کرونا با تعطیلی نوروز، نشاط بهاری و همدلی سال نو از لای دست‌ها، روی لباس‌ها و پرسه زدن در هوا به زمین نشست اما در تابستان به یاری تجمعات فراوان، رفت و آمدهای بی‌جهت و البته گرمی هوا، برداشتن ماسک‌ها و دور شدن از فضای ضدعفونی مرسوم و شست‌وشوی دست، دوباره فرصت را غنیمت شمرد و بدن ایرانیان را زیستگاه مناسبت‌تری دید. این ویروس بشدت قدرت‌طلب و هجومی است. کافی است خودش را به داخل مجرای تنفسی یا خون برساند.
از دیگر سو به بهترین وجه هم مدیریت می‌شود. کافی است تجمعات را قطع، دورهمی‌ها را حذف، لمس سطوح مشکوک را محدود، شست‌وشوی دست ها با آب و صابون یا الکل را در اولویت و از پراکنده شدن ذرات تنفسی به بیرون با زدن ساده‌ترین ماسک‌ها جلوگیری کنیم. این کارها چرخه قدرت‌طلبی تاجدار بی‌رحم را منقطع و راه را برای مبارزه مناسب‌تر با آن دسته که برخی از افراد را گرفتار کرده‌اند هموار می‌کند. ویروس دیگر جزئی از طبیعت شده است. وقتی تجمعات ، فراوان و بدون کنترل و رعایت بهداشت شود، ویروس فرصت را مغتنم شمرده خیال حکومت یک لحظه آرام‌اش نمی‌گذارد تا ریه، خون، قلب، کلیه‌ها و یا هرجایی را که بتواند تا ورود به سیستم عصبی و مغر را در تسخیر خود درآورد.
داستان کرونا به همین سادگی است! می‌بینید که اگر دست به دست هم بدهیم راحت خلع سلاح شده تسلیم می‌شود و اگر غافل شویم از ریزترین منفذ غفلت ما استفاده کرده و زمانی درمی‌یابیم گرفتار شدیم که بسیاری از قلل سلامت کشور را تسخیر کرده است.