به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا؛ شاهین بیانی با تمجید از تیم آن روزهای استقلال شیرینی قهرمانی دوم این تیم در آسیا را این چنین بازگو می کند.
از شرایط آن روزهای استقلال صحبت می کنید؟
تیم خیلی خوبی داشتیم. در آن دوره تیم کا هر پست 2 بازیکن داشت. آن زمان از هر کشور یک تیم در مسابقات شرکت می‌کرد و ما بعد از پیروزی 2 بر یک مقابل پرسپولیس، قهرمان ایران شدیم و جواز حضور در جام باشگاه‌های آسیا را به دست آوردیم.
ستاره های ملی پوش زیادی در آن زمان پیراهن استقلال را برتن داشتند؟
آن موقع تازه از مسابقات آسیایی و پکن آمده بودیم. ۸ بازیکن استقلال فیکس تیم ملی بودند. تیم ۹۰ استقلال واقعا رویایی بود. اولین تیمی بودیم که ۲-۵-۳ را پیاده کردیم. به جز قهرمانی، چند عنوان دیگر مثل بهترین دروازه‌بان، تکنیکی‌ترین بازیکن، آقای گل و ... هم از ما انتخاب شد. در آن زمان نشان دادیم که تیم ملی هم اتفاقی قهرمان بازی‌های آسیایی نشده بود و تیم اول آسیا ما یعنی ایران هستیم. ما سال بعد هم باید قهرمان می‌شدیم.
در مورد نماد 4 چه صحبتی دارید؟
استقلال سابقه حضور در ۴ فینال آسیا را دارد. عدد ۴ ما نشان از ۴ بار حضور در فینال آسیا هم محسوب می‌شود. تا ۴۰ سال بعد هم هیچ تیم ایرانی نمی تواند در ۴ فینال آسیا حاضر شود. هنوز که هنوز است، ما پر افتخارترین تیم ایرانی در آسیا هستیم.
سطح بازی ها در آن سال چگونه بود؟
نماینده چین سال قبل هم قهرمان شده بود و در آن زمان هم با داعیه قهرمانی آمده بودند. تمام ۸ تیم مرحله دوم مسابقات، به نوعی تیم ملی بودند. تیم چینی ۹ تا ملی پوش داشت. ۱۱ بازیکن محمدان و تیم تایلندی هم همینطور بود. مسابقات سطح بالایی داشت. از اول با قدرت وارد شدیم. در آن سال یک رکورد هم داشتیم. ۴۲ بازی در ۴ جام بی شکست بودیم. در بازی فینال استادیوم پر از جمعیت بود. تنها افسوس من پس از آن قهرمانی این بود که سال بعد که مقابل الهلال باختیم.
از حس و حالی که در زمان بالا بردن جام قهرمانی داشتید، بگویید؟
لحظه بالا بردن جام خودم را نماینده ایران می‌دانستم. من افتخار بزرگی برای خودم می‌دانم که کاپیتان آن تیم بودم. با کمترین امکانات راهی بنگلادش شدیم. حتی در اردوی سالار دره، در زمین خاکی تمرین می‌کردیم. با انگیزه زیادی بازی کردیم. وقتی هم که برگشتیم، استقبال عالی مردم را دیدیم. بزرگان تیم پرسپولیس و هواداران در فرودگاه بودند. من امیدوارم آن روزها دوباره تکرار شود. این خاطرات ما، آرزوی خیلی از تیم ها است.
از بازی با محمدان چه خاطره ای دارید؟
در بازی با محمدان بنگلادش سرم رو جلوی شوت بازیکن حریف گذاشتم و چند ساعت بیمارستان بودم. آن تیم خیلی یکدست و همدل بود. واقعا بچه‌ها از جان و دل برایش کار می‌کردند. قهرمانی حق ما بود.