علی لدنی، تهیه‌کننده سینما و تلویزیون، در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: در سینمای ایران دستمزدها توسط سازمان برنامه و بودجه یا خانه سینما و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تعیین نمی‌شود و در واقع هیچ یک از نهادها و سازمان‌ها در کشور تعیین‌کننده میزان دستمزد اهالی سینما نیستند اما با این حال دستمزدها در سینمای ما به شکل مشخصی تعیین می‌شوند و تهیه‌کننده‌ها در تعامل با عوامل مختلف به تفاهم درباره دستمزد می‌رسند.
لدنی خاطرنشان کرد: تقریباً مشخص است که عوامل مختلف سینما چه دستمزدی دارند و به عنوان مثل در بین فیلمبردارها علیرضا زرین‌دست جزو افرادی به حساب می‌آید که به دلیل تجربه و مهارتی که در کارش دارد قطعاً باید دستمزد بیشتری دریافت کند و این مربوط به همه عوامل شده و به این شکل میزان دستمزد این افراد مشخص می‌شود و تهیه‌کننده‌ها با عوامل گروه به تفاهم و قرارداد می‌رسد.
او افزود: مدت زمان فیلمبرداری، سختی کار، دیگر عوامل و... در میزان دستمزد تأثیرگذار است و این‌ها مواردی هستند که مشخص‌کننده هستند اما اگر بخواهیم اینگونه تصور کنیم که دستمزدها در سینما و تلویزیون ایران به وسیله یک قانون و ضابطه مشخص، تعیین می‌شوند، اشتباه است.
این تهیه‌کننده در ادامه تصریح کرد: در دوران کرونا که سینماها تعطیل و پروژه‌های تولید اکثراً متوقف شده‌اند و نسبت به سال‌های گذشته پروژه‌های فیلمبرداری بسیار کمی فعال هستند افرادی که آن‌ها را می‌توان به لحاظ تجربه، تسلط و مهارت در رده‌های بالا قرار داد معمولاً بیکار نیستند و در پروژه‌های فعال حضور دارند اما افرادی که در رده‌های پایین‌تر قرار می‌گیرند معمولاً بیکار خواهند بود. البته به نظر من این معضل تنها مربوط به سینما و تلویزیون نمی‌شود؛ فکر می‌کنم مشکل بیکاری اقشار ضعیف در همه مشاغل وجود داشته باشد و ما مجبور به پذیرش سختی‌های این دوران هستیم.
تهیه‌کننده مجموعه تلویزیونی «معمای شاه» در پایان تأکید کرد: بخش فرهنگ در سرمایه‌گذاری و حمایت آخرین اولویت است و معمولاً اهالی فرهنگ و هنر خودشان باید مشکلات را حل کنند. به نظر من در این دوران و دوران پساکرونا افراد مطرح برای کار و دستمزد مشکلی نخواهند داشت اما حقوق دیگر افراد در سینما و تلویزیون کمتر نمی‌شود اما رشدی نخواهد داشت. فکر می‌کنم همه ناچار به پذیرش این شرایط هستیم و باید توافقی بین عوامل سینما در پروژه‌های مختلف به وجود بیاید. فکر می‌کنم کم‌کم شاهد بهتر شدن وضعیت نسبت به چند ماه اخیر هستیم و به تدریج رونق در تولید نیز به وجود می‌آید اما بعید می‌دانم به زودی بتوانیم به شرایط پیش از شیوع کرونا برگردیم، به نظر من برای بازگشت به این شرایط حداقل دو سال زمان نیاز است.