به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ ناهید خداکرمی، رئیس کمیته سلامت شورای اسلامی شهر تهران با اشاره به وضعیت کرونا در تهران گفت: ثبت بیش از15000 مرگ به علت کوید19 یا مشکوک به آن در بهشت زهرای تهران که وحشتناک ترین آن در روز شنبه 1399/07/12 با مرگ ناشی از 136 نفر و دیروز با 129 نفر نشان می دهد که نزدیک به 50 درصد مرگ ناشی از این اپیدمی کشنده در تهران اتفاق افتاده است که البته با توجه به پایتخت بودن، جمعیت زیاد و رفت و آمد و ارتباط با همه استان های کشور دور از ذهن نیست.
او افزود: گسترش بیماری به حدی رسیده که ستاد مقابله با کرونا محدودیت های یک هفته ای را در تهران و برخی از شهرهای کشور اعمال کرده است. گرچه این امر می تواند در قطع زنجیره رو به گسترش بیماری کمک شایانی داشته باشد اما با توجه به دوره کمون 14 روزه بیماری یک هفته جز مسکنی کوتاه اثر هزینه اثر بخشی دیگری ندارد و می طلبد تا اگر قرار است محدودیتی اعمالل شود طول مدت آن حداقل یکماه باشد.
خداکرمی تاکید کرد: واقعیت اینست که بحران پاندمی ویروس کرونا در حال تغییراتی شگرف و تحول آفرین در جهان است. انسان هایی که وابسته به تعاملات اجتماعی و حضور در مکان های عمومی، رستوران ها، تالار های کنسرت، سینما، تئاتر، ورزشگاهها، مهمانی های خانوادگی ومراسم مذهبی دسته جمعی بودند امروز یا محدود شده اند یا بالاجبار خود را محروم کرده اند.
رئیس کمیته سلامت شورای شهر تهران افزود: تصمیم های مربوط به چگونگی کنترل بیماری نه تنها در ایران بلکه در سایر نقاط جهان وابسته به چگونگی بروز و افول بیماری دارد و در هر مسیری که برای محدود کردن اپیدمی گام بر می دارند منشأ آغاز تغییراتی می شود که پایانش با دگرگونی های دیگری همراه است.
او ادامه داد: تحولی که جهان در این 7 ماه تجربه کرد و آثاری که این ویروس بر شیوه زندگی و به خصوص وضعیت اقتصادی و اشتغال خانواده ها و نحوه مدیریت شهر ها داشت از چنان وسعتی برخوردار است که هنوز ابعاد مختلف آن آشکار نشده است.
عضو شورای شهر تهران گفت: بسیاری از کسب و کار ها نظیر گردشگری و حمل و نقل عمومی که ارتزاق میلیون ها انسان بدان وابسته بود تعطیل یا بسیار کوچک شده است. در کنار ضرر و زیان های کلان اقتصادی و عوارض روحی روانی ناشی از مرگ و میر، بیماری، بیکاری و دلمردگی ناشی از کاهش تعاملات اجتماعی سبب شده است تا نتوان آینده و فردای با کرونا یا بدون کرونا را به درستی بتصویر کشید.
خداکرمی تاکید کرد: اگر کرونا بخواهد زمین را ترک نکند و باقی بماند چه باید کرد؟ اگر کرونا بخواهد همراه با تحریم بر گلوی ساختار سیاسی اقتصادی کشور فشار آورد چه باید کرد؟ آیا در این شرایط، تهران می تواند پاسخگوی شهروندان امروزی و کودکان فردا باشند؟
پاسخ به این سوآلات آسان نیست زیرا کرونا ویروس یک معضل انتزاعی نیست و پیامد آن همه حوزه های مربوط به زندگی انسان و محیط زیست را تحت تاثیر قرار داده است، بنابراین واژه ها و اصطلاحاتی همانند اپیدمی و اقتصاد، اپیدمی و سیاست، اپیدمی و سلامت، اپیدمی و جامعه و اپیدمی و مدیریت شهری معنی پیدا می کند.
