به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا؛ سعیده علی، بازیکن تیم بسکتبال گروه بهمن، در مورد برگزاری مراسم توزیع کاپ قهرمانی سوپرلیگ بانوان گفت: پس از مدت‌ها تعطیلی به هر جهت مراسم توزیع کاپ قهرمانی برگزار شد اما چند نکته عجیب برایم وجود داشت، اولا تیم بهمن با 15/16 بازی بدون باخت در لیگ قهرمان مسابقات شد و فقط بازی آخر برگزار نشد که اگر برگزار هم می‌شد گروه بهمن پتانسیل پیروزی در این دیدار را هم داشت. البته در کل لیگ ما هیچ باختی نداشتیم یعنی قدرتمندانه قهرمان شدیم. بنابراین بهترین و برترین بازیکن هم به نظر من باید از تیم قهرمان انتخاب می‌شد که متاسفانه اینطور نبود. اگر تیم سوم لیگ بهترین بازیکنان ایران را داشته خب قهرمان می‌شد چرا قهرمان نشد؟ در صورتی‌که تیم بهمن این همه بازیکن تیم ملی داشته و همیشه جزو بهترین‌های هفته بودند چطور الان می‌شود بازیکن برتر و... از تیم اول انتخاب نمی‌شود؟ دوم اینکه کسانی که مرا می‌شناسند می‌دانند من در همه بازی‌ها آمارم از همه بهتر است و الان آمار دقیق پایان لیگم را دارم و از بازیکنان دیگر بالاتر هستم و به جای من شخص دیگری بهترین اسیست مسابقات انتخاب شده است. همه این موارد واقعا تعجب برانگیز است. انتخاب نفرات برتر از روی آمار نبوده و بازیکنانی که معرفی شدند، به سلیقه انتخاب‌کنندگان صورت گرفته و به نظرم تصمیم درستی نبود.
علی با اشاره به حواشی پیش آمده در هنگام اهدای کاپ قهرمانی ادامه داد: در همه ورزش‌ها مثل فوتبال، والیبال، بسکتبال و... وقتی تیمی قهرمان می‌شود کاپ قهرمانی را به کاپیتان آن تیم می‌دهند و این یک پروتکل جهانی است. در این دوره هم کاپ تیم دوم و سوم را به کاپیتان دادند اما موقع اهدای کاپ قهرمانی رئیس فدراسیون که می‌خواست کاپ را بدهد انگار من حضور نداشتم و داشت کاپ را به مربی تیم می‌داد. اصلا کاپ نه به مربی و نه به مدیرعامل و نه هیچ‌کس دیگر تعلق نمی‌گیرد و باید به دست کاپیتان بدهند. حالا چه اتفاقی افتاده را نمی‌دانم یا نمی‌دانستند یا نمی‌خواستند به من بدهند. این نشانه غیرحرفه‌ای بودن آنهاست. حتی اگر فدراسیون با من مشکلی دارد که من مشکلی ندارم آیا این باید در محیط کاری نشان داده شود؟ بین من و فدراسیون هیچ‌وقت مشکلی نبوده و همیشه تأکید کردم و گفتم خیلی از ما حمایت می‌شود. اما نمی‌دانم واقعا چه اتفاقی آن روز رخ داد که چنین برخوردی با من صورت گرفت.
کاپیتان تیم بسکتبال بانوان گروه بهمن افزود: من به عنوان یک انسان بالغ که بین چهار بازیکن از تیم ملی بسکتبال 3 نفره در ایران کاپیتان این تیم هستم و برای کشور و تیمم سلامتی‌ام را گذاشتم که فقط پرچم کشورم را بالا ببرم و هیچ‌وقت هم به خاطر شخصی بسکتبال را بازی نکردم و همیشه به خاطر خودم و پرچم کشورم بوده به همین دلیل اجازه نمی‌دهم در چنین شرایطی کسی چنین بی‌احترامی به من کند. من برای این که دستم به آن کاپ بخورد 7 ماه از همه زندگی‌ام را گذاشتم. آیا این درست است با این کسوت و تجربه‌ام خودم بخواهم کاپ را از دست کسی بگیرم؟ من با این سیستمی که الان وجود دارد رضایتی از شرایط فدراسیون ندارم و اگر تا الان داشتم زحمت می‌کشیدم و بازی و تلاش می‌کردم و از سلامتی‌ام گذشتم، فقط به خاطر این بوده که بسکتبال برای من چیزی نیست که بتوانم به راحتی از آن بگذرم. من نمی‌توانم به خاطر اینکه شخصی من را قبول دارد از تمام زحمت 30 ساله خود بگذرم.
او در پایان گفت: صدبار دیگر هم به دنیا بیایم دوست دارم بسکتبال بازی کنم و نمی‌توانم به خاطر سیستم، محیط و جوی که وجود دارد بگویم از بسکتبال بدم می‌آید و دوست ندارم بازی کنم ولی این سیستم اجازه پیشرفت به تو نمی‌دهد و ارزش و لیاقتی که دارید را اگر برآورده نمی‌کنند به تو بی‌احترامی هم می‌کنند. این است که ما را آزار می‌دهد وگرنه کمبودها در همه ورزش‌هاست. دوومیدانی‌کارها که انفرادی هستند خیلی شرایط‌شان ایده‌آل است؟ هر ورزشی مشکل خودش را دارد. سیستم کشور ما طوری است که یک‌سری کمبودها و کاستی‌ها برای ورزش بانوان است. همه این مسائل را می‌دانم و هرگز راجع به آن حرف نزدم اما اجازه نمی‌دهم به شخصیتم بی‌احترامی شود. 30 سال برایش جنگیدم تا بدستش آوردم و شما با شوخی می‌خواهید کاپ را به من ندهید؟ در آمارهای نهایی من از آن بازیکنی که انتخاب شده 2 جایگاه بالاتر هستم من اولین اسیستر پرامتیاز ایران هستم؛ آمار این را می‌گوید. وقتی این است، چرا اسم من نیست و منظور چیست؟ از روی خصومت شخصی است؟ مشکل‌تان چیست؟ اگر مشکلی است بگویید که من هم بدانم و واقعا این رفتارشان باعث می‌شود دیگر دل‌مان نخواهد در چنین سیستمی باشیم. دلم می‌خواهد در بسکتبال باشم ولی با چنین سیستمی دلم نمی‌خواهد دیگر بسکتبال بازی کنم یا بخواهم برای‌شان تلاش کنم. 4