به گزارش گروه روی خط رسانه ها خبرگزاری برنا؛بابک بهداد در ابتدای صحبت‌هایش ضمن ابراز تاسف از درگذشت استاد طیاب گفت: «منوچهر طیاب از پیشکسوتان سینمای مستند ما بودند و می‌توان گفت او نه تنها هنرمند بزرگ بلکه انسانی ارزشمند بود. فرهنگ و هنر ایران همیشه برای طیاب اهمیت ویژه‌ای داشت. من اولین بار منوچهر طیاب را در جشنواره اصفهان دیدم که اثری به نام «مسجد جامع اصفهان» ساخته بود و خیلی تحت تاثیر او قرار گرفتم. در دانشگاه همایون امامی؛ استاد من بودند و فیلم «ریتم» و «همراه با باد در دل کویر» ساخته منوچهر طیاب را برای ما نمایش دادند. به جرأت می‌توان گفت استاد طیاب بود که ما را به مستندهای قوم نگار علاقه‌مند کردند».
مرحوم طیاب در خرم آباد مشغول ساخت مستندی درمورد زنبورداری در ایران بود. افرادی که در حرفه زنبورداری در خرم آباد فعالیت می‌کردند با استاد در ساخت این مستند همکاری داشتند و وقتی متوجه درگذشت او شدند بسیار ناراحت بودند و از احترام منوچهر طیاب به طبیعت و برخورد به شدت حرفه ای ایشان در کار یاد می‌کردند
بابک بهداد در ادامه صحبت‌هایش از آخرین پروژه‌ای گفت که مرحوم طیاب روی آن کار می‌کرد که خبری از آن منتشر نشده است.
او درمورد این اثر توضیح داد: «مرحوم طیاب در خرم آباد مشغول ساخت مستندی درمورد زنبورداری در ایران بود. افرادی که در حرفه زنبورداری در خرم آباد فعالیت می‌کردند با استاد در ساخت این مستند همکاری داشتند و وقتی متوجه درگذشت او شدند بسیار ناراحت بودند و از احترام منوچهر طیاب به طبیعت و برخورد به شدت حرفه‌ای ایشان در کار یاد می‌کردند».
او ادامه داد: «این پروژه ظاهرا تا ۷۰ درصد پیش رفته بود. زنبورداری شاخه‌ای از دام پروری است و به این دلیل که دام پروری در تاریخ ایران اهمیت زیادی داشته و جمعیت زیادی در دوره قاجار و حتی پهلوی اول روستانشین و عشایر بودند، پرداختن به این موضوع که منوچهر طیاب به سمتش رفته بود شاید یکی از ارزشمندترین مستندهای ما باشد که می‌توان گفت زندهیاد محمدرضا مقدسیان و زنده یاد منوچهر طیاب و فرهاد ورهام از بزرگانی بودند که به این موضوع پرداخته‌اند».
بهداد عنوان کرد:«این مباحث در واقع هویت و تاریخ ما است و اگر آن را فراموش کنیم خیلی چیزها را از دست داده‌ایم. مرحوم طیاب هم در ادامه همین راه مستندی درمورد تاریخچه زنبورداری در ایران می ساخت که متاسفانه نیمه کاره ماند».
کارگردان مستند «بهارستان، خانه ملت» گفت: «بعد از درگذشت خسرو سینایی، رفتن منوچهر طیاب بسیار سنگین‌تر شد. این بزرگان از نسلی هستند که برکل سینمای ایران تاثیرگذاشتند و آنقدر هنرشان وسیع بود که نه تنها در سینما و مستند آگاهی داشتند بلکه هنرهای آیینی، موسیقی، معماری و… به واسطه آثار این دوستان بیشتر شناخته و ثبت شده است».
اگر هنرمند محدود نباشد و مردم هم از ارزش و اهمیت هنر آن‌ها آگاه باشند، بازهم بزرگانی مثل استاد طیاب، سینایی و… به وجود می آیند. همین روزها جوانانی هستند که با عشق و آگاهی مستند می‌سازند و حتما در آینده نسل موفق و ماندگاری در حوزه مستندسازی روی کار می‌آیند
بهداد در پاسخ به این سوال بعد از رفتن بزرگان عرصه هنر که جایگزینی برای آن‌ها نیست و امری لاجرم است، چگونه می‌توان این خلا ایجاد شده را تلطیف کرد، گفت: «اتفاقا این نکته بسیار مهمی است و من هم فکر می‌کردم وقتی بعد از درگذشت این بزرگان نمی‌توانیم آن‌ها را برگردانیم و عملا از دستشان داده‌ایم، چطور می‌توانیم ما کاری کنیم که راه‌شان ادامه پیدا کند؟ به نظرم فضای فرهنگی کشور است که چنین هنرمندانی را پرورش می‌دهد. به عقیده من همه هنرها وقتی دست به دست هم می‌دهند و مردم هم ارزش این هنرها را می‌دانند، از دل همین مردم هنرمندانی هم‌چون منوچهر طیاب زاده می‌شوند».
این مستندساز در پایان تاکید کرد: «اگر هنرمند محدود نباشد و مردم هم از ارزش و اهمیت هنر آن‌ها آگاه باشند، بازهم بزرگانی مثل استاد طیاب، سینایی و… به وجود می آیند. همین روزها جوانانی هستند که با عشق و آگاهی مستند می‌سازند و حتما در آینده نسل موفق و ماندگاری در حوزه مستندسازی روی کار می آیند».
سینما و تجربه /