به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ محمد مهدی تندگویان در این دلنوشته آورده است: «یکی از چیزهایی که شما را، دلهایتان را زنده نگه میداشت، پر امید نگه میداشت، یاد آن چهره و روحیه پرصلابت امام عزیزمان بود. آن بزرگوار هم خیلی به یاد اسرا بودند. حال پدری را که فرزندانش به این شکل از او دور شده باشند، راحت می شود فهمید...(مقام معظم رهبری مد ظله العالی)
مرداد ماه سال ۱۳۹۶، جوانان راد مردی که بهترین سنین جوانانی خود را در اسارت شکنجه و غربت برای دفاع از کشور و دین و مردم سپری کردند، با زخم های به جای مانده به آغوش مردم پیروزمندانه بازگشتند. دراین میان عزیزانی در همان دوران سخت آزادگی به مقام رفیع شهادت نائل گردیدند و اینگونه است که برای من این روز دو پیام دارد.
این روز تبلور اوج مقاومت و استواری مبتنی بر عشق برای بهشتیانی است که ذره‌ای از خون خود را در راه حفاظت از خاک وطن و حیثیت کشور فرونگذاردند. با آرزوی شهادت قدم در راه نهادند و الحق که صبر و بردباریشان کم از نائل شدن به این مقام نداشت. حلاوت سختی بود، اگرچه این روز برایم یادآور امتداد چشم انتظاری است و آرزوی آغوش پدر، ولی هر یک از این رزمندگان عطری و تصویری از او بودند و بازگشتشان به وطن برای من و خانواده ام کم از لذت بازگشت عزیز در اسارتمان نداشت. یقین دارم که محمد جواد تندگویان آنروز در مسرت آزادی رزمندگان، آزاده ترین بود.
یادواره بیست و ششم مرداد ماه، روز بازگشت آزادگان میهن پس از چندین سال اسارت بدست رژیم بعث عراق گرامی باد.
محمد مهدی تندگویان فرزند آزاده جانباز شهید محمد جواد تندگویان