علی آشتیانی‌پور تهیه‌کننده سینما در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: معضل قاچاق فیلم‌های سینمایی تنها مربوط به سینمای ما نمی‌شود، این معضل در همه جای دنیا وجود دارد اما در دیگر کشورها سینما اینقدر ضعیف نیست که با قاچاق از پا در بیاید.
آشتیانی‌پور تصریح کرد: متأسفانه سینمای کشور ما وضعیت بدنی ضعیف و بی‌جان را دارد که حتی یک سرماخوردگی ساده هم آن را از پا در می‌آورد. در کشورهای صاحب سینما برای این هنر آنقدر احترام قائل هستند که حتی با وجود نسخه قاچاق مردم به سینما می‌روند یا حمایت‌هایی وجود دارد که سینما با هر اتفاق ساده از پا در نمی‌آید و به حیات خود ادامه می‌دهد.
این تهیه‌کننده در ادامه گفت: وقتی سینمای ما به لحاظ سالن، موضوع، هزینه ساخت فیلم، ممیزی و... محدودیت دارد، در واقع به قدری نحیف و بی‌جان است که دیگر توان مقابله با هیچ اتفاق غیرمنتظره‌ای مثل قاچاق فیلم یا شرایطی که ویروس کرونا فراهم کرده را ندارد. سینمای ایران مثال بدنی نحیف است که هر روز نحیف‌تر می‌شود و با یک سیلی کوچک مثل قاچاق از پا در می‌آید.
او افزود: پرسش اصلی باید درباره دلیل ضعیف بودن سینما باشد، ما باید دلیل این ضعف را پیدا کنیم. نه تنها هیچ نهاد یا ارگانی از سینمای ما حمایت نمی‌کند، بلکه در بسیاری مواقع با آن مقابله می‌شود؛ در هیچ جای دنیا رفتاری که تلویزیون ما با سینما دارد را مشاهده نمی‌کنید. وقتی پس از حدود 4 ماه تعطیلی، سینماها در تیر ماه فعالیت خود را آغاز کردند تلویزیون ما نه تنها درباره بازگشایی سینماها اطلاع‌رسانی نکرد، بلکه با وجود رعایت همه پروتکل‌های بهداشتی از سوی مدیران سینماها، هزینه نظافت و... که سینمادارها متقبل شده بودند، تلویزیون مدام اصرار داشت که کسی به سینما نرود و سعی بر این بود که کسی متوجه باز بودن سالن‌های سینما نشود.
آشتیانی‌پور در ادامه اظهاراتش تأکید کرد: در هیچ جای دنیا نمی‌بینید که تلویزیون برای خرید هیچ یک از آثار سینمایی هزینه نکند، همه جای دنیا پس از خرید، فیلم‌ها در تلویزیون نمایش داده می‌شوند اما در کشور ما سال‌هاست که تلویزیون هیچ فیلمی نخریده و این هم یکی دیگر از آسیب‌های بزرگ به سینما است. در کشور ما خبری از رایت هواپیمایی، کشی‌رانی، راه‌آهن و... برای فیلم‌های سینمایی وجود ندارد و تنها یک راه برای درآمد وجود دارد که مربوط به اکران می‌شود. وقتی تمام مجراهای حیات سینما بسته شده، سینما تنها به وسیله حمایت مردم علاقه‌مند به آن زنده مانده و آنقدر ضعیف است که با یک سیلی از پا در می‌آید و این سیلی می‌تواند قاچاق باشد.
تهیه‌کننده فیلم سینمایی «نقاب» تصریح کرد: پیش از بحث درباره اینکه چرا تعداد فیلم‌هایی که به صورت قاچاق در دسترس عموم قرار می‌گیرند هر روز بیشتر می‌شود، باید درباره این صحبت کنیم که چرا سینمای ما امروز اینقدر نحیف و ضعیف شده که با کوچک‌ترین آسیب و ضربه از پا در می‌آید.
آشتیانی‌پور که سال گذشته فیلم سینمایی «نیوکاسل» را بر پرده سینماها داشت، در ادامه اظهار داشت: از زمان شیوع ویروس کرونا و تعطیلی سینماها، قطعاً افراد بسیاری متضرر شده‌اند و با تعطیلی تولید نیز قشر عظیمی از سینماگران بیکار هستند. چرا در این وضعیت هنوز صاحبان آثاری که سال گذشته اکران شده‌اند به پول به دست آمده از فروششان نرسیده و این پول همچنان در اختیار سینماداران است؟ فیلم من در سال گذشته اکران شد و چند ماه دیگر یک سال از زمان اکرانش می‌گذرد اما هنوز درآمد حاصل از اکران فیلم با من تسویه نشده است.
او افزود: گفته می‌شود تمام پولی که سینمادارها از اکران فیلم‌های سال گذشته در دست دارند 20 میلیارد تومان است، یک وزارتخانه با این همه طول و عرض و قدرتی که دارد چرا نمی‌تواند 20 میلیارد تومان به سینماها تزریق کند تا به شکل مقطعی از این مشکل گذر کنیم. پولی که من سال گذشته از فروش فیلمم به دست می‌آوردم امروز ارزشش به حداقل رسیده ولی هنوز همان پول را دریافت نکرده‌ام و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این شرایط وقتی نمی‌تواند کاری انجام دهد چه کارایی دارد؟ به نظر می‌رسد که قرار نیست ما سینما داشته باشیم ولی کسی جسارت گفتن این جمله را ندارد.
این تهیه‌کننده در پایان گفت: وقتی ما تنها از قاچاق صحبت می‌کنیم، در بحث آسیب‌شناسی به مخاطب خود آدرس غلط می‌دهیم. ما معضلات بزرگی در سینمای کشورمان داریم که شاید پرداختن به آن‌ها در اولویت باشد؛ من یکی از اولین قربانیان قاچاق فیلم هستم و زمانی که فیلمم توقیف شد وقتی می‌خواستم با نمایندگان مجلس درباره دلیل توقیف صحبت کنم همه فیلمم را دیده بودند، چرا باید فیلم توقیف شده من را همه نماینده‌ها دیده باشند، چه نسخه‌ای در اختیار آن‌ها قرار داده شده و چند کپی از فیلمم وجود دارد که من خبر ندارم؟ وقتی فیلم اینگونه پخش شده اگر به صورت قاچاق در دسترس عموم قرار گیرد هیچکس را نمی‌توان محکوم کرد و به راحتی فیلم بدون اینکه کسی مسئولیتی بپذیرد قربانی شده است. کسانی که با سینمای ایران دشمنی دارند به راحتی با قاچاق فیلم‌ها می‌توانند سینمای ما را نابود کنند و کسی هم نتواند آن‌ها را محکوم و مواخذه کند. قاتل سینمای ایران ابزارهای بسیاری قوی‌تری هستند که قاچاق در برابر آن‌ها یک سیلی کوچک به حساب می‌آید اما نحیف بودن سینمای ما باعث شده از این سیلی آسیبی جدی‌تر از حد معمول بخورد.