امیرحسین خرمشاهی تهیه‌کننده تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: وقتی برنامه‌ای از حوزه تولیدات رسمی خارج می‌شود و پخشش خارج از مدیوم تلویزیون است، چه بخواهیم چه نخواهیم این برنامه باید از بهترین چهره‌ها استفاده کند. نمی‌توان در این برنامه سراغ افراد ناشناس رفت و باید برای دیده شدن برنامه سراغ افراد مطرح بروید. این یک نمونه از تفاوت این برنامه‌ها با آثار تلویزیون است که چهره‌های ناشناخته را مطرح می‌کند.
خرمشاهی خاطرنشان کرد: این برنامه‌ها در حوزه دکور پیشروتر هستند و جذابیت‌های بصری‌شان بسیار بهتر از برنامه‌های تلویزیونی است. از طرفی برنامه‌های ساخته شده در فضای مجازی برای مجری هم به سراغ چهره‌های مطرح مثل بازیگران محبوب می‌روند اما در محتوا در برخی مواقع کوچه‌بازاری رفتار می‌کنند و اصطلاحاً زرد هستند و می‌بینیم که همیشه در حوزه مطبوعات هم نشریات زرد پرطرفدارتر بوده و طبیعی است که در برنامه‌سازی نیز همین شرایط وجود داشته باشد. در این برنامه‌ها نمی‌توان انتظار فرهنگ‌سازی داشت و این آثار معمولاً به دنبال دیده شدن هستند و به همین دلیل لحظاتی مخاطبان خود را خندانده و در برخی مواقع از چارچوب فرهنگی خارج می‌شوند.
او افزود: البته من تأکید می‌کنم که نباید بیزینس را از فرهنگ حذف کرد. در این حوزه باید هم درآمدزایی و هم فرهنگ را مدنظر قرار داد. در آثاری که معمولاً در فضای مجازی و شبکه نمایش خانگی شاهد هستیم بحث فرهنگ‌سازی بسیار کمرنگ است و این برنامه‌ها با سیاست‌های تلویزیون هم همسو نیستند. من همسو نبودن را ایراد نمی‌دانم و طبیعی است که برخی مردم به مسائل فرهنگی و سیاسی علاقه نداشته باشند، مخاطب تلویزیون نباشند و به همین برنامه‌ها توجه کنند اما تلویزیون هم باید این مسأله را بپذیرد و در شبکه نمایش خانگی هم کنترلی منطقی وجود داشته باشد.
این تهیه‌کننده در ادامه اظهار داشت: حدود 10 یا 12 سال پیش برنامه‌هایی مثل «پسران ایرونی» که احسان علیخانی از این برنامه معرفی شد، یا آثاری مثل «یخ در بهشت» و «نیم‌رخ» از تلویزیون پخش شده‌اند و مخاطبان بسیاری هم داشته‌اند. اگر تلویزیون ما امروز نمی‌تواند برنامه‌هایی اینچنین داشته باشد که توجه نسل جوان را به خود جلب کند، نشان از جاماندگی رسانه ملی از جامعه امروز و معیارهای تولید است.
خرمشاهی تصریح کرد: ما باید بپذیریم که برنامه‌سازی برای حوزه نوجوان و جوان را رها کرده‌ایم و از معدود افرادی که در این حوزه خوب کار می‌کنند نیز حمایت نمی‌شود. شبکه امید فعالیت خوبی در حوزه برنامه‌سازی برای نوجوانان دارد اما از این شبکه هیچ حمایتی نمی‌شود و هیچ تبلیغی هم برای برنامه‌های این شبکه در دیگر شبکه‌های تلویزیون شاهد نیستیم. نکته حائز اهمیت دیگر نداشتن حرف نوین و تازه برای نسل امروز است، به نظر من اکثر موضوعات و مباحثی که برنامه‌ها مطرح می‌کنند تکراری شده است.
او در ادامه اظهار داشت: فضای مجازی و شبکه نمایش خانگی یک نهال نو رسیده است که نباید مدام او را منکر شویم. وقتی که ما تلاش کردیم با وی‌اچ‌اس برخورد کنیم غول وحشتناکی مثل ماهواره آمد که دیگر نتوانستیم کنترلش کنیم و امروز همه از آن استفاده می‌کنند و نمی‌دانیم استفاده از آن ممنوع است یا آزاد. شبکه نمایش خانگی و فضای مجازی هم همین عاقبت را خواهند داشت و اگر بخواهیم منکرش شویم تبدیل به غولی وحشتناک می‌شوند. باید از درس آموخته‌ها و باسوادهای این حوزه استفاده کنیم و بدانیم که به جای حذف و انکار باید آن را جدی گرفت. قطعاً افرادی که در این حوزه فعالیت می‌کنند راه دیده شدن را به هر شکل پیدا می‌کنند و با انکار آن‌ها نمی‌توان آن‌ها را حذف کرد. ما به زودی ناچار به پذیرش شبکه‌های خصوصی فعال در فضای مجازی هستیم.
خرمشاهی در پایان تصریح کرد: متأسفانه ما در مسائل فرهنگی با تأخر همراه هستیم. یک نمونه‌اش تفکیک مخاطب است، تلویزیون ایران برای این کار اوایل دهه 70 اقدام کرد اما این در حالی بود که دنیا 30 سال پیش تفکیک مخاطب را در آثار تلویزیونی خود مدنظر قرار داده بود. قطعاً همانطور که امروز هم می‌بینیم در همه کشورهای دنیا شبکه‌های اینترنتی به راحتی فعالیت می‌کنند ما هم مجبور به پذیرش این شبکه‌ها می‌شویم چرا که امکان ایجاد محدودیت در این زمینه‌ها وجود ندارد.