به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ این مرد که نام او ریچارد عنوان شده در سن ۲۰ سالگی به دلیل خفگی ناشی از گیر کردن گوشت در راه تنفسش دچار آسیب شدید مغزی شده بود.
این حادثه او را دچار مشکلی به نام موتیسم آکینتیک کرد، یک اختلال نادر که در آن فرد نه قادر به صحبت کردن است نه خوردن یا حرکت کردن، اما کماکان می تواند چشمانش را باز کند.
ریچارد که حالا ۳۷ سال دارد بعد از دریافت یک دوز داروی خواب آور زولپیدم، هوشیاری کامل خود را به دست آورد، خانواده اش را شناخت و خواست با پدرش صحبت کند.
او حتی به کمک پزشکان توانست از روی ویلچر خود بلند شوند و راه رود.
پزشکان متوجه شدند داروهای خواب آور ممکن است به کسانی که به انواع خاصی از آسیب های مغزی دچارند کمک کنند تا دوباره صحبت و حرکت کنند، اما تنها به طور موقت.
دکتر ویلمین ون ارپ از دانشگاه رادبود هلند با ریچارد در یک آسایشگاه آشنا شد.
او می گوید: «مشخص بود که ریچارد می توانست ما را ببیند و صدایمان را بشنود ولی به خاطر آسیب مغزی اش تقریباً نمی توانست پاسخی دهد.»
وقتی پزشکان گفتند کار زیادی از دست شان برنمی آید خانواده ی ریچارد قبول کردند داروی خواب آور به او داده شود.
۲۰ دقیقه از دادن داروی خواب آور به ریچارد گذشته بود که او از پرستار پرسید ویلچرش چطور کار می کند و کجا می تواند کمی فست فود گیر پیدا کند.
دکتر ویلمین ون ارپ می گوید: «وضعیت ریچارد بهبود ناپذیر به نظر می رسید به خاطر همین من و خانواده اش تصمیم گرفتیم این دارو به او داده شود.»
«برخلاف همه ی انتظارات، زولپیدم تأثیرات چشمگیری داشت.»
«ریچارد بعد از دریافت دارو شروع به حرف زدن کرد، خواست به پدرش زنگ بزند و دوباره برادرهایش را شناخت.»
«حتی توانست با کمی کمک از روی ویلچر بلند شود و فواصل کوتاهی را راه برود.»
بخش هایی از مغز ریچارد تحت فشار فعالیت حسی زیاد از کار افتاده بود. اما داروی خواب آور به مدت ۲ ساعت این فعالیت ناخواسته ی مغزی را متوقف کرد.
هیسه آرنتس از مرکز پزشکی دانشگاه آمستردام می گوید: «تصاویر اسکن مغز ریچارد نشان می دهد بعضی قسمت های مغز او فعالیت بیش از اندازه دارند.»
«این فعالیت بیش از اندازه باعث اختلال و گاهی توقف فعالیت “مناسب” مغزی می شود.»
«ما متوجه شدیم مصرف این داروی خواب آور می تواند این فعالیت بیش از اندازه ی مغزی را که به طور ناخواسته رخ می دهد سرکوب کند و به این ترتیب فرصتی برای صحبت و حرکت فراهم شود.»
آثار سلامت بخش این داروی خواب آور ممکن است نزدیک به ۵ روز و روزی یک بار تکرار شود و بعد از آن به طور کامل از بین می رود.
آرنتس می گوید: «هر چه گذشت بازه های زمانی که در آن ها بیمار قادر به صحبت و حرکت بود کوتاه تر شد و توانایی های او برای حرکت و صحبت در این بازه های زمانی هم کاهش پیدا کرد.»
«استفاده از چندین دوز زولپیدم در یک روز هیچ بهبودی ای در وضعیت بالینی بیمار ایجاد نکرد و در مواردی حتی باعث بیهوشی خفیف شد.»
پژوهش قبلی ای میزان موفقیت این دارو را ۵ درصد نشان داده است.
موتیسم آکینتیک در افراد مبتلا به تومورهای مغزی و برخی انواع عفونت های باکتریایی و گاهی به دنبال انجام یک عمل جراحی رخ می دهد.
بیمارانی که دچار موتیسم آکینتیک می شوند ممکن است با دریافت محرک های قوی بتوانند چشم های خود را باز و گاهی اصواتی از خود ایجاد کنند. تفاوت موتیسم آکینتیک با فلج شدن یا به کما رفتن در همین است.
محققان حالا به دنبال یک راه حل بلند مدت هستند تا به ریچارد و دیگر بیماران مبتلا به این نوع خاص از آسیب مغزی کمک کند هوشیاری کامل خود را به طور دائم به دست آورند.