خداکرمی تاکید کرد: در حوزه مدیریت شهری با محوریت معاونت برنامه ریزی و منابع انسانی، همه حوزه های مدیریت شهری می بایست کمیته ای را برای مدیریت در شرایط کرونا تشکیل و علاوه بر چاره اندیشی برای امروز، بفکر اداره شهر و زندگی شهروندان در فردای با کرونا باشند. برای مثال معاونت اقتصادی شهرداری علاوه بر پاسخگویی به نیاز های اقتصاد شهرداری همچون تأمین منابع مورد نیاز حقوق و دستمزد، نگهداشت شهر و اجرای پروژه های شهری، لازم است تا در زمینه اقتصاد سلامت شهری برای اپیدمی ها نیز برنامه ریزی کند.
او افزود: معاونت معماری و شهرسازی در مورد نحوه طراحی پروژه های شهری و ساخت و ساز مکان های تجاری و عمومی بخصوص رستوران ها ، سالن های ورزشی ، مراکز تفریحی، فرهنگی و هنری و یا نحوه باز سازی و بازپیرایی و استفاده از آنها را در شرایط اپیدمی برنامه ریزی کند و بهمین ترتیب معاونت فرهنگی اجتماعی وعمرانی نیز نقش خود را برای فردا بازخوانی کنند.
خداکرمی عنوان کرد: نکته مهم این است که بسیاری از این تغییرات ممکن است مدت ها باقی بمانند. حتی در صورت مهار پاندمی ویروس کرونا ، تا زمانی که واکسن در دسترس نباشد ، خطر گسترش موج ابتلا و تجربه پیک های متعددد از این بیماری بشدت مسری وجود دارد که حتی ممکن است بین 9 ماه تا دو سال طول بکشد. بخصوص که دانشمندان عقیده دارند ، علاوه بر آنفلوآنزا و کوید19، بیماری های جدید دیگری امکان بروز دارند که به همان اندازه مخرب بوده و می توانند بشریت را در آینده فلج کنند ، درست همانطور که ویروس کرونا در سال 2020 انجام داده است.
خداکرمی با بیان اینکه برای همه کسانی که در حال برنامه ریزی برای شهرهای آینده و فضاهای عمومی ما هستند ، همه گیری تهدیدی ترسناک است که به اقدامات فوری نیاز دارد گفت: البته فرصتی برای تجدیدنظر در مورد نحوه زندگی ، حمل و نقل، تجمعات و تعاملات اجتماعی است.
شاید لازم باشد تا بدنبال پاسخ به این سوالات باشیم: آیا ممکن است ویروس کرونا جهان را دگرگون و در دسترس تر کند؟ و یا سبب بازگشت به شیوه زندگی دوران کشاورزی و جکومت های قبیله ای محلی شود؟
آیا ماندن در خانه و محدود شدن تعاملات اجتماعی بر سیستم ایمنی بدن تأثیر می گذارد؟
او ادامه داد: چگونه می توان یک شهر یا شهرک جدید برای شرایط همه گیری ایجاد کرد؟ چگونه می توان شرایط حال حاضر مکان ها و فضا های عمومی شهر ها را برای استفاده شهروندان در شرایط اپیدمی آماده کرد؟ برای کاهش تبعات منفی در خانه ماندن چه راهکاری هایی را می شود پیشنهاد داد؟چکونه می توان رستوران ها، سینماها، مراکز تفریحی و فرهنگی را در شرایط همه گیری باز نگهداشت ، آیا امکان استقرار در فضای های باز شهری و پشت بام ها را می شود مورد بررسی قرار داد؟
شاید بشود به طراحی شهرک های اقماری ویژه همه گیری فکر کرد.
خداکرمی گفت: هر شغل، حرفه، سازمان، نهاد و دستگاهی همین امروز به آینده برود و برنامه ای برای پایداری احتمالی شرایط اپیدمی طراحی کند و در جستجوی پاسخ این سؤال باشد که فردا چرخ اداره امور و اقتصادش چگونه باید بچرخد؟