به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبر گزاری برنا ؛خسرو سینمایی،تنها یک هنرمند و سینماگر نیست،مردی کهن و دانشمند است که هنر و سینمای ایران به او مدیون است که هیچ گاه نیز این دین ادا نشده و نمی شود.مگر سینمای ایران چند بزرگ مانند این استاد مسلم دارد؟روح این مرد آن قدر بزرگ است که در قالب تنگ سینمای ایران جای نگرفته و نخواهد گرفت،برای همین، همیشه در عذاب بود و مدام عذابش دادند!کجای عالم با چنین استاد بزرگی این گونه رفتار کرده و می کنند؟!در کجای جهان اجازه می دهند تا چنین هنرمندی برای ساخت یک فیلم به این در و آن در بزند و از هر کس و ناکسی حرف نامربوط بشنود؟!خسروی سینمای ایران برای ساخت یک فیلم سینمایی سال ها تلاش کرد،اما تلاشش به جایی نرسید،یعنی نگذاشتند به جایی برسد.
این بزرگ ترین بدبختی سینمای یک مملکت است که در آن بزرگمردی مانند خسرو سینایی برای ساخت یک فیلم باید شخصا دنبال تهیه کننده بگردد!چنین مردی لب تر کند باید،نه تنها تهیه کنندگان و مدیران دولتی،بلکه تمام سینمای ایران مقابل اش دست به سینه و تعظیم کنان صف بکشند.این یک حقیقت است که همه باید باور کنند،چه بخواهند و چه نخواهند.
کدام مدیر سینمایی در کل تاریخ سینمای ایران بر سر کار آمده که یک در میلیون استاد خسرو سینمایی سواد و توانایی داشته باشد؟!چون مدیران بی سوادند و بسیاری از تهیه کنندگان حریص و کاسب،سینمای ایران باید از نعمت دیدن فیلم های این استاد مسلم هنر و سینما بی بهره باشد؟
بنیاد فارابی که به دلبخواه و بدون ضوابط ،مدام پول بیت المال را خرج این و آن و هر دوست و آشنایی می کند،بدون اینکه دستاوردی برای سینمای ایران داشته باشد،چرا نباید از بزرگانی مانند خسرو سینمایی، ناصر تقوایی، بهرام بیضایی و چند بزرگ دیگر برای ساخت فیلم حمایت کند؟هر فیلمی که این استادان بسازند،چه مخاطب داشته باشند،چه نداشته باشند،برگ زرینی است در تاریخ سینمای ایران و کلاس درسی برای سینماگران و هنرجویان.مدیران سازمان سینمایی و بنیاد فارابی چرا کفران نعمت کرده اند؟
مدیران ریز و درشت سازمان سینمایی و بنیاد فارابی،چرا در این دو دهه اخیر برای دست بوسی و اظهار ارادت به حضور بزرگمردی چون خسرو سینایی شرفیاب نشده اند؟حسین انتظامی و مدیران منفعل و مشاور اعظم او،چند بار به دیدن این هنرمند دانشمند رفته اند؟
استاد خسرو سینایی،ستاره درخشان هنر و سینمای ایران،اکنون روی تخت بیمارستان افتاده و با ویروسی موزی به نام کرونا دست و پنجه نرم می کند،همان گونه که در این دو دهه اخیر بسیاری از مدیران دولتی و غیر دولتی برایش مانع ایجاد کردند.
مدیران،تهیه کنندگان و سینماگرانی که در طول این سال های طولانی سراغی از خسروی سینمای ایران نگرفته و مدام سنگ مقابل پای او انداختند،حق ندارند در این روزهایی که وی اسیر بیماری است،نسبت به ایشان اظهار لطف کرده و برای کسب وجهه نداشته خودشان نگران حال وی شوند،چون نیستند و نخواهند بود،اگر چنین کنند عوام فریبی محسوب شده و در برابر تاریخ و مردم سنگ روی یخ خواهند شد.آنانی که در زمان سلامتی استاد حالی از وی نپرسیدند و قدمی برای او برنداشتند،امروز نیز حالی از وی نپرسند و قدمی برای او برندارند، چون هم حال استاد بد می شود،هم حال سینما و هم حال مردم.
بروید فیلم های سخیف و مبتذل تان را بسازید و با حمایت تام مدیران دولتی،به نمایش بگذارید و سطح دانش و ذوق مخاطبان را از این هم پایین تر بیاورید،همان گونه که در این 30 سال انجام داده اید.سینمایی که شما حاکم مطلق آن باشید و برایش دستورالعمل بنویسید و صادر کنید،معلوم است که در آن، سینایی ها،بیضایی ها و تقوایی ها جایی نخواند داشت.
سیدرضا اورنگ