خبرگزاری برنا؛ اگر تا پیش از رد قطعنامه پیشنهادی دولت امریکا در شورای امنیت سازمان‌ملل متحد «دونالد ترامپ» به شریکان اروپایی و نهادهای‌بین‌المللی این کشور نگاه تحقیر‌آمیز داشت اما حالا از آنها خشمگین است. در نگاه ترامپ، متحدان سنتی امریکا با رأی مخالف خود به طرح پیشنهادی‌اش برای تمدید تحریم تسلیحاتی ایران، غرور او را شکستند. در باور ترامپ، اروپائیان و دیگر اعضای شورای امنیت سازمان ملل در راستای تضعیف او در آستانه انتخابات نوامبر آینده عمل کردند. از این رو نباید زخم عمیق ترامپ را در این ماجرا نادیده گرفت.
تصمیم اکثریت قاطع اعضای شورای‌امنیت سازمان‌ملل‌متحد در رد اقدام دولت‌ترامپ برای تمدید تحریم تسلیحاتی ایران؛ آنهم در آستانه ماه‌های نزدیک به انتخابات امریکا به‌معنای عدم همراهی عمومی با سیاست فشار حداکثری علیه ایران و در این‌حال تقلیل قدرت هژمونیک ایالات متحده نزد جامعه جهانی است. این‌دو، می‌تواند تأثیر سرنوشت‌ساز در نتیجه انتخابات پیش رو داشته باشد. در نگاه دولت ترامپ، جامعه جهانی در بزنگاهی چنین به تضعیف مواضع دولت او و تقویت دعوی حقوقی ایران پرداخت. به این‌ترتیب برخلاف سال‌های اخیر که واشنگتن حرکت بر مدار عصبی تهران را در دستور کار خود داشت، اکنون این واشنگتن است که به گونه کم سابقه، عصبانی و مستعد هر اقدام خطرآفرین احتمالی است.
اعلام ابتکار «ولادیمیر پوتین» برای تشکیل جلسه سران کشورهای عضو دائم شورای امنیت سازمان‌ملل با مشارکت ایران و آلمان با نگاه به خشمی است که اکنون کاخ سفید را در برگرفته است. رئیس جمهوری روسیه در بیانیه خود اگرچه تصریح کرده:« بحث درباره موضوع ایران بیش از پیش پرتنش شده و اوضاع در حال بغرنج‌تر شدن است» ضمن بی‌اساس خواندن اتهام‌های امریکا علیه ایران اما با اشاره به لزوم نشست یاد شده در بالا تأکید کرده:« لازم است پارامترهای کار مشترک با هدف تسهیل شکل‌گیری مکانیسم‌های قابل اطمینان برای تأمین امنیت و تحکیم اعتماد در منطقه خلیج فارس توافق کنیم. این امر می‌تواند با توأم کردن اراده سیاسی و انرژی خلاق همه پنج کشورهای ما ( اعضای دائم شورای امنیت به اضافه آلمان)و کشورهای منطقه حاصل شود». «کونتر ساوتر» نماینده آلمان در سازمان ملل نیز گفت: «برای رسیدن به قطعنامه‌ای که برای همه اعضای شورای امنیت پذیرفتنی باشد، به رایزنی بیشتری نیاز است». اظهارات مقام‌های کشورهای عضو دائم شورای امنیت بیش از هرچیز خصلت بازدارنده در برابر هرگونه رخداد غیر قابل کنترل است که ممکن است در واکنش عصبی کاخ سفید بروز کند. این احتمال به‌ویژه هنگامی برجسته است که ترامپ با رد ابتکار پیشنهادی پوتین و انتقاد از شورای امنیت سازمان ملل، بر اجرای سیستم ماشه تأکید کرده است. او وعده داده در هفته جاری مسیحی به تشدید اقدام‌هایش در این‌باره خواهد پرداخت.
مهم‌تر از آنچه ترامپ آن را فعال‌سازی سیستم ماشه یا «اسنپ‌بک» و بازگشت تحریم‌های سازمان‌ملل علیه ایران می‌خواند، تشدید تحرکات واشنگتن برمدار عصبی تهران است. یکی از جنبه‌های اعلام برقراری رسمی روابط میان امارات‌متحده عربی با اسرائیل در چارچوب تهدید و تحریک تهران قابل تفسیر است. بی‌راه نیست اگر در همین روزها و هفته‌های پیش از اکتبر آینده که براساس مفاد برجام تحریم تسلیحاتی ایران برداشته می‌شود، اتفاقات دیگری رخ دهد که موجب تحریک عصبی تهران باشد. پرهیز از بازی در زمینی که تیم ترامپ و متحدان منطقه‌ای آن تدارک دیده‌اند، هنر تهران در هفته‌ها و ماه‌های پیش‌رو خواهد بود. ترامپ زخمی است و برای عبور موفق از انتخابات نوامبر و ترمیم زخم اخیر خود در شورای امنیت سازمان ملل تا حدود زیادی غیر قابل پیش بینی.