کرونا چیزهایی را که فراموش کردیم به یادمان آورد/ تجربه معلمی است که اول سوال می کند و بعد درس می دهد!

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، این شاعر جوان در نوجوانی به ادبیات داستانی علاقمند شده و با رمان هایش به جشنواره خوارزمی پاگذاشته است. آثاری که جوایر منطقه ای، استانی و خوارزمی را برایش به ارمغان آورده است.

سحرگاه و شب مستی،نیارامم به بالینم

شعاع نیرین هر دم زند جامی به جام من

علی اکبری ورود به دنیای شعر را مسیری پر فراز و نشیب برای خود می داند، راهی که باید به تنهایی در آن گام بردارد و امیدوار باشد، تا اساتید گرانقدر ادبیات فارسی راهنمایش باشند. او در مورد انتشار کتاب شعرش چنین توضیح داد: زمانی که وارد انجمن ادبی شدم، شعرهایم مورد توجه اساتید فن قرار گرفت و تعدادی از آنها درکتاب آثار برتر نوجوانان با نام «چکامه های فرهنگ» منتشر شد. پس از آن سازمان نخبگان و فرهیختگان ادبی مجموعه اشعارم را در کتابی با عنوان «سه نقطه» منتشر کرد. اشعار این کتاب مضامینی فلسفی و عرفانی دارد و مفاهیمی از شناخته های بشر در زمینه علوم ونجوم هم در آن به چشم می خورد.

  وی با اشاره به سبک خود در سرودن اشعارش اضافه  می کند: نام این سبک جدید را «شرح القافیه» گذاشته ام. در این سبک یک کلمه در اول هر بیت تکرار می شود. به علاوه قافیه هر بیت به بیت بعدی مرتبط بوده ودر آن شرح داده می شود. به این ترتیب از موضوعی به موضوع دیگر حرکت می کنیم و  طیفی از موضوعات  به هم پیوسته به وجود می آید .این نوع شعر گاها تا 50 بیت ادامه می یابد.

این شاعر جوان از علاقه اش به حافظ و مولانا هم برایم می گوید و از نگارش کتاب دوم شعرش خبر می دهد. او در توضیح این کتاب گفت: در این کتاب اشعار پخته تر از قبل شده اند و در تمام آنها از ارتباط قلبی با خداوند سخن گفته می شود. عشقی فرازمینی که ما را به کائنات متصل می کند.  به طور کلی در طول سال ها به نوعی ارتباط فرازمینی اعتقاد پیدا کردم، به طوری که گویی تمامی عناصر جهان با من سخن می گوید . به عنوان مثال وقتی به یک درخت نگاه می کنم، احساس می کنم تمامی آوندها و رگ برگ هایش با من حرف می زند. تلاش می کنم تا مفاهیمی که از طبیعت می گیرم به کلمه تبدیل کنم و در قالب شعر ارائه دهم.

فاضل نظری و نیمایوشیج از شعرای معاصری هستند که یگانه علی اکبری به شعرهایشان علاقمند است، اما تاکید می کند اشعار نو را چندان نمی پسندد و قافیه را هنری اصیل در شعر می داند. او در مورد سرودن اشعار ادامه می دهد: اصولا شعر قالبی مشخص دارد و هر کس می تواند کلماتی را انتخاب و در این قالب قرار دهد. ولی سرودن یک شعر باید از درون فرد باشد و به قولی شعر باید از درون ما لبریز شود. به نظرم شعری موفق است که از درون وجود شاعر لبریز شود، چرا که شعر باید الهام بخش باشد.

وی انسانیت را هدف اصلی خود دانسته و می گوید: در این مسیر به حیوانات و طبیعت عشق می ورزم و به همین دلیل از فعالیت در کنار سازمان های مردم نهاد محیط زیستی لذت می برم. در برنامه های این ان جی او ها شرکت می کنم و امیدوارم در جهانی به دور از آلودگی ها زندگی کنیم. مهمترین تفریحم کتاب است و در کنار آن از ورزش، سینما رفتن و تئاتر دیدن غفلت نمی کنم.

این شاعر جوان انتخاب رشته تحصیلی اش را ناشی از علاقه اش در کمک به آدم ها می داند و اضافه می کند: ادبیات برایم جنبه دانشگاهی ندارم و آن را بیشتر دلی می دانم. در زمینه سرودن شعر توانایی ناچیزی دارم و خودم را شاعر نمی دانم. اما روانشناسی برایم جنبه ای از زندگی است که می توان از طریق آن با آدم ها ارتباط گرفت و دردهای آنها را شنید و کمک کرد. دوست دارم بهترین کارها را انجام دهم و در این راه تلاش می کنم.

یگانه علی اکبری از همراهی پدر و مادرش در انتخاب مسیر زندگیش حرف زد و پدرش را مشوقی خوب در زمینه انتخاب راه زندگی اش می داند. او در مورد روش زندگی همسالانش می گوید: ما همچنان در حال تجربه زندگی هستیم. تجربه مهمترین معلم ما در طول زندگی است، معلمی که اول سوال می کند و بعد درس می دهد. شاید همین ویژگی باعث شده تا تجربه های فردی در جان انسان می نشیند وهرگز فراموش نمی شود. اصولا نمی توانم مانند همسالانم رفتار کنم ولی آنها را قضاوت نمی کنم و با آنها ارتباط خوبی دارم.

او همچنین ورود کرونا به زندگی بشر را نتیجه رفتار سالیان دراز می داند و ادامه می دهد: شاید عجیب به نظر برسد ولی خوشحالم کرونا آمد، چون باعث شد ما درنگ کنیم و به زندگی بار دیگر فکر کنیم. به علاوه این دوران زمان خوبی برای مطالعه و پژوهش بود و فکر می کنم امکانات زیادی را برایمان به ارمغان آورد.  

یگانه در پایان برایمان یکی از شهرهایش را با عنوان «وجودی کز وجوب»  انتخاب کرد و خواند:

وجودی کز وجوب

ممکن بذات هستی،من وجودم کز وجوب

اجتهد فی کسب فیضه انی فیه الدووب

شرب فیض کز واجب الجود و وجودش واجبست

تک به تک بیت وجودم را خدایم کاتب است

هر هجا تقطیع عشق و رکنش عرفان شهود

من بگویم ذکر مستی و انا فی السجود

حال عابد در عبادت همچو حال مست ومی

جوششی زان در می قلبم بباشد سوز نی

مولوی و عشق او،جانم هزاران تکه کرد

تکه هایم قافیه،بر مثنوی آه و درد