«سیدرضا اکرمی»، عضو جامعه روحانیت مبارز، در رابطه با شرایط پذیرش صلح از طرف امام حسن (ع) به خبرنگار سیاسی خبرگزاری برنا گفت: علی بن ابی طالب (ع) در ماه رمضان سال چهلم هجرت به شهادت رسید، امام مجتبی (ع) امام بعدی بود. در این زمان امام حسن (ع) متوجه شد که معاویه جاسوس‌هایی را به کوفه، بصره و یا نقاط دیگر علیه امام مجتبی برای فتنه میفرستد.
این نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی افزود: در این شرایط با دستور امام مجتبی (ع) جاسوس بصری را اعدام کردند و جاسوس کوفه را دستگیر کردند و امام مجتبی (ع) نامه تندی برای معاویه با این محوریت نوشت که شما با شهادت امام علی (ع)، دنبال فتنه و تنازع هستید، آماده جنگ باش که من می‌خواهم با شما جنگ و مبارزه کنم. در نتیجه در پادگان نظامی مردم را فرخواند و جمع کرد و آماده برای جنگ با معاویه، شد.
اکرمی ادامه داد: در مقابل معاویه هم نیروهای خود را برای جنگ با امام حسن(ع) جمع کرد اما مردم کوفه با امام مجتبی (ع) کنار نیامدند و گفتند که نمی‌خواهیم با معاویه بجنگیم بلکه می‌خواهیم زندگی کنیم و جنگ با معاویه، درست نیست. حتی برخی از فرماندهان نظامی امام مجتبی (ع) هم برای معاویه نامه نوشتند که اگر به سمت کوفه برای جنگ حرکت کنید، ما حسن بن علی را دست بسته به شما تحویل خواهیم داد.
مشاور عالی وزیر کشور در خصوص عواملی که منجر به صلح امام حسن (ع) با معاویه تصریح کرد: امام مجتبی (ع) متوجه شد که مردم آمادگی جنگی ندارند و فرماندهان جنگی هم می‌خواهند به ایشان خیانت کنند اما خود معاویه در این شرایط درصدد برآمد که با امام حسن (ع) صلح کند، آتش بس صورت بگیرد و جنگی رخ ندهد. در نهایت امام مجتبی (ع) به دلیل نداشتن یاور و خیانت فرماندهان نظامی با گذاشتن شرط و شرایط سنگین، با معاویه صلح کرد.
اکرمی در توضیح شروط امام حسن (ع) برای صلح با معاویه اظهار کرد: از جمله شرط‌های امام حسن (ع) برای معاویه این بود که معاویه حق ندارد بعد از خود کسی را به عنوان خلیفه معرفی کند و همچنین حق ندارد با خاندان و شیعیان علی (ع) مبارزه کند، معاویه همه این شرایط را بر روی کاغذ پذیرفت.
عضو جامعه روحانیت مبارز در ادامه خاطرنشان کرد: بعد از اینکه صلح به اتمام رسید، معاویه وارد کوفه شد و در جمع مردم کوفه گفت که مردم من با شما نجنگیدم و نمی‌خواستم بجنگم که شما نماز بخوانید، روزه بگیرید و به حج بروید. من می‌خواستم با شما به جنگم تا به عمارت و به قدرت وسیع برسم که رسیدم و همه مواردی که با امام حسن (ع) درباره آنها صلح کردم را زیرپا می‌گذارم و به آن عمل، نخواهم کرد.
اکرمی افزود: حضرت مجتبی (ع) فقط به دلیل نداشتن یاور، همراه و خیانت برخی فرماندهان ناگزیر به صلح شد و در سال 41 هجرت این صلح منعقد شد و امام حسن (ع) از کوفه به مدینه برگشت و بقیه عمر خود را در مدینه گذراند.
رئیس شورای فرهنگی وزارت کشور در واکنش به اینکه امام حسن (ع) متناسب با شرایط زمان و به نفع مردم صلح را پذیرفت؟ یادآور شد: خیر، شرایط به گونه‌ای شد که مردم امام حسن (ع) را همراهی نکردند و برخی از فرماندهان نظامی حضرت هم با معاویه قرار بستند. در مجموع حضرت به دلیل نداشتن یاور و حامی ناگذیر به صلح با معاویه شد.
اکرمی در پایان تاکید کرد که شرایط امام حسن (ع) را به صلح کشاند.3