«هاشم هاشم‌زاده هریسی»، عضو مجلس خبرگان رهبری، درباره شعار مجلس مبنی بر معیشت و رفاه مردم به خبرنگار سیاسی برنا گفت: اینکه مجلس یازدهم عزمش را راسخ کرده و این شعار را می‌دهد که به دنبال ساماندهی معیشت مردم و اقتصاد است، یک حقیقت است. بدین معنا که نمایندگان مجلس تحت فشار نیستند و در واقع علاقه دارند و تصمیم دارند این مشکل را حل کنند. اگر این مشکل حل نشود مشکلات عدیده دیگری رخ می‌دهد که در نتیجه نظام و انقلاب متضرر می‌شود. از این رو زیانِ تامین نشدن معیشت مردم، خطرش بسیار عمیق است.
او با بیان اینکه مسئله معیشت مردم و اقتصاد اولویت نظام و کشور است، تصریح کرد: گرچه بیشتر شعار می‌دهیم اما سیاست، معیشت و اقتصاد را به عنوان اولویت نخست قرار نداده‌ایم. بسیاری از مسائل بر معیشت مردم و اقتصاد مقدم شده و چون آنها مقدم شده است اقتصاد به این روز افتاده است. در درجه‌بندی سیاست‌ها از سیاست اول گرفته تا سیاست دوم و سوم، متاسفانه اقتصاد در درجه اول نیست. یقینا از گذشته تاکنون این گونه بوده و چون در اولویت قرار نگرفته وضعیت معیشت مردم نیز به این روز افتاده است.
عضو مجلس خبرگان با بیان اینکه شعارِ معیشت واقعیت است، افزود: متاسفانه در مقام طبقه بندی و اولویت‌های سیاسی ما، اقتصاد و معیشت مردم به عنوان سیاست اول مطرح نیست. به عنوان مثال برخی مسائل با معیشت مردم در تعارض هستند در حالی که نباید آنها را در اولویت قرار داد.
هاشم زاده هریسی عنوان کرد: به هر حال نمایندگان مجلس تمایل دارند معیشت مردم را حل کنند و اظهارات بسیاری نیز در این باره مطرح می‌کنند اما ابتدا می‌خواهند، آن موضوعات و مسائلی که با معیشت مردم در تعارض است در اولویت قرار گیرد و در نتیجه اقتصاد و معیشت در اولویت دوم قرار گیرد.
این عضو مجلس خبرگان با اشاره به اینکه مساله اقتصاد و معیشتِ مردم در اسلام هدف نیست، توضیح داد: در واقع هدفِ اسلام این نیست که معیشتِ مردم و اقتصاد چه باشد و اقتصاد چگونه باشد اینها هدف نیست بلکه اسلام، اهدافِ بسیار والا و مهمی دارد که اقتصاد و معیشت در ضمنِ آنها حل می‌شود اما در زیر آن اهداف عالیه، انسانیت، فضایل انسانی، هدایت‌های انسانی، رضایت پروردگار و رسیدن به کمال مطلق اهمیت دارد. انسان باید به کمال مطلق بپیوندد تا انسان کامل شود. این معیشت و اقتصاد هدف نیست اما در عین اینکه وسیله در اسلام است که اگر نباشد هیچ کدام به اهداف دیگر نمی‌توانیم برسیم، یعنی بدون اقتصاد و معیشت نمی‌توان به آن اهداف رسید. اقتصاد و معیشت حکمِ پله نردبان را دارد یعنی اگر این پله و نردبان نباشد نمی‌توانیم مشکلات مان را حل کنیم. اقتصاد و معیشتِ مردم وسیله است و باید به آن به چشمِ وسیله نگاه کنیم.
او بیان کرد: در واقع مردمی که قادر نباشند دارو و درمان و غذایشان را تامین کنند نمی‌توانند دیندار باشند و در نهایت عدالت هم تامین نمی‌شود. در کشوری که مردم آن گرسنه هستند آیا در آنجا عدالت می‌ماند و از عدالت حرف زدن شایسته است؟! در واقع در چنین جامعه‌ای، نه تنها عدالت تحقق پیدا نمی‌کند بلکه از عدالت حرف زدن و شعار عدالت دادن، توهین به عدالت است چون عدالت تحقق نمی یابد. بنابراین تا زمانی که معیشت مردم را درست نکنیم همه داشته‌های ما در خطر می‌افتد و نظام مان، انقلاب مان، عدالت مان و مشروعیت مان زیر سوال رفته و به خطر می‌افتد. 2/5