به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا؛ فساد در فوتبال ایران انکارناشدنی است. سال‌هاست اهالی فوتبال از مدیر و مربی گرفته تا بازیکن از فساد در فوتبال و جولان دادن دلالانی صحبت می‌کنند که زمام امور را در دست گرفته و در این رشته پرطرفدار گربه رقصانی می‌کنند. فعالیت شبکه‌ای دلالان در فوتبال ایران چنان گسترش یافته و جریان‌ساز است که اغلب مدیران و مربیان و بازیکنان به صراحت درباره آن حرف می‌زنند و اغراق نیست اگر بگوئیم همه اهالی فوتبال و آنهایی که سالم در این رشته کار می‌کنند، درباره شیوع فساد در فوتبال و جولان دادن دلالان در باشگاه‌ها و بین فوتبالیست‌ها متفق‌القول هستند و اعتقاد دارند فوتبال ایران به سمت و سویی می‌رود که دلالان در آن همه کاره شده‌اند.
شاید وقتی صحبت از «دلال» به میان می آید، ذهن فوتبالدوستان به سمت افرادی برود که مرموزانه و به‌طور پنهانی در فوتبال فعالیت می‌کنند و در کار انتقال بازیکنان هستند اما این همه واقعیت نیست. این روزها دلالان در فوتبال ایران به لطف لفظ دهان پرکن «مدیر برنامه» کارهای خود را قانونی جلوه می‌دهند و جمله کلیدی‌شان این است که در همه جای دنیا فوتبالیست‌ها و حتی مربیان مدیر برنامه دارند!
بله ما هم می‌دانیم که در همه جای دنیا فوتبالیست‌ها مدیر برنامه دارند اما از آنجایی که فوتبال ایران همه چیزش منحصر به فرد است نوع فعالیت دلالان در ایران تفاوت زیادی با فوتبال روز دنیا دارد. در ایران دلالان با مربیان و مدیران ارتباط برقرار می‌کنند و بعد از آن بازیکنان خود را به آنها می‌فروشند. در این میان هم مربیان و مدیرانی هستند که در صورتی بازیکن جذب می‌کنند که درصدی از مبلغ قرارداد در جیب خودشان برود.
در واقع این روزها مثلث دلال، مربی و مدیر در فوتبال ایران همه کاره فصل نقل و انتقالات است و اگر می‌بینید قیمت فوتبالیست‌ها نسبت به سال‌های گذشته افزایش چند برابری پیدا کرده به این دلیل است که این مثلث با توجه به افزایش تورم در جامعه دنبال پرکردن جیب‌شان از پول بیت‌المال هستند.
در این بین تکلیف افرادی مثل دلالان روشن است. از آنها انتظاری نمی‌رود که برای فوتبال و فوتبالیست دل بسوزانند اما نکته مبهم و سوال برانگیز اینجاست که چرا برخی از مدیران و مربیان باید تن به همکاری با دلال‌ها بدهند؟ چرا برخی افرادی که در این فوتبال مدیریت می‌کنند به جای تلاش برای پیشرفت فوتبال به دنبال سهم‌خواهی از مبلغ قرارداد یک فوتبالیست هستند یا مربیانی که باید فوتبالیست سالم و حرفه‌ای تحویل جامعه بدهند از بازیکن درصد می‌گیرند؟
وقتی حرف از فساد در فوتبال به میان می‌آید همه انگشت اتهام را به سمت دلالان می‌گیرند اما واقعا اگر مدیر و مربی فاسد در فوتبال نباشد دلالان چطور ممکن است کار خود را پیش ببرند؟ طبیعتا اگر یک مدیر جلوی شیوع فساد در باشگاهش را بگیرد و به مربی اجازه همکاری با دلالان را ندهد، هرگز شاهد حضور بازیکنان بی‌کیفیت در باشگاه‌ها و درصد گرفتن مربی و مدیر از قرارداد بازیکن نخواهیم بود اما افسوس که فساد به تمام ارکان فوتبال نفوذ کرده و اهالی فوتبال هم به صراحت می‌گویند مدیر و مربی فاسد را به چشم دیده‌اند.
