مهرداد خوشبخت کارگردان سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: این جایگاه که امروز کشور ترکیه در صنعت سریال‌سازی دومین کشور موفق دنیا به حساب می‌آید در یک روز و یک شب به دست نیامده و مطمئناً این کشور سال‌هاست که برای رسیدن به این جایگاه برنامه‌ریزی داشته و حال به هدفش رسیده است.
خوشبخت خاطرنشان کرد: چند سال پیش زمان پیش‌تولید فیلم سینمایی «ملک سلیمان» با گروه تولید به ترکیه رفتیم تا برای همکاری با این کشور تعاملاتی داشته باشیم. آن زمان که به سال‌های 84 - 85 برمی‌گردد کشور ترکیه در سال حدود 14 فیلم سینمایی می‌ساخت و این در حالی بود که ما سالانه 70 تا 80 فیلم سینمایی تولید می‌کردیم. در آن زمان به یکی از شرکت‌های مهم فیلمسازی در این کشور مراجعه کردیم و آن‌ها در شرکتشان تنها دو تدوینگر داشتند و حتی از من خواستند که به عنوان تدوینگر با آن‌ها همکاری کنم.
او افزود: سریال‌هایی که آن زمان در این کشور ساخته می‌شد شبیه به سریال‌های 90 قسمتی ما بود که هر شب به صورت روتین روی آنتن می‌رفت اما همان زمان مشخص بود که آن‌ها برای رسیدن به جایگاهی مهم در سریال‌سازی برنامه‌ریزی کرده‌اند و از حضور پروژه‌های خارجی در کشورشان استقبال می‌کردند. همان زمان به پروژه تولید فیلم سینمایی «ملک سلیمان» پیشنهاد لوکیشن‌های مجانی و... می‌دادند و در نظر داشتند از تجربیات ما استفاده کنند چرا که معتقد بودند سینما ما سینمایی پیشرو بود.
این کارگردان در ادامه خاطرنشان کرد: با وجود این مسائل که در سال‌های گذشته من به شخصه شاهدش بودم، امروز جایگاه ترکیه در فیلم و سریال‌سازی با سال‌های ساخت «ملک سلیمان» بسیار متفاوت است و آن‌ها در این چند سال با برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری پیشرفت چشمگیری داشته‌اند و متأسفانه یکی از اصلی‌ترین ضعف‌های ما در سریال‌سازی، عدم برنامه‌ریزی کلان است. ما هیچ برنامه‌ای برای تجاری‌سازی نداریم و همه چیز در لحظه تصمیم‌گیری می‌شود و به شدت به افراد متکی هستیم؛ در واقع هیچ برنامه‌ای از بالا وجود ندارد و اگر موفقیتی کسب می‌شود به پروژه و افراد مربوط است.
کارگردان فیلم سینمایی «آبادان یازده 60» تصریح کرد: ما هیچ‌گاه نمی‌توانیم به تجاری کردن سریال‌سازی در دنیا فکر کنیم، مسائلی مثل حجاب، محدودیت در بیان روابط عاطفی، موضوعات اجتماعی مختلف و... که اکثراً شامل ممیزی و خط قرمز می‌شوند شرایطی را فراهم آورده‌اند که وسعت موضوعی آثارمان بسیار اندک شده و می‌بینیم که اکثر آثارمان به دلیل همین محدودیت‌ها تکراری و دور از واقعیت شده‌اند. هر از گاهی در بین آثار ضعیف و تکراری، می‌بینیم فیلمسازی با تلاش و استرس فراوان اثری باکیفیت و موفق تولید کرده است ولی تولید این اثر با کیفیت هیچ ربطی به برنامه‌ریزی برای بالا رفتن سطح کیفی آثار در سینما و تلویزیون ندارد چرا که اصلاً برنامه‌ای وجود ندارد و اگر اتفاق مثبتی رخ داده حاصل تلاش و زحمت شخصی بوده است.
خوشبخت در ادامه گفت: اگر تصور کنیم که محدودیت‌ها وجود ندارد و فیلمسازان در فضایی آزاد اثرشان را تولید می‌کنند باز هم امکان تجاری‌سازی برای ما وجود ندارد. ما به تازگی توان فروش نفت نداریم و چطور باید انتظار داشته باشیم که سریال به کشورهای دیگر بفروشیم؟
او در پایان تصریح کرد: حواشی و مشکلات به اندازه‌ای نیست که بتوانیم به پیشرفت در این زمینه امیدوار باشیم. سریال‌سازی در کشورمان طی سال‌های اخیر کمی رونق گرفته بود و امروز می‌بینیم که سعی دارند جلوی این رونق را هم بگیرند. نمی‌دانم دلیل این سنگ‌اندازی‌ها در برابر پیشرفت چیست اما به نظر می‌رسد برخی مأموریت دارند که اجازه ندهند ما در هیچ زمینه‌ای پیشرفت کنیم. با پیوستن شبکه نمایش خانگی به تلویزیون مطمئناً هیچ اتفاق مثبتی رخ نمی‌دهد و مسیری طولانی تا رسیدن به شرایطی که انتظار داشته باشیم سریال‌هایمان در دنیا دیده شوند در پیش داریم.