کامبوزیا پرتوی، فیلمنامه‌نویس و کارگردان سینما، در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: سانسور باعث می‌شود حرفی که قرار است فیلمساز با اثرش بزند، الکن شود و این اولین تأثیر سانسور بر یک اثر سینمایی یا تلویزیونی است. سانسور به فیلمساز اجازه نمی‌دهد حرفش را کامل بزند و بیان مضمون ناقص می‌ماند.
پرتوی تصریح کرد: برچیده شدن سانسور را خیلی بعید و ساخت می‌دانم ولی امیدوارم روزی با حذف سانسور شرایطی فراهم شود که بتوانیم به راحتی حرفمان را بدون شک و شبهه بزنیم. سانسور تأثیری مستقیم و جدی بر تولیدات سینمایی ما داشته است؛ به یاد دارم در دوره دوم ریاست جمهوری آقای احمدی‌نژاد سانسور بسیار پر رنگ شده و برخی کاملاً حذف و برخی فضای کار را در دست گرفته بودند. بنا بر موقعیت‌ها و شرایط مختلف سانسور شکل و شمایل متفاوتی به خود می‌گیرد.
این کارگردان در ادامه اظهار داشت: هر مدیر برداشت خود را درباره فیلم‌ها و به طور کل سینما بر کلیت سینما تحمیل می‌کند و در کنار آن، مسائل روز حتماً بر نظرات آن‌ها تأثیرگذار است و سانسور به این شکل متأثر از سلایق و اتفاقات مدام در حال تغییر شکل است و این وضعیت باعث شده شرایط کار برای سینماگران بسیار سخت شود.
کارگردان فیلم سینمایی «کافه ترانزیت» درباره پیشنهاد حذف پروانه ساخت تأکید کرد: حذف پروانه ساخت ممکن است برای سینماگران مشکل‌ساز باشد. پروانه ساخت برای سرمایه‌گذار یک اعتماد و اطمینان به همراه دارد که نمی‌دانم با حذفش چگونه می‌توان اعتماد سرمایه‌گذارها را جلب کرد. با وجود اینکه فیلم‌های بسیاری با پروانه ساخت توقیف شده و امکان اکران پیدا نکرده‌اند هنوز معتقدم پروانه ساخت می‌تواند اطمینانی برای سرمایه‌گذار باشد چرا که با وجود آن می‌توان دولت را مسئولیت توقیف فیلم دانست و در این شرایط می‌توان از دولت خواستار پاسخگویی بود اما با حذف قانون صدور مجوز ساخت دیگر نمی‌توان نسبت به سانسور و توقیف فیلم‌ها خواستار پاسخگویی از دولت بود.
پرتوی در ادامه اظهاراتش اظهار داشت: به نظر من می‌توان درباره پروانه ساخت تغییر نگرش داشت. پروانه ساخت باید با معیارهای حرفه‌ای صادر شود و برای صدور آن نگاهی به فیلمنامه وجود نداشته باشد. به نظرم باید درباره حذف پروانه ساخت همه جوانب را در نظر گرفت چرا که ممکن است با حذف آن شرایط بدتری در تولید به وجود بیاید.
این کارگردان در پایان اظهار داشت: در زمان ساخت یک فیلم نظر یکی از دوستان در شورای پروانه نمایش را جویا شدیم و فهمیدیم که با وجود او و با توجه به سلیقه‌ای که دارد ممکن است فیلم ما در این شورا با مشکل مواجه شود، به همین دلیل از آنجا که بازگشت سرمایه برایمان مهم بود مجبور شدیم تغییراتی در فیلمنامه اعمال کنیم و برای اینکه خیالمان از اکران راحت باشد آنقدر دست به عصا راه رفتیم و تغییر داشتیم که در نهایت فیلم آن اثری که انتظار داشتیم، نشد و حرفی که می‌خواستیم با آن بزنیم به طور کل از بین رفت و الکن شد. سانسور به نوعی خودسانسوری را برای هنرمند به همراه دارد و اتفاقی که برای فیلم ما رخ داد برای اکثر فیلم‌های سینمای ایران رخ می‌دهد.