مربیانی که با دلال‌ها همکاری می‌کنند و بازیکنان ضعیف را با قراردادهای بالا جذب می‌کنند تا جیب خودشان را هم پر کنند در لیگ برتر تیم می‌گیرند و با وجود کارنامه ضعیف و نتایج افتضاح در چرخه مربیان لیگ برتری باقی می‌مانند. در این میان مدیرانی هم هستند که با مربیان و دلالان همسو می‌شوند و درصدی هم برای خودشان درنظر می‌گیرند. به همین دلیل است که برخی مدیران پیشنهادات هنگفت و دور از انتظار برخی از فوتبالیست‌ها را می‌پذیرند و اعتراضی هم به 10 برابر شدن قیمت یک بازیکن معمولی ندارند چون هر چقدر قیمت یک فوتبالیست بالاتر برود آقای مدیر هم بیشتر سود می‌کند!
نحوه قرارداد بستن مدیران و مربیان دلال با بازیکنان هم اینگونه است که برخی از این مربیان و مدیران از طریق واسطه‌هایشان در مذاکره با بازیکنان قید می‌کنند به‌طور مثال قرارداد آن بازیکن با مبلغ 2 میلیارد تومان منعقد می‌شود اما دست‌کم یک میلیارد تومان از این مبلغ باید به دلال و سرمربی یا مدیرعامل تعلق بگیرد و طبیعی است که هر چقدر رقم قرارداد بالاتر باشد سودی که نصیب دلال و مربی و مدیر می‌شود بیشتر و بهتر است. بنابراین برای پیدا کردن دلیل افزایش قیمت بی‌رویه فوتبالیست‌های ایرانی لازم نیست به دنبال آنالیز عملکرد فنی آنها در یک سال گذشته برویم چون برای پر کردن جیب آقایان لازم است که قیمت‌ها بالا و بالاتر برود.
همانطور که گفته شد خود اهالی فوتبال هم به فساد برخی مدیران و مربیان اذعان دارند. چندی پیش محسن بیاتی‌نیا، بازیکن اسبق تیم‌های استقلال و پاس، در گفت‌وگویی که با خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری برنا داشت با اذعان به فساد مدیران و مربیان گفت: «خود من بارها به چشم دیده‌ام برای یک بازیکن چه ایرانی و چه خارجی مبلغی در قرارداد می‌نویسند اما سهم خود او ناچیز است و مربی و مدیر و دلال هم از قراردادش سهم بر می‌دارند. این اتفاق مختص به استقلال و پرسپولیس هم نیست و در اغلب باشگاه‌ها رخ می‌دهد. متاسفانه همه باشگاه‌های ایرانی کم و بیش درگیر این داستان‌ها هستند و مربیان و مدیران با دلال‌ها همکاری می‌کنند.»
البته این ماجرا، قصه امروز فوتبال ایران نیست. اگر می‌بینید امسال قیمت‌ها سرسام‌آور افزایش پیدا کرده به دلیل افزایش تورم است وگرنه هرسال در فصل نقل و انتقالات اوضاع همین است اما امسال چون هزینه زندگی آقایان دلال بالاتر رفته و قیمت خانه و ماشین لاکچری چند برابر شده، سهم خواهی دلالان از سفره فوتبال افزایش پیدا کرده و فوتبالیستی که تا سال پیش قراردادش 2 میلیارد بود حالا با 10 میلیارد هم حاضر نیست در تیم فصل گذشته‌اش بازی کند.
باید دید این قصه تا کجا پیش می‌رود اما امید می‌رود نهادهای نظارتی هرچه زودتر وارد بحث فساد و دلالی در فوتبال شوند و دست مربی و مدیر دلال را از سفره فوتبال کوتاه کنند. 4