به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا، «محمد جواد ظریف»، وزیر امور خارجه، روز جمعه در نشست عالیرتبه مجمع عمومی سازمان ملل متحد با موضوع روز بینالمللی امحای کامل سلاحهای اتمی که با مشارکت نزدیک به ۱۰۰ وزیر خارجه کشورهای مختلف برگزار شد، در پیامی ویدئویی این مطلب را مطرح کرد.
همه نشستهای عالی رتبه مجمع عمومی هفتاد و پنجم به صورت مجازی برگزار شده است و از هر کشور تنها یک نماینده در سالن مجمع حضور دارند.
وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران با انتقاد شدید از نخستین و تنها استفادهکننده بمب اتمی یعنی آمریکا که ۷۵ سال پیش در هیروشیما و نازاکی بر سر مردم بیگناه ریخت، ابراز امیدواری کرد این نشست، محملی برای تقویت بسیج جهانی در رهایی بشریت از کابوس سلاح اتمی باشد.
ظریف با اشاره به درخواستهای مکرر نشستهای بازنگری معاهده منع اشاعه سلاحهای اتمی برای خلع اینگونه سلاحها و نظر مشورتی دیوان بینالمللی دادگستری برای منع کاربرد آنها، تاکید کرد: قدرتهای هستهای باید تعهدات صریح خود را در قالب برنامه زمانبندی شده مشخص به اجرا درآورند.
وی یادآور شد: اما متاسفانه آمریکا نه تنها با تولید سلاحهای اتمی جدید به روز رسانی و تقویت زرادخانه خود می پردازد، بلکه با کاهش سطح آستانه توسل به سلاح اتمی، کشورهای دیگر را تهدید میکند و با خروج از معاهده موشکهای هستهای میانبرد و برجام، ضربه بزرگی بر معاهده ان پی تی وارد کرده است.
وزیر امور خارجه ایران تصریح کرد: آمریکا درحالی از رژیم صهیونیستی حمایت میکند که این متجاوز، تنها دارنده سلاح اتمی در خاورمیانه است که با مخفیکاری و دروغپردازی به تهدید هستهای کشورهای منطقه پرداخته و بیش از ۶۰ سال است که با فریاد عدم اشاعه، نقش چوپان دروغگو را بازی میکند.
ظریف تاکید کرد: جامعه بینالمللی باید اسرائیل را به الحاق به ان پی تی و پذیرش بازرسیهای آژانس بینالمللی انرژی اتمی بدون داشتن سلاح اتمی مجبور کند.
وی افزود: البته تا رسیدن آن موعد، باید یک هنجار بینالمللی توسط مجمع عمومی تائید و اعلام شود که جنگ اتمی برنده ندارد و نباید اتفاق بیفتد و همزمان، تضمینهای امنیتی لازم نیز به کشورهای فاقد سلاح اتمی داده شود.
وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران همچنین با اشاره به اینکه نیمی از ۷۲.۹ میلیارد دلار هزینههای تسلیحاتی در سال ۲۰۱۹ متعلق به آمریکا بوده است، خطاب به جامعه جهانی اظهار کرد: اگر این مقدار هزینه برای مبارزه با کرونا اختصاص داده می شد، آیا مشکلات کنونی را داشتیم؟ صبر دیگر بس است.